Openingswoord

Lieve medeparochianen, welkom in deze feestelijke Paasviering! Vandaag is het grootste feest van ons geloof: Jezus leeft!

We zullen horen in de Handelingen van de Apostelen hoe Petrus vertelt over Jezus: hoe Hij rondging, goed deed, mensen genas, bevrijdde van allerlei kwaad, hoe Hij stierf aan het Kruis … maar – en dat is het hart van Pasen – hoe God Hem op de derde dag heeft doen opstaan uit de dood!

Petrus spreekt als een getuige. Iemand, die het echt gezien heeft. Hij stond erbij en keek ernaar. Iemand, die met Jezus heeft gegeten na Zijn opstanding. En nu geeft hij die boodschap door. Niet alleen aan de mensen van toen, maar ook aan ons, vandaag.

Want wij zijn hier niet zomaar. We zijn hier, omdat ook wij willen geloven in dat Leven, dat sterker is dan de dood. Sterker dan angst, twijfel, verdriet.

We zijn hier om te vieren, dat Jezus leeft, en dat wij met Hem mogen leven.

Laten we met open hart deze heilige Mis beginnen. In dankbaarheid. In vreugde. In geloof.

Openingsgebed

Laat ons bidden. God, vandaag hebt Gij ons de toegang tot het eeuwig leven ontsloten, want uw eniggeboren Zoon heeft de dood overwonnen. Wij vragen U bij deze viering van Zijn verrijzenis: vernieuw ons door uw Geest om met Hem te verrijzen tot het licht van het leven. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon … Amen.

Peuter- en Kinder- en TienerWoordDienst

Preek

Lieve medeparochianen, het is nog donker. Dat is hoe het Paasverhaal begint in het evangelie van Johannes. Niet met trompetten of feest, niet met licht of zang, maar met een vrouw, Maria Magdalena, die vroeg in de ochtend naar het graf gaat – terwijl het nog donker is.

Hoe vaak begint niet ook ons leven “in het donker”? Denk eens aan de momenten, dat je verdrietig was, onzeker, alleen. Wanneer iets pijn deed. Wanneer iemand je kwetste. Wanneer je geloof wankelde. Of wanneer je gewoon even niet meer wist wat de zin van alles was.

Dat zijn grafmomenten. Momenten waarin je hart gesloten voelt, alsof er een grote steen voor ligt. Maar Paasmorgen begint juist daar – in het donker. Want het donker is niet het einde van het verhaal. Het is het begin van iets nieuws.

Maria’s verwarring: het graf is open

Maria komt bij het graf en ziet, dat de steen is weggerold. De rustplaats van Jezus is opengebroken. Maar in plaats van opluchting, voelt ze paniek: “Ze hebben Hem weggehaald!”

Maria begrijpt het nog niet. En dat is zo menselijk. Hoe vaak gebeuren er niet zaken in ons leven, die we niet begrijpen? Dingen waarvan we denken: God, waar bent U nu? We voelen verwarring, angst en daardoor trekken we misschien zelfs verkeerde conclusies.

Maar God is al bezig. De steen is al weggerold. Het wonder is al begonnen – zelfs als wij het nog niet zien.

Petrus en Johannes: op zoek naar antwoorden

Maria rent terug en haalt Petrus en Johannes. En die twee? Die rennen ook. Hun hart bonkt. Ze snappen het niet, maar ze moeten het zien.

Zo zijn wij ook soms: op zoek, twijfelend, maar vol verlangen. Geloven is niet altijd zeker weten. Het is soms durven rennen – zelfs als je nog niet begrijpt waarheen.

Johannes komt als eerste bij het graf. Hij buigt zich voorover, ziet de zwachtels liggen, maar gaat niet naar binnen. Petrus, impulsief en dapper als altijd, stapt wel naar binnen. En daar ligt geen lichaam. Alleen de zwachtels. En de zweetdoek, netjes opgerold, op een andere plek.

