De heilige Mis – deel 12 – de schuldbelijdenis
Voor jongeren en ouderen
Even stil worden bij het begin van de Mis – de kracht van de schuldbelijdenis
Na het openingswoord van de heilige Mis komt er een bijzonder moment: de schuldbelijdenis. Misschien ben je geneigd om het een beetje op de automatische piloot mee te bidden – “Ik belijd…”, en door. Maar juist deze stap aan het begin van de Mis is ontzettend waardevol. Waarom eigenlijk? En wat gebeurt er precies?
De schuldbelijdenis is een gebed waarin we erkennen dat we fouten hebben gemaakt – tegenover God, tegenover anderen en tegenover onszelf. Het is geen moment om onszelf te veroordelen, maar juist om eerlijk en oprecht te zijn. Want hoe kunnen we Gods liefde ten volle ontvangen, als we niet eerst ons hart zuiveren van wat ons ervan afhoudt?
Even stil worden… echt stil
Voordat we de woorden uitspreken, nodigt de priester ons uit om stilte te houden. En dat is misschien wel het belangrijkste onderdeel van dit moment. Want pas in die stilte kunnen we echt naar binnen keren en ons afvragen: wat heb ik fout gedaan deze week? Ben ik ongeduldig geweest? Heb ik iemand buitengesloten, slecht gesproken over een ander, of God simpelweg genegeerd?
Die stilte is een uitnodiging om jezelf eerlijk aan te kijken. Niet met schaamte, maar met verlangen om het beter te doen. Het is een soort geestelijke spiegel: niet om jezelf naar beneden te halen, maar om te zien waar je mag groeien.
Van schuld naar genade
Als we dan de woorden van de schuldbelijdenis bidden – “Ik belijd voor de almachtige God en voor u allen…” – doen we dat samen. We staan daar als gemeenschap, niet als losse mensen. En we erkennen dat we allemaal, op onze eigen manier, tekortschieten. Dat we allemaal Gods vergeving nodig hebben.
Maar let goed op wat er daarna gebeurt: de priester zegt de vergevingsformule. Daarmee spreekt hij uit dat God ons genadig is. Geen zware preek, geen afrekening – maar vergeving. Zo mogen we verder, bevrijd van schuld, met een open hart, klaar om God te ontmoeten in woord en sacrament.
Waarom het ertoe doet
Juist als je jong bent, kun je worstelen met jezelf: met dingen die je fout doet, waar je spijt van hebt, maar ook met de vraag of je wel goed genoeg bent voor God. De schuldbelijdenis herinnert ons eraan dat we niet perfect hoeven te zijn om welkom te zijn bij Hem. Wat God vraagt, is geen foutloos leven – maar een oprecht hart.
En dat is precies wat we in die paar minuten aan het begin van de Mis oefenen: eerlijkheid, berouw, verlangen om het goed te maken. Zodat we, vergeven en vernieuwd, de rest van de Mis kunnen vieren met een licht hart.
Dus de volgende keer dat je in de Mis bent en de priester zegt: “Laat ons onze zonden erkennen…”, neem dan echt een momentje. Sluit je ogen. Ga in gedachten langs je week. En bid dan met een oprecht hart. Want daar begint het: bij eerlijkheid, bij Gods genade, bij een nieuwe start.