Hoewel je het op het eerste gezicht niet zou verwachten, was het piepkleine dorpje Seefeld, waar vandaag de dag iets meer dan 3.000 mensen wonen, meer dan 600 jaar geleden het toneel van een spectaculair eucharistisch wonder. Op 25 maart 1384, in dat jaar tegelijkertijd Witte Donderdag en het feest van de Aankondiging, woonde ridder Oswald Müsler de H. Mis bij in de parochiekerk van de heilige Oswald in Seefeld.

Ridder Oswald Müsler en de bloedvloeiende hostie

Müsler was berucht omdat hij mensen die door zijn land reisden soms zomaar gevangen zette en geld van hen afperste; wie niet kon betalen, werd in de cel gelaten om weg te rotten en te sterven. Toen deze geduchte ridder op Witte Donderdag gewapend met zijn mannen arriveerde, durfde de plaatselijke priester zijn eis voor een bijzonder grote hostie, gewoonlijk gereserveerd voor de priesters, niet te weigeren. In plaats van te knielen, eiste Müsler dat de grote hostie hem staande zou worden toegereikt. Onmiddellijk toen hij de communie ontving, zonk de reusachtige ridder echter op zijn knieën toen de stenen vloer onder zijn voeten als drijfzand wegzakte! Terwijl hij viel probeerde hij wanhopig het nabije altaar vast te grijpen, maar hij merkte dat het harde stenen altaar door zijn vingers smolt als boter voor een heet mes.

Noodkreet

Wanhopig riep de ridder God om hulp. Net als Goliath werd deze trotse reus door onze Heer vernederd. Hij smeekte toen dezelfde priester die hij eerder had bedreigd, nu de hostie die hij onwaardig had ontvangen uit zijn mond te verwijderen. Zodra de priester de hostie had verwijderd, werd de grond plotseling weer stabiel en de ridder stond weer op zijn voeten. Velen in de kerk zagen hoe de hostie nu helderrood was geworden, druipend van het bloed! Diep verootmoedigd door deze duidelijke berisping van onze Heer, trad de ridder onmiddellijk in bij het klooster in Stams (Tirol) voor 2 jaar strenge boetedoening voor zijn zonden alvorens een natuurlijke dood te sterven.

Bedevaartsplaats de St. Oswaldkerk

Het nieuws van het wonder verspreidde zich snel over het hele Duitse rijk, en al snel moest er een herberg worden gebouwd om de vele bezoekende pelgrims onder te brengen. De ridder Parzifal von Weineck schonk de vergulde monstrans die nu nog steeds de miraculeuze hostie bevat. Omdat hij inzag dat de kerk te klein was, liet hertog Friedrich IV van Oostenrijk een nieuwe kerk bouwen. Dit bedevaartsoord was een persoonlijke favoriet van keizer Maximiliaan I en aartshertog Ferdinand II van Oostenrijk, die ook opdracht gaven tot de bouw van een speciale kapel (“Heiligenblutkappelle”) rond de bebloede hostie zelf. Sindsdien is de St. Oswaldskerk in Seefeld een van de populairste bedevaartsoorden van Oostenrijk gebleven. De afdrukken die de ridder op het altaar en in de vloer heeft achtergelaten, zijn ook vandaag nog te zien als men de kerk bezoekt.

Eer en glorie aan God geven

Het verhaal van deze trotse ridder die vernederd werd, herinnert ons katholieken er ook aan hoe we deze vastentijd moeten zien. Onze Heer koos er niet voor niets voor om zijn ongenoegen te laten blijken en tegelijk Müsler deze les te leren op Witte Donderdag en het feest van de Aankondiging. Op Witte Donderdag herinneren wij ons de nadruk die onze Heer legde op het belang van nederigheid door het wassen van de voeten van zijn leerlingen. Op het feest van de Aankondiging gedenken wij de enorme nederigheid, volgzaamheid en onderwerping van de Heilige Maagd aan de wil van God, toen zij verklaarde: “Ecce Ancilla Domini, fiat mihi secundum verbum tuum”. Wij moeten deze nederigheid trachten na te volgen, omdat zij, zoals de heilige Augustinus stelt, de grondslag is van alle deugden; de tegengestelde ondeugd, hoogmoed, is de wortel van alle zonde. In nederigheid geven wij eer en glorie aan God.

Lees ook: Inzicht in het kostbaar bloed van onze Heer

Hardnekkig zondigende politici

Bovendien mogen de geestelijken van onze tijd de toegeeflijkheid van de pastoor van Seefeld ten opzichte van Oswald Müsler niet herhalen. Zij moeten lering trekken uit de berisping van onze Heer aan het adres van ridder Müsler, die zo hardhandig misbruik maakte van zijn macht door reizende kooplieden ten onrechte gevangen te zetten en te laten verhongeren. Zij mogen zich niet laten intimideren door degenen die vandaag hun macht misbruiken en de waarde van het menselijk leven veronachtzamen. Politici en wereldleiders hebben vandaag de dag aantoonbaar veel meer macht dan ridders en edelen van vroeger. Ze gebruiken hun macht echter minder openlijk dan Müsler om de zwakken te schaden.