Waarom noemt Johannes dat detail? Omdat het laat zien: dit is geen roof. Er is in het graf geen chaos. Wel, dieven laten geen orde en netheid achter. Dit is een teken van rust, van bedoeling. Van overwinning. Jezus is niet weggenomen. Hij is opgestaan.

Johannes zag en geloofde

Dan komt Johannes ook binnen. En dan staat er iets bijzonders: “Hij zag en geloofde.”

Niet omdat alles meteen duidelijk was. Nee, ook Johannes begrijpt nog niet wat er “geschreven stond, dat Hij uit de doden moest opstaan”. En toch gelooft hij. Gewoon … omdat hij iets zag wat sprak.

Dat is geloof: soms niet alles begrijpen, maar toch je hart openstellen. Kijken met je ziel. Durven geloven, dat er méér is dan je ziet.

Misschien zie jij soms ook sporen van Jezus in je leven. In iemand, die je helpt. In een onverwacht moment van vrede. In muziek, in een vriendschap, in stilte. Soms zijn het kleine tekens. Maar ze kunnen je geloof wakker maken.

Het graf is leeg – maar de hoop is vol

Het lege graf is geen teken van verlies. Het is het begin van iets geweldigs. Jezus is opgestaan. De dood heeft niet het laatste woord. Liefde wint. Hoop leeft. En dat is de kern van Pasen.

Wat betekent dat concreet voor jou? Dat er altijd een nieuw begin mogelijk is. Zelfs als iets dood lijkt – een droom, een relatie, een toekomstplan – kan God daar nieuw leven in blazen. Hij is de God van opstanding.

Het betekent ook: je hoeft niet bang te zijn voor het donker. Want Jezus is er geweest. Hij kent jouw pijn. En Hij laat zien: het donker houdt niet stand. Het licht breekt door.

En het betekent ten slotte: je mag geloven, ook als je niet alles begrijpt. Net als Johannes. Zie en geloof.

En jij

Wat zie jij in jouw leven? Misschien voel jij je soms als Maria – in de war, bang, zoekend naar antwoorden. Of als Petrus – iemand die durft, maar soms struikelt. Of als Johannes – vol liefde, voorzichtig, maar geraakt door wat hij ziet.

Wie je ook bent: Jezus komt ook voor jou uit het graf. Hij leeft. En Hij wil, dat jíj leeft – voluit, hoopvol, met moed. Pasen is geen ver-van-je-bed-verhaal. Het is jouw verhaal.

Want ook jij kent donkere ochtenden. Ook jij hebt vast weleens het gevoel, dat God ver weg is. Maar laat dit evangelie een wake-up call zijn: misschien is het graf leeg. Misschien is de steen al weg. Misschien is Jezus al bezig jouw hart open te breken, zelfs als je het nog niet helemaal snapt.

Laat Pasen je raken

Wat als jij deze Paasdag eens echt in je hart liet binnenkomen? Wat als je durfde te geloven, dat liefde sterker is dan alles wat je tegenhoudt? Wat als je erop vertrouwde, dat God iets nieuws wil doen in jouw leven?

Dan verandert Pasen alles. Dan is het niet zomaar een feest met paaseitjes en vrolijke liedjes. Dan is het een diep “ja” tegen het Leven, tegen hoop, tegen licht, en tegen opstaan – ook als je gevallen bent.

Pasen is een uitnodiging

Dus, lieve broeders en zusters, dit is jullie en mijn uitnodiging vandaag: durf te zoeken, zoals Maria. Durf te rennen, zoals Petrus en Johannes. Durf te kijken – en te geloven. Want de Heer is opgestaan. En Hij leeft. Niet alleen “toen”, maar nu. Niet alleen “daar”, maar hier, in jouw hart, in jouw wereld.

Laat het lege graf jouw hart vullen met hoop. Laat het jouw donker veranderen in licht. Laat het jouw twijfel veranderen in vertrouwen.

Zalig Pasen. Jezus leeft – en jij mag meeleven! Amen.