Preek op 03-02-2017, vrijdag in de 4e week door het jaar I, de H. Blasius, pastoor Frank Domen

Preek op 03-02-2017, vrijdag in de 4e week door het jaar I, de H. Blasius, pastoor Frank Domen

openingswoord

Wij vieren vandaag de heilige bisschop martelaar Blasius. Wij kennen natuurlijk reeds het verhaal van de visgraat: dat hij een kind redde van de verstikkingsdood.

Maar er zijn natuurlijk meer verhalen over deze heilige. Net als de latere Franciscus van Assisi was hij een grote vriend van de dieren. En daarom werd hij ook door de dieren zelf bemind.

De heilige Blasius, bisschop van Sebaste, hielp en genas alle schepselen, zowel mens als dier. De heidenen waren jaloers en wilden hem en andere christenen doden in de plaatselijke arena. Daarom zond de gouverneur in 316 zijn soldaten de bergen in om voor die wrede spelen wilde dieren te vangen. Maar er was geen beest te bekennen totdat zij in Blasius’ grot kwamen.

Daar vonden zij alle dieren, en met name alle wilde dieren waarvoor zij zo bang waren: leeuwen, tijgers, luipaarden, beren en wolven: zij brachten hun dagelijkse morgengroet aan de heilige man.

Midden tussen hen in lag Sint Blasius in gebed. Hij was daar zo ernstig in verdiept, dat hij de soldaten, die met hun netten en speren waren gekomen om de dieren te vangen, zelfs niet opmerkte. Hoewel de dieren zeer bang waren, bewogen zij zich niet en gaven geen enkel geluid; zij wilden hun meester niet storen. Zij hielden zich doodstil, terwijl zij met hun grote gele ogen de soldaten aanstaarden. Maar die waren zo verbaasd door wat zij daar te zien kregen, dat ze stilletjes weer wegslopen zonder ook maar een vinger uit te steken naar een van de dieren, ja zelfs zonder een woord te wisselen met de heilige man. Zij veronderstelden natuurlijk dat zij een verschijning hadden van Orfeus of van een andere heidense godheid, die de dieren betoverd had. En zij gingen terug naar de gouverneur om hem te vertellen wat zij hadden meegemaakt.

“Zo, dat moet dan een christen wezen”, antwoordde gouverneur Agricola, toen hij het hele verhaal gehoord had, “want alleen christenen zijn zulke dikke vrienden met de dieren. Breng hem op staande voet hier vóór mij.” Dat gebeurde.

Uiteindelijk is de heilige Blasius de marteldood gestorven.

preek

Of wij nu geboren zijn in het katholieke geloof of dat wij op latere leeftijd er ons toe bekeerd hebben, wij hebben in onze omgeving waarschijnlijk allemaal mensen, die ons inspireren en aanmoedigen om katholiek te leven. En dat is heel goed en belangrijk.

Paus Franciscus beschreef het ooit met deze woorden: “Het is door een ononderbroken keten van getuigen, dat wij het aangezicht van Jezus kunnen zien. Maar hoe is dat mogelijk? Mensen leven altijd in relaties. Wij komen van anderen, wij behoren tot anderen, en onze levens zijn nauw verbonden met anderen” (In het licht van het geloof, 38).

De lezing van vandaag uit de brief aan de Hebreeën noemt een aantal zaken, die te maken hebben met deze invloed op ons leven.

Ten eerste, laten wij van tijd tot tijd denken aan die mensen, die onderdeel hebben uitgemaakt van onze eigen ononderbroken ketting van getuigen. Dat kan een parochiepriester zijn wiens getuigenis ons door de jaren heen heeft geraakt; het kan gaan om een favoriete paus of een heilige met wie wij een klik hadden. Het kan onze ouders betreffen of een buurman, die ons bemoedigde door zijn leven met ons te delen. Wie het ook zijn, herinneren wij ons de indruk, die zij op ons hebben gemaakt. Wat was het in hun getuigenis, dat ons geloof heeft doen groeien of ons vertrouwen op de Heer heeft doen toenemen. Laten wij op een of andere manier deze mensen nog eens bedanken door hen te bezoeken of – als zij al bij God zijn – door voor hen te bidden.

Ten tweede, volgen wij hun geloof na. Wij herinneren ons hoe zij op bepaalde punten ons geloof hebben beïnvloed. Misschien was het hun gebed, dat grote indruk op ons maakte. Volgen wij dat gebed dan na. Of het was de nederige dienstbaarheid naar hun medemensen toe, dat ons beïnvloedde. Zijn wij dan ook dienstbaar. Wij zullen merken, dat het navolgen van hun geloof ook onszelf tot een inspiratiebron voor anderen maakt.

Dit is hoe het geloof werkt: wij hebben allemaal invloed op elkaar. Zoals ons leven is gevormd door mensen, die ons inspireerden, zo kunnen wij een schakel worden in de keten van getuigen van iemand anders. Zo is het Evangelie verspreid, en zo gaat de Kerk door met groeien. Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments