Het wonderlijke geheim van de zielen in het Vagevuur (deel 3)
Zr. Emmanuel Maillard, Interview met Maria Simma
INLEIDING
Maria Simma is een mystica uit Oostenrijk. Zoals meer voorkomt in de geschiedenis van de Kerk, was zij begiftigd met een bijzondere gave van God, want gedurende 50 jaar werd zij bezocht door de zielen in het Vagevuur.
4 – DRAAG EEN MIS VOOR HEN OP
Zr. Em.: – Maria, kunt u ons zeggen wat het meest doeltreffende middel is om de zielen in het Vagevuur te bevrijden?
M.S.: – Dat is de Mis. Het is de Mis, omdat Jezus Zich daar totaal offert, puur uit liefde voor ons. De Mis is het offer van Christus zelf, door Christus opgedragen aan God de Vader. Het is het mooiste offer. De priester vertegenwoordigt God, maar het is God zelf die Zich offert en zichzelf geeft tot in de dood voor ons. De doeltreffendheid van de Mis voor de zielen in het Vagevuur is groter, als zij tijdens hun leven waarde aan de Mis hebben gehecht en met heel hun hart tijdens de Mis hebben gebeden. En ook als zij niet alleen op Zondag, maar ook op doordeweekse dagen de Mis hebben bijgewoond, wanneer ze daar de tijd voor konden vinden. Deze zielen hebben veel baat bij de Missen die voor hen worden opgedragen. Ook hier geldt: men oogst wat men heeft gezaaid.
Ook kunnen de zielen in het Vagevuur duidelijk gewaar worden of er tijdens hun begrafenis voor hen wordt gebeden, of dat men enkel aanwezig is zonder te bidden. Ze zeggen, dat wenen vanwege het verlies van een dierbare tijdens diens begrafenis, deze overleden persoon niet helpt, maar dat alleen gebed echt kan helpen. Ze betreuren het, dat sommige mensen alleen maar naar een begrafenis komen om er aanwezig te zijn, zonder echt voor de overledene te bidden.
Hier volgt een voorbeeld, dat de pastoor van Ars zijn parochianen voorhield:
“Beste vrienden, er was eens een priester die een vriend verloor die hem zeer dierbaar was en hij bad veel voor de zielenrust van deze vriend.
Op een dag gaf God hem te kennen, dat deze vriend zich in het Vagevuur bevond en dat hij verschrikkelijk leed. Deze priester was ervan overtuigd, dat het beste dat hij voor zijn overleden vriend kon doen, was, om een Mis voor hem op te dragen. Op het moment van de consecratie nam hij de Hostie tussen zijn vingers en zei: “Heilige en Eeuwige Vader, laten we een ruil doen. Ik stel voor dat u de ziel van mijn dierbare overleden vriend in uw handen neemt, en dan zal ik uw Zoon in mijn handen vasthouden. Goede en Barmhartige Vader, ik zou u willen vragen mijn dierbare vriend uit het Vagevuur te bevrijden en ik zal uw Zoon offeren met alle verdiensten van Zijn lijden en dood.” God de Vader verhoorde zijn smeekbede. Op het moment dat deze priester de hostie ophief, zag hij hoe de ziel van zijn dierbare vriend, geheel vervuld van glorie en licht, naar de Hemel voer: God had zijn ruil aanvaard.
Beste vrienden, als wij de ziel van een dierbare uit het Vagevuur willen bevrijden, dan moeten wij hetzelfde doen. Draag God het heilig Offer op van Zijn welbeminde Zoon, met al de verdiensten van Zijn lijden en dood. Dan zal Hij ons niets kunnen weigeren.