Wij vieren het feest van de apostel en evangelist Matteüs. Hij behoorde tot de twaalf apostelen. Hij wordt ook Levi genoemd. Hij woonde als tollenaar in Kafarnaüm. Dat betekende, dat hij als jood in dienst van de Romeinse bezetters belastinggeld opeiste van zijn volksgenoten. Vaak staken deze mensen een deel in hun eigen zak. Ze staan niet hoog aangeschreven: ze worden in één adem genoemd met zondaars. Toch laat Jezus zijn oog op Levi vallen en zegt tegen: “Kom, volg mij.” En hij stond op en volgde Hem. Daarna horen we niets meer over hem.

Hij is de schrijver van het eerste evangelie. Hij zou na Pinksteren naar Ethiopië zijn gegaan om daar het evangelie te brengen. Hij werd daar voor het altaar gedood met een zwaard of hellebaard.

Vragen wij, dat het Woord dat Matteüs heeft verkondigd, ook ingang mag vinden in de harten van de mensen van vandaag.

Wij hebben misschien een lijstje van mensen, die misdaden plegen en die bij ons niet erg populair zijn: verkrachters, drugsdealers, oplichters en dergelijke. Maar als je een jood was in Jezus’ tijd, dan hoorde het beroep van tollenaar bij de top 10 van mensen met een slechte reputatie.

We weten, dat Jezus is gekomen om zondaars te roepen. Matteüs kwam daar zeker in aanmerking voor! Van de twaalf apostelen had hij misschien wel het ergste verleden. We kunnen het ons misschien wel voorstellen hoe hij aanzit bij wilde feesten, genietend van het geld, dat hij andere mensen had afgeperst.

Maar wanneer hij door Jezus wordt geroepen, staat Matteüs op en volgt Hem. Hij liet zijn oude wegen achter zich en werd één van de twaalf. Hij stelde zich zo open voor de heilige Geest, dat zijn evangelie het zegel kreeg van ‘goddelijke inspiratie’. Matteüs is een voorbeeld van radicale bekering.

Laten wij het evangelie van vandaag beschouwen als een oproep van God om te bidden voor meer opvallende bekeringen. Misschien kunnen wij het praktisch aanpakken. Ieder zou voor zich een lijstje kunnen opstellen met namen van mensen, die zich hoognodig moeten bekeren. Misschien wordt ons gebed krachtiger als wij onze eigen naam bovenaan zetten.

En dan zouden wij natuurlijk in de komende maanden een deel van ons gebed moeten opdragen voor deze mensen. Ons gebed hoeft niet welsprekend te zijn. Bidden we met ons hart. Zeggen we tegen God, dat wij van deze mensen houden, dat ook Hij toch van deze mensen houdt. Misschien dat onze gebeden voor deze mensen een eerste opstapje zijn op weg naar een totale ommekeer!

Laten wij volharden in dat gebed. Bij veel werkzaamheden in het dagelijkse leven zien wij al binnen 5 minuten resultaat. Als iemand is begonnen om een kamer op te ruimen, zie je al na 5 minuten, dat er iets is verbeterd. Maar dat geldt meestal niet voor ons bidden. Dan gaat het om grotere en belangrijkere zaken en dus moeten wij geduld tonen voordat wij deze grote gaven van God kunnen ontvangen.

Als wij allemaal meedoen, krijgen wij over enige tijd misschien een stortvloed aan bekeringen. Dat zou heel mooi zijn. Allereerst voor die mensen zelf, maar ook voor Nederland.