Het onvervreemdbare recht op leven

De Catechismus van de Katholieke Kerk – CKK, stelt dat “het onvervreemdbare recht op leven van ieder onschuldig menselijk individu een constitutief element is van een burgerlijke samenleving en haar wetgeving” (CKK: 2273). Veel politici misbruiken echter hun macht om voor pro-abortus wetgeving te stemmen. Is dit geen schending van Gods wet om dit “onvervreemdbare recht op leven” voor ongeboren baby’s te schenden? De Catechismus beschrijft overtredingen van het 5e gebod en stelt ondubbelzinnig dat “formele medewerking aan een abortus een ernstige overtreding is” (CKK: 2272) terwijl de Canonieke Wet 1398 verklaart dat “een persoon die een voltooide abortus bewerkstelligt een automatische excommunicatie oploopt”.

Een zonde waar excommunicatie op volgt

Politici die dus willens en wetens de moord op het ongeboren kind helpen vergemakkelijken, lopen dus het risico van ipso facto excommunicatie, zelfs als de excommunicatie niet publiekelijk wordt uitgesproken. Verscheidene politici die openlijk, willens en wetens en hardnekkig deze overtreding van Gods wet steunen, proberen nog steeds de heilige communie te ontvangen. Dergelijke politici is dit echter uitdrukkelijk verboden op grond van Canoniek Recht 915 “zij die geëxcommuniceerd of afgezonderd zijn na het opleggen of afkondigen van de straf en anderen die hardnekkig volharden in duidelijke ernstige zonde mogen niet tot de Heilige Communie worden toegelaten”.

Maar ik roep u ter verantwoording voor zijn bloed (Ezechiël 33,8)

Maar mogen wij als christenen echt zo oordelen over de zonden van een ander? Hoewel alleen God in ons hart kan kijken, zijn de gelovigen inderdaad ook geroepen om anderen te corrigeren op hun duidelijke openbare zonden: “Indien gij niet spreekt om den goddeloze te waarschuwen van zijn weg, die goddeloze zal in zijn ongerechtigheid sterven, maar Ik zal zijn bloed van uw hand eisen” (Ezechiël 33,8). Door pro-abortus politici de communie te ontzeggen zouden priesters hen laten zien dat zij berouw moeten tonen zoals Müsler, terwijl zij ook zouden voldoen aan de officiële kerkelijke leer over de noodzakelijke voorwaarden voor waardige ontvangst van het Heilig Sacrament. Verschillende bisschoppen hebben er ook op gewezen dat het een schandaal voor anderen is wanneer politici die openlijk en voortdurend de officiële morele leer van de kerk schenden, door de geestelijkheid worden behandeld alsof zij in staat van genade verkeren. De Catechismus legt ook uit hoe dergelijke schandalen anderen gemakkelijk tot zonde kunnen brengen, omdat het de gelovigen in de waan brengt dat berouw over ernstige zonden zoals abortus blijkbaar niet nodig is (CKK: 2284). De geestelijken hebben daarom de pastorale plicht zulke mensen de heilige communie te weigeren om de aandacht te vestigen op het kwaad dat wordt aangericht met onschuldig leven, het “constitutieve element” van de christelijke beschaving (CKK: 2273).

Onwaardige deelname aan de communie

Herinnerend aan het verhaal van Oswald Müsler, mogen wij ons niet laten intimideren door hen die ten onrechte hun macht misbruiken om de zwakken te schaden. Müsler’s formidabele wereldse kracht bleek uiteindelijk volkomen nutteloos toen onze Heer tussenbeide kwam. De geestelijkheid zou uit het verhaal van dit wonder moeten leren de Müslers van onze tijd te weerstaan, niet in de laatste plaats voor het welzijn van hun eigen ziel. De waarschuwing van Paulus: “Wie dus dit brood onwaardig eet of de kelk des Heren onwaardig drinkt, zal schuldig zijn aan het lichaam en het bloed van de Heer” (1 Korintiërs 11:27) mag nooit vergeten worden. Onze Heer ziet in al onze zielen en kent al onze geheimen. Daarom is het van het allergrootste belang dat wij in een staat van genade verkeren telkens wanneer wij de heilige communie ontvangen, in plaats van te proberen te voldoen aan hoogmoedige verlangens om naar buiten toe vroom te lijken terwijl wij een leven van ernstige zonde leiden. Dit is de les van Oswald Müsler.

Dit artikel werd oorspronkelijk geschreven door Thomas Buswell.