Uit de geschriften van de heilige priester Petrus Canisius († 1597)
Geborgen in het Hart van Jezus
Nadat de heilige Petrus Canisius van paus Paulus III de zegen ontvangen had, begaf hij zich op weg naar Duitsland, waarvan hij terecht de tweede apostel wordt genoemd. Maar vóór zijn vertrek had hij een geestelijke ervaring, die hij beschreef met de volgende woorden:
‘Eeuwige Hogepriester, in uw oneindige goedheid heeft het U behaagd dat ik de vrucht en de bevestiging van die apostolische zegen met grote ijver aan uw apostelen toevertrouwde, die men in het Vaticaan bezoekt en die daar onder uw leiding wonderen verrichten. Daar ondervond ik veel troost en de aanwezigheid van uw genade, die mij ten deel viel door zulke grote voorsprekers. Ook zij gaven mij hun zegen en bevestigden mijn zending naar Duitsland, en het leek of zij mij als aan een apostel van Duitsland hun welwillendheid beloofden. Gij weet, Heer, hoezeer en hoe dikwijls Gij mij op die dag Duitsland toevertrouwd hebt, waarvoor ik sindsdien vol zorg ben gebleven, en waarvoor ik verlang te leven en te sterven.
Tenslotte dacht ik vóór mij het geopende hart in uw heilig lichaam te zien, en Gij beval mij uit die bron te drinken. Gij, mijn Heiland, Gij nodigde mij uit, water te putten uit de bronnen van het heil (vgl. Jes. 12, 3). Ik verlangde echter ten zeerste dat stromen van geloof, hoop en liefde vandaar naar mij toe zouden vloeien. Ik dorstte naar armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Ik begeerde geheel door U gewassen, gekleed en getooid te worden. Daarom, toen ik het waagde tot uw beminnelijk hart te naderen en mijn dorst eraan te lessen, beloofde Gij mij een kleed, geweven uit drie delen, die de naaktheid van mijn ziel moesten bedekken en geheel en al betrekking hadden op mijn verbintenis; dat waren: de vreugde, de liefde en de volharding. Beschermd door dit kleed van het heil, was ik vol vertrouwen dat er mij niets zou ontbreken, maar dat alles zou gelukken tot uw eer.’