Clara werd in 1193 te Assisi geboren. Zij volgde haar stadgenoot Franciscus op de weg van de armoede en stichtte een orde van slotzusters. Zij leidde een verstorven leven, rijk aan werken van naastenliefde en godsvrucht. Zij stierf in 1253.

Wij zeggen altijd tegen kinderen, dat zij hun medicijnen moeten slikken, ook al smaken die niet altijd even lekker, omdat wij weten dat het goed voor hen is. Of wij zeggen, dat zij hun bordje moeten leeg eten.

Maar de profeet Ezechiël krijgt vandaag wel een heel bijzondere maaltijd voorgeschoteld: een boekrol, beschreven aan de voorkant en aan de achterkant, met niets dan klachten, treurliederen en weegeroep.

Ezechiël moet – in een visioen is van alles mogelijk – op een of andere manier de boekrol opeten en tegen alle verwachting in smaakt de boekrol zoet als honing.

Wij zouden eerder verwachten, dat deze boekrol is als een bittere pil, en dan moet Ezechiël die nog aan de mensen gaan verkondigen ook.

God wilde geenszins, dat Ezechiël zich een beetje zou zitten te verkneukelen over deze harde boodschap, dat hij uit leedvermaak zou lachen, en ook God zelf heeft er zeker geen plezier aan beleefd. Hij verheugt zich nooit over onze zonden en ook niet over de gevolgen, die zij teweegbrengen.

Nee, wanneer God ons waarschuwt, berispt of straft, dan is dat nog altijd uit liefde, om ons weer op de goede weg te krijgen, om ons te genezen en te herstellen. Zijn enige doel is om ons terug te brengen naar Zichzelf, de Bron van alle leven en geluk.

Wij allemaal hebben weleens de bittere gevolgen van zonde in ons leven gevoeld, van een verkeerde keuze, die wij hebben gemaakt.

Wij kunnen echter onszelf door God en zijn Woord laten herstellen en soms kan ook nog een ontstane situatie hersteld worden. Soms doet dat woord pijn, is het als een ontsmettingsmiddel op een open wond, maar het werkt wel.

In Hebreeën 4,12 staat geschreven: “Want het woord van God is levend en krachtig. Het is scherper dan een tweesnijdend zwaard en dringt door tot het raakpunt van ziel en geest, van gewrichten en merg.” Het Woord Gods kan soms inderdaad pijn doen, maar uiteindelijk is het alleen maar goed voor ons.

In Spreuken 4,22 zegt de schrijver: “Want zij – de woorden, de spreuken – zijn leven voor wie ze vinden en genezing voor wie ze verkondigen.”

Er is geen beter medicijn voor ons dan het Woord van God, en het is helemaal gratis. Het is wel een levenslange kuur, iedere dag moeten wij er iets van nemen, het ons eigen maken, en dan zal de Kracht Gods zich in ons leven openbaren. Het zal ons een vrede en vreugde geven, die wij op onze beurt weer kunnen doorgeven aan mensen om ons heen.