Openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in de Woord en Communie viering in het 15^e weekend door het jaar.  In de eerste lezing horen we, dat Amos, een vijgenkweker en veehoeder, zomaar van achter zijn beesten weggehaald wordt om als Gods profeet in Israël op te treden. Omdat hij in de ogen van mensen maar een gewoon iemand was, werd hij niet serieus genomen en kreeg hij het advies te vertrekken. Hij verdedigde zich met de woorden: “Het is de Heer die mij gezegd heeft, dat ik als profeet naar zijn volk Israël moet gaan.

En in het Evangelie lezen we dat Jezus  zijn leerlingen twee aan twee uitzond, toen ze Jezus nog maar een paar maanden volgden. Wisten, en  begrepen ze eigenlijk al genoeg over de Blijde Boodschap?

In beide lezingen wordt, denk ik, aangegeven  dat iedere christen uitgezonden wordt om de Blijde Boodschap door te vertellen. Niemand kan zich verschuilen achter het feit dat hij niet genoeg denkt te weten. Want het is geen kwestie van weten, maar we moeten het Evangelie laten zien, in ons doen en laten. En hiertoe zijn wij allen geroepen.

Voor de keren dat ons geloof zwak en niet standvastig was. Voor de keren dat we meer onze eigen gang gingen, en ons niets aantrokken van Gods Vaderlijke zorgen. willen we onze schuld en onmacht belijden om de H. Communie goed te ontvangen.

Bidden we samen de schuldbelijdenis.

Overweging

Lieve medegelovigen. In beide lezingen van vandaag wordt de mens op weg gestuurd. Wordt de mens gevraagd te doen wat God van hem vraagt. Vertrouwen, is een kernwoord in deze lezingen.

In de eerste lezing gaat het over de profeet Amos. Hij wordt door de priester van Bethel, weggestuurd. Hij moest naar Juda gaan, en uit Israël verdwijnen. Hij mocht daar niet profeteren omdat de koning er de baas was. De reactie van Amos was heel bescheiden. Hij verhief zich niet tot de titel profeet, maar gaf aan dat hij maar een gewone veehoeder en vijgenkweker was. Hij kon niet anders dan profeteren, omdat de Heer hem daartoe steeds weer aanspoorde. Vanuit zijn bescheidenheid, maar nog belangrijker, vanuit het vertrouwen, dat wat God van hem vroeg goed was, bleef hij profeteren. Door zijn vertrouwen in God, bleef hij ondanks wegsturen en vernedering, God trouw.

In de lezing van het Evangelie, horen we dat Jezus zijn leerlingen op weg stuurt. Jezus geeft zijn leerlingen persoonlijk de opdracht om erop uit te trekken. Ze worden erop uitgestuurd om het leven en de woorden van Jezus bekend te maken.

Jezus geeft ze nog enkele tips mee, om op hun opdracht gefocust te blijven. Ook toen waren er genoeg zaken die je van het beoogde doel konden afleiden.

Jezus zei hen: ”Neem ging extra dingen mee en vertrouw erop dat je tijdens je tocht alles zult krijgen wat je nodig hebt. Geen voedsel, geen reiszak, geen waardevast geld”. Ze hoeven nog net niet op blote voeten te gaan, ze mogen sandalen dragen, maar geen extra  kleding meenemen. Dus helemaal geen reserve. Ze moeten maar vertrouwen dat ze alles krijgen wat ze nodig hebben. Ze moeten maar vertrouwen dat ze aardige mensen tegenkomen die hen te eten geven. Ze moeten maar vertrouwen dat ze hun werk kunnen doen. En dat alles op een bescheiden, dienende manier. Ze hadden geen macht, geen aanzien. De enige macht die ze konden gebruiken was de macht van Gods Liefde. Zo konden ze doen wat Jezus van hen gevraagd had. Door te getuigen van Jezus Blijde Boodschap en te vertellen over Zijn leven, brengen zij de Goede Geest,  bij de mensen waardoor de macht van het kwaad zal verdwijnen.

Het is goed dat we ons ervan bewust zijn dat elke christen, dat elke leerling van Jezus Christus geroepen is, om tijdens zijn /haar levensweg te getuigen van het leven, lijden, sterven en verijzen van Jezus Christus.  Door te getuigen, geef je aan dat je geloof in Jezus Christus belangrijk voor je is, dat Jezus je steun en toeverlaat is. En getuigen hoeft niet alleen met woorden, maar moet zichtbaar zijn in ons doen en laten.

En dat is eigenlijk  het gemakkelijkst. Het is onze levenshouding van vertrouwen, dat ons leven door God gedragen wordt. Met dit vertrouwen kunnen we ook in moeilijke tijden, proberen op een positieve manier het leven te leven, en niet bij de pakken neer te gaan zitten. Het regelmatig op de dag eraan denken dat God, onze Schepper en Hemelse Vader ons op deze levensweg wil, en dat Hij ons steeds nabij is, zal ons zeker helpen.

Familie, vrienden, kennissen zullen hopelijk vragen, hoe het ons lukt om toch blijmoedig in het leven te staan. Dan kunnen we, bescheiden sprekend, getuigen van Gods Liefde voor ons, die ons kracht geeft, en natuurlijk ook spreken  over onze liefde voor Hem. Daarbij weten we dat, God ons alles geeft wat we nodig hebben om Zijn Boodschap uit te dragen.

Door te blijven getuigen zullen harten zich openstellen voor Gods Liefde.

Zo zal geleidelijk, Gods Koninkrijk op aarde worden gerealiseerd. Amen.