Uit een homilie van de heilige Johannes Chrysostomus, bisschop van Constantinopel († 407), over de eerste brief aan de Korintiërs

De prediking van het kruis is dwaasheid voor hen die verloren gaan

‘De prediking van het kruis is dwaasheid voor hen die verloren gaan; maar voor hen die gered worden, voor ons, is zij Gods kracht. Er staat immers geschreven: verdelgen zal Ik de wijsheid der wijzen en het verstand van de verstandigen zal Ik tenietdoen. De wijze, de geleerde, de redetwister van deze tijd, waar zijn ze?’ (1 Kor. 1, 18-20).

Voor zieken en stervenden hebben ook gezonde spijzen geen smaak en zijn vrienden en verwanten een last. Niet alleen herkennen ze hen dikwijls niet, maar vinden ze hen bovendien nog een last. Zo is het ook gewoonlijk met mensen die geestelijk ten ondergaan. Wat hun redding zou kunnen brengen, aanvaarden ze niet en wie om hen bekommerd zijn, vinden ze lastig.

De ongelovigen gedragen zich als mensen die niet bij hun verstand zijn: ze haten en beledigen hun verzorgers. Beklagen we hen, omdat de prediking van het kruis voor hen een dwaasheid is, terwijl ze wijsheid is en kracht. ‘De prediking van het kruis – zegt Paulus – is dwaasheid voor hen die verloren gaan.’

Het is vanzelfsprekend dat de kracht van het kruis door hen die verloren gaan, niet onderkend wordt en dat ze laster verspreiden en niet verdragen wat voor hen een geneesmiddel is.

Wat beweert gij, mens? Christus werd een slaaf voor u; om uwentwil nam Hij de gedaante aan van een slaaf (vgl. Fil. 2, 7), werd Hij gekruisigd en verrees Hij. Daarom zoudt gij de Verrezene moeten aanbidden en zijn liefde voor de mensen bewonderen; Hij heeft voor u, een vijand en een tegenstander, gedaan wat geen vader, vriend of zoon voor u gedaan heeft. Ja, ge zoudt Hem daarvoor moeten bewonderen. Maar in plaats daarvan noemt gij ‘dwaasheid’ iets dat vol wijsheid is.