Openingswoord

Allemaal van harte welkom bij de viering van de H. Eucharistie op de 5^e zondag van de 40 dagentijd, speciaal de mensen die via life-stream met ons zijn verbonden om te vieren Gods aanwezigheid in ons midden.

In deze 40 dagen tijd bereiden we ons voor op Pasen, het belangrijkste feest in de liturgie van de kerk, het feest van de verrijzenis van onze Heer Jezus Christus.  Pasen is het feest van het leven door de dood heen, de dood die door Jezus werd bedwongen.

Vandaar dat we vandaag het evangelie lezen over Lazarus, die weer levend wordt dank zij Jezus. Laten ook wij opstaan, zeker in tijden dat het leven soms niet eenvoudig is.  Een goede viering toegewenst.

Preek

Dierbare medegelovigen, vandaag het bekende verhaal over Lazarus die stierf en door Jezus weer tot leven kwam.

Ook een lang verhaal, waar je vooraf misschien wel denkt, dat kost tijd en aandacht en misschien denkt u ook wel, ach dat soort wonderen daar kun je nu niet meer mee aankomen. Toch spreek ik mensen die in de situatie van het ziek zijn, soms uitzichtloos hopen en bidden om een teken, misschien wel een wonder  van God.

Als we Johannes wat aandachtiger volgen, is het toch boeiend om te zien, hoe de verschillende personen in dit verhaal omgaan met de dood van een broer en een vriend.

Jezus lijkt wat laconiek te reageren als Hij de boodschap krijgt, dat Lazarus ziek is. Maar Jezus zegt veelbetekenend, deze ziekte voert niet tot de dood.

Deze ziekte. Jezus wacht zelfs nog twee dagen om aanstalten te maken om naar hem toe te gaan. Maar ondanks dat de leerlingen Jezus proberen tegen te houden, vanwege het gevaar in Judea, gaat hij met hen op weg.

Als Lazarus al vier dagen in het graf ligt, gaat Martha Jezus tegemoet en zegt: “Als Gij hier waart geweest zou mijn broer niet zijn gestorven”.

Als even later ook Maria Jezus ontmoet, zegt ze precies hetzelfde. Ondanks hun groot verdriet, hadden ze die uitgesproken hoop  vast gehouden, maar nu leek het te laat.

De zekerheid van de vrouwen en het nog een tijdje wachten van Jezus, slaan om in een intens verdriet. Ook bij Jezus. Er liep een huivering door Hem heen en Hij was ontroerd. Geen opmerking van: Ach kom op het komt wel weer goed, nee, ook Jezus gaat door een diep dal. Hij leeft intens mee met het verdriet van de zusters van de pas gestorven Lazarus.

Iedereen heeft wel eens het gevoel dat je leven maar rustig voort kabbelt. Het gaat gewoon z’n gangentje.  Zonder al te diep na te hoeven denken volgt de ene op de andere dag. Er gebeuren geen opmerkelijke dingen. Je doet je werk met plezier of met tegenzin die niet eens meer opvalt. Kinderen gaan naar school, enz.  Allemaal alledaagse dingen.

Maar soms is er een periode in je leven die zomaar anders is. Soms positief, soms negatief. Je maakt afspraken voor een vakantie, of je besluit een week op retraite te gaan om je te bezinnen allemaal leuke dingen die de moed er in houden.  Sommigen maken   een ernstige ziekte mee,  waar je niet op hebt gerekend. Mensen worden ontslagen.  Je leven neemt een andere wending.

Bijvoorbeeld een situatie in de wereld van ziekte, van aardbevingen. Dingen die ons leven kunnen beïnvloeden in doen en denken.

Wij mensen worden vaak gevraagd om saamhorig te zijn, ons af te vragen wie we eigenlijk zijn,  wat heeft prioriteit in ons leven.

Is dat ook niet wat Jezus ons met enige regelmaat vraagt. Komt de liefde, de saamhorigheid nog wel op de eerste plaats?

De vastentijd is een tijd voor bezinning. Wie ben ik eigenlijk, waar ben ik mee bezig, wat doen we met ons leven, wat is van werkelijk belang? Wat is het soms moeilijk om die saamhorigheid, die liefde in ons persoonlijk leven gestalte te geven.  Het is ook best wel moeilijk om naar mensen toe te gaan die het moeilijk hebben door ziekte of andere gebreken. Je hebt vaak het gevoel dat je niets kunt doen voor  het leed van de ander. Heb ik wel echt een helpende hand uitgestoken, een luisterend oor gehad?

Jezus die zelf is verrezen, is op gestaan, helpt mensen uit een soms doodse onmacht, trekt mensen uit een diep dal. Hij laat ons zien dat we niet een sterk iemand hoeven te zijn, die boven alle partijen uit, zijn of haar hulp kan bieden. Jezus staat tussen ons in, Hij is bewogen en begaan met ons leven. Het verdriet van de ander, ja zelfs de dood,  raakt Hem en gaat door Hem heen.

Zijn vernieuwende, heel makende aanwezigheid geeft ons mensen levenskracht.

Vaak moeten we daarom nieuwe wegen gaan, een nieuw nadenken over ons leven, wat is werkelijk van belang.

Jezus vraagt van ons om lering te trekken uit de moeilijke momenten in ons leven, zeker als we geconfronteerd worden met ziekte en dood in onze nabije omgeving.

Jezus gaf Lazarus terug aan Martha en Maria, ondanks hun twijfel.

Laten  we proberen in deze tijd van voorbereiding op het feest van Pasen elkaar te vinden in mooie momenten maar ook in moeilijke ogenblikken.

Samen opstaan met de Heer, wetend dat Hij met ons mee gaat. Amen.