Overweging op 24/25-03-2017, 4e zondag van de Veertigdagentijd, jaar A, in de tehuizen, Jannie Ligthart
openingswoord
Beste medegelovigen. Vandaag, waarop we de 4e zondag van de veertigdagentijd vieren, zijn we op de helft van deze heilige vastentijd. We noemen deze zondag “zondag Laetare”.
Laetare Jeruzalem “Verheugd U Jeruzalem.
In de eerste lezing horen we dat God naar ons ziet. Naar ons omziet. Niet zoals mensen naar elkaar kijken. Voor God is het uiterlijk niet belangrijk.
God kijkt met zijn hart, naar wat er in ons hart omgaat.
In zijn brief aan de christenen van Efeze , spoort Paulus ons aan, te leven zoals God het bedoeld. Hij zegt: “We zijn kinderen van het Licht, leef dan als kinderen van het Licht”.
In het heilig Evangelie, geeft Jezus het licht in de ogen van een blindgeboren man. Licht is belangrijk voor elk leven. door het licht verdwijnt de duisternis, en kun je groeien in het leven.
Laten wij ons er steeds bewust van zijn, dat Jezus ook ons Licht wil zijn.
Omdat we nog vaak tekort schieten, in ons doen en laten, willen we dit belijden aan God en elkaar, om de Heilige Communie straks waardig te kunnen ontvangen.
overweging
Beste medegelovigen. Vandaag staan de thema’s “zien en licht” in de drie lezingen.
De lezingen hebben alle drie gemeen, dat ons denken doen en handelen vanuit ons hart, vanuit de liefde voor de medemens, ervoor zorg kan dragen dat het duister in het leven weer licht wordt. Dat de zin van het leven weer wordt gezien.
In de eerste lezing wordt de profeet Samuel geleerd om naar de mens te kijken, zoals God naar de mens ziet. Hij moet niet naar de buitenkant kijken vanuit allerlei menselijke oordelen en vooroordelen.
Samuel wordt erop uitgestuurd om een zoon van Isaii tot koning te zalven. Bij aankomst ziet hij al een zoon die volgens de menselijke norm degene kon zijn die God bedoelde. Hij dacht die jongen ziet er groot en sterk uit, dat lijkt een echte koning. Gelukkig was Samuel niet eigengereid maar bleef hij op Gods leiding afgestemd, en zo kon hij ervaren dat hij het mis had. Uiteindelijk was het de jongste zoon, David, van Isaii, een kleine nog magere jongen. Samuel had hem nog niet gezien omdat hij bij de schapen was. Maar God had David wel gezien, en Hij had hem voorbestemd voor deze taak, wetend dat in het hart van de jongen zijn Geest wilde wonen. Daarom moest Samuel David tot koning zalven.
Ik denk dat we ons allemaal wel herkennen, in de manier waarop Samuel naar de zonen van Isaii keek. Ook ik heb vaak te snel mijn oordeel klaar. Het uiterlijke valt dan ook als eerste op. De snelheid van oordelen is een oppervlakkig gebeuren. Maar iemand echt leren kennen vraagt meer. Het vraagt een openheid van hart tot hart. Als je die openheid van je eigen hart toelaat, ontdek je dat je beïnvloedt wordt door de normen die de wereld als norm heeft. De norm van krachtig, sterk, jong, welbespraakt. De normen waardoor je in de maatschappij meer meetelt. Het is ook voor mijzelf duidelijk dat ik meer bij de norm van Christus, dat is de liefde en barmhartigheid van Christus voor alle mensen, moet blijven.
In deze lezing laat God ook ons weer ontdekken dat het hart, de binnenkant van de mens, voor zijn heilswerk het meest belangrijk is. Het hart dat naar zijn leiding luistert, daar kan God wat mee.
In deze vastentijd geeft Jezus in de evangelielezingen uitgebreid aan wie Hij ten diepste is. Het zijn gebeurtenissen, kort nadat Jezus aan zijn leerlingen Zijn lijden voorspeld heeft. Het zijn gebeurtenissen waarin Jezus nogmaals aan ons wil uitleggen waarom het in een christelijk leven gaat.
In het evangelie van vandaag ziet Jezus een mens, blind en onaanzienlijk voor de wereld, maar bestemd om mens te zijn voor Gods eer. Jezus moet in deze mens de werken van God, die Hem gezonden heeft, openbaar maken. Door Jezus’ handelen kon de blinde man zien. Door dit wonder aan deze man, openbaarde Jezus zich als de Zoon van God.
Deze blinde man ervaart door het kunnen zien, dat zijn genezing met God te maken heeft. Hij roept uit : “Deze mens komt van God, zien jullie dat niet”. Mij heeft hij de ogen geopend, zijn jullie dan ziende blind? “
Alle eer van mijn genezing komt God toe.
De genezing brengt bij de blinde een proces op gang van een dieper inzicht. De blinde is niet alleen letterlijk gaan zien. Door het gebeuren gaat hij inzien wie Jezus is, de Mensenzoon, het Licht der wereld.
Wij christenen hebben ook ingezien, dat Jezus de Zoon van God is. In onze wereldse maatschappij is dit niet de norm en kunnen wij ons in een isolement voelen staan. Als we ervan getuigen, dat ons geloof in Jezus ons leven lichter maakt, ondervinden we vaak onbegrip. Laten we dan naar Paulus luisteren die ons aanspoort, om te getuigen en als kinderen van het licht te leven, en op te komen voor Jezus, het Licht van de wereld.
Door niet onze kop in het zand te steken, ons blind te houden, maar door te laten zien waarvoor wij staan, kunnen wij moedig en vrijmoedig over ons geloof in Jezus Christus getuigen. Wordt ons leven en het leven van de ander lichter. Amen.