Openingswoord

Lieve broeders en zusters, wat fijn dat we vandaag samen mogen zijn om het feest van Pinksteren te vieren – het feest van de Heilige Geest, van vuur, wind, en verwondering!

We zullen zo aanstonds horen hoe de apostelen bijeen waren, misschien wel zoals wij nu: zoekend, stil, misschien ook een beetje moe of onzeker. Maar dan … klinkt er plots een hemels gedruis, de Geest daalt neer als vuur, en het wonder gebeurt: gewone mensen worden vervuld van kracht en spreken over Gods grote daden, in alle talen van de wereld!

Wat toen gebeurde, gebeurt nog steeds. Gods Geest laat zich niet tegenhouden door grenzen, leeftijden of beperkingen. Ook wij mogen – ieder op onze eigen manier – spreken over wat God voor ons betekent. Met een glimlach, een troostend woord, een gebed, of gewoon door er te zijn voor elkaar.

Misschien zeggen we weleens: “Wat kan ik nog doen?” Maar Pinksteren zegt: “Je doet er toe!” De Heilige Geest is er ook voor u, voor jou, vandaag. Hij verwarmt wat koud is, Hij bemoedigt wie moe is, en Hij maakt nieuw wat oud lijkt.

Laten we deze viering beginnen in dat geloof en met open hart. Moge de Geest ook in ons midden waaien – zacht of krachtig – zoals wij het nodig hebben.

Openingsgebed

Laat ons bidden. God, door het mysterie van dit feest heiligt Gij heel uw Kerk onder alle volken en talen. Laat de gaven van de heilige Geest over al op aarde neerdalen: kom met uw Geest in het hart van uw gelovigen, zoals Gij hebt gedaan bij het begin van de verkondiging van het evangelie. Door Onze Heer Jezus Christus, uw Zoon …

Preek

Lieve broeders en zusters, wat een bemoedigende woorden horen we vandaag in het Evangelie van Johannes! Jezus spreekt tot zijn leerlingen, vlak voor zijn afscheid, en Hij belooft iets groots: “Ik zal de Vader vragen, en Hij zal u een andere Helper geven om voor altijd met u te zijn.”

Wat een troost, vooral voor mensen, die veel hebben meegemaakt in hun leven. Velen van ons hebben ooit afscheid moeten nemen van dierbaren, van gezondheid, misschien van het huis waarin we jarenlang hebben gewoond. Dan kunnen er momenten zijn waarop we ons alleen voelen, en ons afvragen: “Waar is God nu?”

Maar vandaag, met Pinksteren, zegt Jezus heel duidelijk: “Wij zullen tot hem komen en verblijf bij hem nemen.” God woont bij ons. Niet tijdelijk, niet af en toe, maar blijvend. Hij slaat zijn tent op in het hart van ieder, die Hem liefheeft.

En Hij laat ons niet alleen. Hij stuurt de Heilige Geest, de Trooster, de Helper, de Leraar. Een Geest, die niet alleen vroeger bij de apostelen werkte, maar ook nu in ons leeft. Hij fluistert in ons hart als we bidden. Hij geeft kracht als we het moeilijk hebben. Hij helpt ons vergeven, hopen, volhouden. Zelfs als het lichaam zwakker wordt, kan de Geest sterker in ons leven.

Misschien denken we: “Maar ik vergeet zoveel … Ik kan niet meer zoals vroeger …” En dan zegt Jezus vandaag: “De Heilige Geest zal u alles in herinnering brengen wat Ik u gezegd heb.” Zelfs als ons geheugen ons soms in de steek laat, laat God ons niet los. Hij herinnert ons aan wat écht telt: liefde, vergeving, trouw.

We hebben al zoveel liefde gegeven in ons leven – aan kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden. Jezus zegt vandaag: “Als iemand Mij liefheeft, zal hij mijn woord onderhouden.” Liefhebben is niet iets groots of ingewikkelds. Het zit vaak in kleine dingen: een glimlach, een vriendelijk woord, een gebed voor iemand, die het moeilijk heeft. Dat is leven uit de Geest.

En weten we wat zo mooi is? De Geest werkt ook door ons heen. Misschien denken we: “Wat kan ik nog betekenen?” Maar vaak zijn het juist de ouderen, die door hun rust, hun levenservaring, en hun geloof een bron van bemoediging zijn voor anderen. Wij zijn een levende schatkamer van verhalen, van gebed en wijsheid. De Geest woont in ons – en spreekt door ons.

Dus zijn wij niet bang als we soms iets niet meer weten. Zijn wij niet bang voor de toekomst. Jezus zegt: “Ik ben met u. Mijn Vader en Ik zullen bij u wonen. De Geest zal u leiden.”

Laten we die woorden vasthouden, vol vertrouwen. Ook als onze dagen rustiger worden, ook als het leven stiller lijkt, gaat de Geest in ons door. Hij vernieuwt ons van binnen. Hij laat ons leven in liefde – en dat is het grootste gebod.

Laten we dan leven in dankbaarheid. En elkaar blijven bemoedigen, als mensen, die weten: we zijn niet alleen, nooit alleen. God is bij ons – en blijft bij ons. Amen.