Preek

Als we eerlijk zijn: niemand van ons is blij met ziekte, pijn en verdriet. Het lijden is iets wat ons afstoot. Het was in het begin ook niet Gods bedoeling dat de mens zou moeten lijden. Zelfs Jezus in de Hof van Olijven bad of zijn hemelse Vader Hem wilde sparen.

Gelukkig zijn er ook veel mensen, die ambtshalve of op basis van vrijwilligheid allerlei vormen van leed proberen te verminderen. Het lijden hóórde aanvankelijk niet bij het leven. God heeft ons geschapen om ons te laten delen in zijn geluk, zoals ook ouders hun kinderen willen laten delen in hun geluk.

De Bijbel vertelt ons, dat ook Jezus heel gehoorzaam is geweest. Kunnen wij het ons voorstellen? Jezus Christus, zelf God, net zo groot en machtig en belangrijk als de Vader in de hemel … wordt gehoorzaam aan mensen, aan Maria en Jozef. Hij, die groter is dan hemel en aarde, gehoorzaamt aan mensen, die de baas zijn over een piepklein landje en een piepklein joods kerkje.

En waarom doet Hij dat? Om de ongehoorzaamheid van andere mensen goed te maken. Wij weten, dat er bijvoorbeeld dodelijke slachtoffers in het verkeer vallen doordat mensen tegen beter weten in met hun auto door rood gaan of te hard rijden. Veel ellende ontstaat doordat mensen ongehoorzaam zijn aan Gods wetten of aan menselijke wetten. Zij denken het beter te weten of willen niet luisteren en letten alleen maar op eigen geluk.

Vrede en geluk kunnen er alleen maar komen als er weer meer mensen gaan gehoorzamen aan de geboden van God. En Hij is zo blij, lieve mensen, dat wij dat proberen. Met vallen en opstaan weliswaar, maar daarom laten wij ons ook door God bij de hand nemen. Hij leert ons lopen door het leven. Aan zijn hand maken wij in de loop van ons leven grote vorderingen.

Wij horen onze regering weleens spreken over het nemen van maatregelen in verband met allerlei vormen van criminaliteit. En dat doet ze terecht. Maar het zou zo veel beter zijn als onze regeringsleiders tegelijk diepgelovige mensen waren, want criminaliteit kun je ten diepste alleen maar oplossen als er iets verandert in de harten van de mensen. En zo’n verandering kan alleen God bewerken. Daar moeten wij Hem om vragen. Mensen moeten weer ontdekken wat het leven ten diepste is: een geschenk van God. Een gave waar jij van mag genieten, maar ook alle andere mensen.

Jezus heeft ons in deze dagen dan ook niet alleen willen verlossen, Hij heeft door het geven van zijn leven ons ook de weg willen wijzen naar een wereld van vrede en geluk. Hij zei, dat wij elkaar moesten liefhebben, zoals Hij ons heeft liefgehad.

Lieve mensen, ik hoop, dat wij gedurende deze feestdagen er weer ietsje meer van doordrongen worden, ieder jaar een beetje meer, dat Jezus Christus door zijn dood en verrijzenis al het kwaad eigenlijk al overwonnen heeft. Vrede zal er komen! Is het in deze wereld niet ten volle, dan toch wel in de toekomstige.

Maar de weg om de vrede hier te bevorderen is een weg waar veel van ons gevraagd wordt. Er staan allerlei verkeerstekens langs die weg. Het eerste verkeersbord zegt ons: U rijdt op een lijdensweg. Wie vrede wil, moet eerst zelf lijden, moet veel dragen en verdragen.

Jezus wilde ons verlossen en Hij wilde ons de weg naar de vrede wijzen: vrede met God, vrede met onszelf, vrede met elkaar. Wij moeten beginnen met te dragen.

Verdraag het dat God boven je staat, dat Hij het beter weet. Verdraag het dat je zwak bent, dat je niet alles kunt, dat je soms minder kunt dan anderen en weet dat je voor God daarom niet minder bent. Verdraag tenslotte ook de fouten van de ander. Dragen wij met Jezus ons kruis. Dragen en verdragen wij. Dan zullen vrede en geluk steeds meer ons deel worden. Amen.