Een les uit de kindertijd van de heilige Aloysius Gonzaga
In de levensbeschrijving van de heilige Aloysius Gonzaga lezen we: “De heilige Aloysius Gonzaga (1568-1591) was de oudste zoon van Ferdinand, markies van Castiglione. Naast zijn vroegrijpe vroomheid, vertoonde hij ook het oorlogszuchtige borrelen van zijn voorvaderlijk bloed. Zijn vader, de markies gaf hem een kleine wapenuitrusting, een helm, een klein zwaard en een kleine maar echte haakbus (middeleeuws vuurwapen). Hij nam hem mee naar het kamp Casalmaggiore, waar hij de troepen moest inspecteren die hij zou leiden om oorlog te voeren tegen Tunis voor de koning van Spanje”.
Een wacht voor de mond
Aloysius was graag bij de Spaanse tercios – de beroemdste infanterietroepen die toen bestonden – en imiteerde hun krijgshaftige pas. Hij herhaalde echter ook hun spraak en soms de aanstootgevende woorden van enkelen. Deze slechte woorden vielen niet in de smaak bij zijn leermeester, die hem vertelde dat deze uitdrukkingen geen schone taal waren. Hoewel de vijfjarige de betekenis ervan niet begreep, weende hij bitter om deze onvrijwillige fout, die hij zichzelf altijd verweet als één van de ernstigste in zijn leven. Hij zei dat zijn “bekering” begon met die episode.