Openingswoord

In het evangelie van vandaag doet Jezus een beetje zijn beklag, omdat de mensen niet bij Hem komen vanwege de tekenen die Hij heeft gedaan, maar omdat zij brood en vis konden eten. Zij zoeken niet allereerst de dingen van de hemel, maar het aardse. En Hij zegt dan wat het belangrijkste is dat de mensen moeten doen, en dat is: te geloven in een Degene die God gezonden heeft.

Niet wat wij doen is belangrijk, maar de manier waarop wij doen wat wij moeten doen: in geloof, hoop en liefde. Laten wij God vragen, dat we daarin vandaag weer een klein beetje mogen groeien.

In de eerste lezing horen wij over de heilige diaken Stefanus. Oorspronkelijk was hij aangesteld voor de diaconie. Het was zijn taak om toe te zien op de verdeling van voedsel en andere goederen, omdat dit te veel tijd in beslag nam van de apostelen. Deze laatsten werden verondersteld te bidden, te preken en te onderrichten, maar de apostelen beseften, dat praktische bedieningen als de voedseldistributie net zo goed heel belangrijk waren. En daarom kozen zij diakens, die getuigden van uitzonderlijke heiligheid, maar die ook het talent hadden om te dienen.

Maar wat zien wij bij de heilige diaken Stefanus gebeuren!? Hij bewerkte wonderen. Hij overwon de bezwaren van de tegenstanders van het christendom en hij was de allereerste, die als martelaar is gestorven. Hij heeft waarschijnlijk ook geholpen met de distributie van voedsel, maar toen de heilige evangelist Lucas ook de Handelingen van de Apostelen ging schrijven was dat niet wat het meest zijn aandacht trok.

In onze katholieke Wereldkerk zijn er taken, die de uitvoerders daarvan meer op de voorgrond doen staan, en er is het zogenaamde werk op de achtergrond. Maar veel belangrijker dan wat wij doen is hoe wij de dingen doen. Alles – van het maken en houden van een preek tot het schoonmaken van de toiletten – kan gedaan worden met de genade van de Heer. Wat bij God telt is de houding waarmee wij doen wat wij moeten doen. Moeder Teresa van India zei altijd, dat grootheid bestaat in het doen van kleine dingen met grote liefde.

Veel heiligen zijn Stefanus gevolgd. De heilige pastoor van Ars bijvoorbeeld werd gestuurd naar een klein stadje waar het geloof helemaal scheen ingeslapen te zijn. De meeste tijd van zijn bediening verbleef hij verborgen in zijn biechtstoel. Maar na verloop van tijd kwamen de mensen niet alleen uit heel Frankrijk, maar ook uit andere landen van de wereld om bij hem hun zonden te belijden.

Laten we de heilige Stefanus en alle andere heiligen vragen om “ja” te zeggen tegen wat wij moeten doen en om het te doen in de kracht van de heilige Geest.