Preek op vrijdag 25-10-2024 in bejaardenhuis Hugo-Waard, 30e zondag door het jaar B, pastoor Frank Domen
Openingswoord
Beste broeders en zusters, welkom bij deze Woord- en Communieviering. Vandaag luisteren we in de eerste lezing naar een prachtige boodschap van hoop en troost uit het boek van de profeet Jeremia. We horen hoe God zijn volk, dat door moeilijke tijden is gegaan, weer terug naar huis wil brengen. Hij belooft hen te verzamelen, te leiden, en hen naar rust en veiligheid te brengen.
Voor velen van ons, vooral als we ouder worden, kunnen deze woorden diep raken. We kennen het gevoel van afscheid nemen, het verdriet, dat soms bij het leven hoort, en de uitdagingen, die ouderdom met zich mee kan brengen. Maar Jeremia laat ons zien, dat God ons nooit vergeet. Hij ziet ons, ook in de moeilijke momenten, en Hij wil ons leiden naar vrede en rust.
God noemt zichzelf in deze passage een vader voor zijn volk, een vader die zorgt en altijd dichtbij is. Laten we daarom, met deze belofte in ons hart, in deze viering bij Hem komen met ons vertrouwen en onze zorgen. Hij wil ons bij de hand nemen, ons leiden en ons nieuwe kracht geven, elke dag opnieuw.
Moge deze viering een moment van rust en vreugde zijn, en mogen we samen opnieuw ervaren, dat God ons altijd draagt, wat er ook gebeurt. Laten we ons openen voor zijn liefde en vrede in ons hart.
Openingsgebed
Laat ons bidden. Almachtige God, dikwijls zoeken wij in tranen naar het geluk waartoe Gij ons geschapen hebt, en dat wij niet kunnen zien. Laat ons de mensen vinden, die ons tot bij U brengen. Ontferm U over ons, zodat wij in vreugde belijden, dat Gij redding en vertroosting brengt. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon … Amen.
Preek
Broeders en zusters, in het evangelie hoorden we over Bartimeüs, een blinde bedelaar langs de weg in Jericho. Wanneer hij hoort, dat Jezus voorbijkomt, begint hij te roepen: “Jezus, Zoon van David, heb medelijden met mij!” De mensen om hem heen proberen hem stil te krijgen, maar Bartimeüs roept dan nog harder. Zijn geloof en vertrouwen in Jezus zijn groter dan de schaamte of de afwijzing, die hij ervaart.
Dit verhaal heeft veel te zeggen, ook voor ons, vooral als we door moeilijke tijden gaan of wanneer we, door ouderdom of ziekte, geconfronteerd worden met nieuwe uitdagingen en beperkingen. Bartimeüs was lichamelijk blind, maar zijn geestelijke ogen stonden wagenwijd open. Hij wist, dat Jezus de enige was, die hem echt kon helpen. Hij besefte, dat Jezus de enige was, die hem uit zijn ellende kon halen. En met dat vertrouwen riep hij, ondanks alles wat anderen zeiden.
Misschien herkennen wij ons wel in Bartimeüs. Ouderdom kan soms voelen alsof het ons beperkt, alsof we vastzitten langs de kant van de weg, net als hij. Veel van de dingen, die we vroeger zonder moeite deden, zijn nu een uitdaging geworden. Misschien zijn er gezondheidsklachten, of voelen we ons eenzaam door het verlies van mensen, die ons dierbaar waren. Het kan zelfs zijn, dat we ons niet altijd gehoord voelen door de mensen om ons heen.
Bartimeüs leert ons in deze situatie een belangrijke les: geef het niet op. Zelfs toen de menigte hem probeerde te laten zwijgen, bleef hij roepen. Hij liet zich niet ontmoedigen. Hij wist wat hij nodig had, en hij geloofde, dat Jezus de enige was, die dat kon geven. Dit verhaal herinnert ons eraan, dat ook wij mogen blijven vertrouwen, ook als het leven ons stil lijkt te willen krijgen.
En dan gebeurt er iets bijzonders. Jezus hoort Bartimeüs roepen, en Hij stopt. Hij zegt tegen de mensen: “Roept hem eens hier.” Jezus laat zich niet afleiden door de menigte of door de reis, die Hij aan het maken is. Hij is bereid alles even opzij te zetten voor één persoon, die Hem nodig heeft. Voor ons is dit een belangrijke les: wij zijn nooit te onbelangrijk, te oud, of te beperkt voor Jezus’ liefde en aandacht. Jezus hoort ons altijd, zelfs als anderen dat niet doen.
Als Bartimeüs voor Jezus staat, stelt Jezus hem een vraag, die ons allemaal aan het denken zet: “Wat wilt ge dat Ik voor u doe?” Het is een vraag vol liefde en respect. Jezus laat Bartimeüs zelf aangeven wat hij nodig heeft. Hij neemt hem serieus, luistert naar zijn verlangen en geeft hem wat hij vraagt. Bartimeüs antwoordt heel eenvoudig: “Rabboeni, laat mij weer zien.”
Misschien vraagt Jezus ons vandaag hetzelfde: “Wat wil je u dat Ik voor je doe?” Wat houd je op dit moment bezig? Waar verlangt je hart naar? Misschien is het geen lichamelijke genezing zoals bij Bartimeüs, maar eerder rust, moed, of troost. Jezus nodigt ons uit om datgene wat in ons hart leeft, bij Hem neer te leggen. We hoeven ons niet in te houden of te denken, dat onze wensen te klein of onbelangrijk zijn. Jezus neemt ieder verlangen serieus.
Bartimeüs’ reactie nadat hij genezen is, is ook bijzonder. Hij volgt Jezus op de weg. Hij blijft niet langs de kant zitten, maar hij gaat achter Jezus aan, vol vreugde en dankbaarheid. Het geloof van Bartimeüs bracht niet alleen genezing, maar ook een nieuw doel, een nieuwe richting in zijn leven.
In ons eigen leven is het soms moeilijk om nieuwe wegen te zien, vooral als we ouder worden en ons afvragen wat onze rol nog is. Maar Jezus nodigt ons uit om ook nu, op onze eigen manier, achter Hem aan te gaan. Misschien kunnen we anderen bemoedigen met ons geloof, ons verhaal delen of simpelweg in gebed blijven voor de mensen om ons heen of voor mensen ver weg, in het Midden-Oosten bijvoorbeeld. Elk gebaar, hoe klein ook, is waardevol in Gods ogen.
Vandaag nodigt dit evangelie ons uit om, net als Bartimeüs, onze noden en verlangens bij Jezus neer te leggen, met vertrouwen en zonder angst. Laten we niet denken, dat we te oud zijn of dat onze zorgen te klein zijn. Jezus hoort ons, altijd. Hij is bereid alles opzij te zetten voor ons, zoals Hij deed voor Bartimeüs.
Dus laten we vandaag, vol geloof en vertrouwen, zoals Bartimeüs, ons hart openen voor Jezus. Laten we Hem vragen wat wij nodig hebben, en ons laten leiden door zijn liefdevolle nabijheid. Want net als Bartimeüs, zijn ook wij geliefde kinderen van God, nooit vergeten en altijd gehoord. Amen.