Openingswoord

Beste medegelovigen, welkom allemaal in deze viering op de vijfde zondag van Pasen.

Een bijzonder woord van welkom voor onze diaken Eelke. Hij was gisteren twaalf en een half jaar diaken. Gefeliciteerd, Eelke, ook Jannie. Heel fijn, dat je nog steeds in ons midden werkzaam bent. Je doet het nog steeds met passie en met plezier. We hopen, dat je het nog een tijdje kunt volhouden. En dat je gezondheid spoedig weer een beetje – twee beetjes – beter mag worden!

Broeders en zusters, het hoogfeest van Pasen ligt alweer een paar weken achter ons, maar vandaag worden we opnieuw herinnerd aan wat het betekent om te leven als mensen van de verrijzenis.

In de eerste lezing horen we hoe Paulus en Barnabas na hun missie terugkeren en vol vreugde vertellen wat God allemaal heeft gedaan. Ze vertellen ook eerlijk, dat geloven geen makkelijke weg is – dat het soms gepaard gaat met moeilijkheden en uitdagingen. Maar juist door die moeilijkheden heen groeit het geloof en wordt de Kerk sterker.

In deze heilige Mis worden wij er ook aan herinnerd, dat wij kinderen van God zijn, geliefd en bevrijd. God kijkt naar ons met de liefde van een vader en wil ons het eeuwig leven geven. Maar daar naartoe groeien vraagt wel om volharding, vertrouwen en verbondenheid met Jezus Christus.

Ook worden wij uitgenodigd om, net als Paulus en Barnabas, ons geloof te delen, elkaar te bemoedigen en op weg te blijven gaan, ook als het lastig is. Want God is met ons, Hij opent de poort van het geloof, voor iedereen.

Laten we nu samen beginnen aan deze viering, in dankbaarheid en hoop. Belijden wij eerst onze zonden.

Openingsgebed

Laat ons bidden. God, Gij hebt ons verlost en tot uw geliefde kinderen aangenomen. Zie in uw goedheid naar allen, die Gij als een vader bemint. Geef hun die in Christus geloven, de ware vrijheid en het erfdeel in het eeuwig leven. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon …

Peuter- en Kinder- en TienerWoordDienst

Preek

Geliefde broeders en zusters, vandaag horen we in de lezingen weer woorden, die hoop geven, maar ons ook uitdagen. We bevinden ons midden in de Paastijd, een tijd waarin we vieren, dat Jezus verrezen is uit de dood – een gebeurtenis, die alles heeft veranderd. En toch: in de wereld om ons heen lijkt het soms alsof er weinig veranderd is. Er is oorlog, verdriet, eenzaamheid, onzekerheid. Hoe kunnen we dan geloven dat alles “nieuw” is, zoals de tweede lezing zegt?

In de Openbaring van Johannes, die tweede lezing, horen we over een indrukwekkend visioen: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, de heilige Stad, die uit de hemel neerdaalt, God, die zelf onder de mensen komt wonen. En dan die prachtige belofte: “Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen.” Geen dood meer, geen pijn, geen verdriet. Alles wordt nieuw.

Voor veel mensen – ouderen, maar ook jongeren – klinkt dat haast als te mooi om waar te zijn. Want misschien denk je: waarom zie ik daar nu nog zo weinig van? Waar is dat nieuwe leven dan, die nieuwe wereld?

Het antwoord zit in het evangelie van vandaag. Jezus zegt tegen zijn leerlingen: “Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief … zoals Ik jullie heb liefgehad.”

Dát is de sleutel. Het nieuwe, dat God wil maken, begint niet alleen ergens ver weg in de toekomst of in de hemel. Het begint hier en nu, bij ons, tussen mensen onderling. Het nieuwe Jeruzalem – die wereld zonder tranen – begint waar mensen leven volgens dat nieuwe gebod van Jezus: de liefde.

Maar let op: Jezus zegt niet zomaar “heb elkaar lief”, alsof het alleen gaat om aardig zijn. Hij zegt: “zoals Ik jullie heb liefgehad.” Dat is dus geen oppervlakkige liefde, maar een liefde, die zichzelf geeft. Een liefde, die durft te dienen, te vergeven, die trouw blijft, ook als het moeilijk is. Dat is de liefde van het Kruis én van de Verrijzenis.

Jezus sprak deze woorden trouwens niet op een rustig moment in het zonnetje. Nee, Hij sprak dit vlak nadat Judas was vertrokken om Hem te verraden. Jezus wist, dat Hij zou moeten lijden en sterven, en juist dan spreekt Hij over de liefde. Dat laat zien hoe diep en echt zijn liefde is. En Hij vraagt aan ons om dezelfde weg te gaan.

Dat is niet altijd gemakkelijk. Laten we eerlijk zijn: het is soms lastig om vriendelijk te blijven, om mensen te vergeven, om voor iemand, die alleen staat, op te komen. Misschien heb je zelf wel meegemaakt hoe moeilijk het is om in een groep echt voor de liefde te kiezen: niet mee te roddelen, niet te pesten, wel eerlijk te zijn. Maar precies daar begint die “nieuwe wereld” waar Johannes het over had.

Wij allemaal zijn geroepen om mee te bouwen aan die wereld.

Denk even terug aan de eerste lezing van vandaag: Paulus en Barnabas gingen van stad naar stad om mensen te bemoedigen, om hen te helpen vol te houden in het geloof – ook als het moeilijk werd. Ze werden niet beroemd of populair, maar ze bleven trouw. Waarom? Omdat ze geloofden, dat Gods liefde sterker is dan alle moeilijkheden. Ze vertrouwden erop, dat die nieuwe wereld van God echt komt – en dat hun inzet er toe doet.

Beste medegelovigen, vandaag worden ook wij uitgenodigd om onszelf af te vragen:

Ben ik bereid om mee te bouwen aan iets nieuws?
Durf ik te kiezen voor de liefde, ook als dat iets van me vraagt?
Wil ik Jezus volgen, niet alleen met woorden, maar met daden?

Want dat is het mooie van het evangelie: Jezus zegt niet, dat je perfect moet zijn, of dat je het allemaal zelf moet doen. Hij zegt: “Zoals Ik jullie heb liefgehad.” Het begint dus met ontvangen. Wij mogen eerst zelf die liefde van Jezus ervaren – in gebed, in de sacramenten, in mensen, die ons liefhebben. En van daaruit kunnen wij ook anderen liefhebben.

De wereld heeft dringend mensen nodig, die geloven in de kracht van die liefde. Mensen, die niet alleen dromen van een betere wereld, maar die daar elke dag zelf aan meewerken – thuis, op het werk, op school, op sociale media, in hun familie en vriendschappen.

Laten we vandaag bidden, dat wij die mensen mogen zijn.
Mensen, die, net als Paulus en Barnabas, volhouden en anderen bemoedigen.
Mensen die, net als Jezus, liefhebben tot het uiterste.
Mensen, die uitzien naar de dag waarop God alles nieuw zal maken, maar die nu al beginnen met dat nieuwe leven, hier, vandaag. Amen.