Ik neem elke dag tijd voor gebed, aan het begin van de dag en ergens in de middag of in de avond. Ik doe dit al jaren. Ik kan niet zonder deze afgebakende tijden van stilte en meditatie in de aanwezigheid van Christus. Je zou kunnen denken dat na zoveel jaren praktijk mijn gebed kalm, verheven en diep is.

Om eerlijk te zijn, ik ervaar het vaak als een rommeltje: verstrooidheid en afleiding, innerlijke droogte, mentale monologen, ongeduld, gebrek aan motivatie… Alles komt regelmatig langs. Meer dan eens heb ik na afloop van het gebed het gevoel van: Waar ben ik mee bezig geweest!?

Dom klein kind

En ik blijf het doen, die tijd vrijmaken voor gebed. Al overheerst het gevoel dat ik een clown in een circus ben. Alhoewel, een clown in een circus weet wat hij doet en zorgt voor een vermakelijke show. Een beter beeld is dat van een dom kind dat verdwaald rondloopt in een bos. Ja, dat beeld is beter.

Soms kom ik Jezus tegen. De zon schijnt door de bomen en ik voer een prachtig intiem gesprek met Hem terwijl ik stevig zijn hand vasthoud. Maar dan laat ik z’n hand weer los omdat ik door idiote dingen afgeleid raak en een andere kant op loop.

100 keer in de fout…

En ik blijf het doen, die tijd vrijmaken voor gebed. Zeker nu ik iets aan het ontdekken ben. Het is helemaal niet erg dat ik een dom klein kind ben in mijn geloofsleven. Het is niet erg dat ik voor mijn gevoel God teleurstel. Het is niet erg dat ik honderd keer op m’n bek ga door tekortkomingen en zonden.

Wat wel erg zou zijn, is dat ik me laat meeslepen door verontwaardiging, trots en ontmoediging. Jezus vraagt me te vertrouwen en dat is juist makkelijker als ik een klein dom verdwaald kind ben. Want gebed is niet een wijze techniek, een soort verheven vorm van yoga voor een aantal uitverkoren zielen. Nee. Het is genade. Het is God laten handelen zoals Hij wilt en wanneer Hij wilt.

Waar je ook staat…

Ik blijf het doen, die tijd vrijmaken voor gebed. Hopelijk jij ook, beste lezer, zeker als je ermee worstelt. Doe het elke dag. Waar je ook staat in je weg met Christus. Soms zul je diepe ontroerende ontmoetingen met de Heer hebben. Andere keren heb je alleen de kracht om rustig een psalm of een Onzevader uit te spreken.

Of niet eens dat. Dan verbeeld je je dat je als een kindje op de schoot van je moeder Maria gaat zitten en dan laat je haar spreken met Jezus, terwijl jij daar gewoon in stilte aanwezig bent.

De discipline in het gebed is heel belangrijk. Het maakt een wereld van verschil in je relatie met Christus. Want het zorgt ervoor dat je je geloofsleven niet laat afhangen van de spontaniteit, de drukte of van hoe je je voelt (ofwel, van jezelf), maar alleen van Hem: van de Vader die onvoorwaardelijk van je houdt; van de Zoon die al zijn bloed heeft gegoten voor jou; van de Heilige Geest die niets anders wil dan in jou leven en jou vervullen met liefde.

Uit het Katholiek Nieuwsblad