Preek op 29-04-2018, 5e zondag van Pasen, jaar B, diaken Eelke Ligthart

Preek op 29-04-2018, 5e zondag van Pasen, jaar B, diaken Eelke Ligthart

openingswoord

Allemaal van harte welkom bij de viering van de H. Eucharistie op de 5e zondag Pasen.

U hebt het vast wel eens gezien in het buitenland, eindeloze rijen wijnstokken, knoestig in de winter, maar weelderig groeiend in de zomer en wel zo dat er gesnoeid moet worden, ander gaat alle energie en voedsel op in het blad en niet in de vrucht.

Johannes gebruikt de wijnrank als vergelijking hoe God met ons verbonden wil zijn en hoe wij met God verbonden willen zijn. Niet om uitbundig te groeien als rank maar om vrucht te dragen. Daarom moeten we worden gesnoeid en gevormd door Gods woord door zijn levensvoorbeeld. Dan pas zal de wijn stromen , dan pas brengen we veel vruchten voort. Nee zonder verbondenheid redden we het niet. Een vruchtbare viering toegewenst.

overwging

Dierbare gelovigen, als we eens in de huid van Paulus zouden kunnen kruipen, wat zou er dan allemaal in ons omgaan, in u en mij?

Hij heeft die christenen achtervolgt opgepakt en voor de rechter gebracht, maar hij werd onderweg naar Damascus geraakt door de Heer. Drie dagen blind als een teken dat hij zijn ogen echt moest openen.

Toen Paulus was geraakt door de Heer, kon hij dat niet meer voor zich houden en zoals er in de Handelingen van de Apostelen staat:

“Hij trad vrijmoedig op”, d.w.z. vol vertrouwen en toewijding en overgave wilde hij mensen vertellen van zijn liefde voor de Heer die hem de ogen had geopend. Een bijzondere ervaring.

Je kunt je voorstellen dat de andere leerlingen het absoluut niet vertrouwden; Van een vervolger in een ommezwaai naar een verkondiger.

Komt dat ook in onze tijd niet veelvuldig voor?

Schrijven ook wij soms niet al te gemakkelijk mensen af die iets gedaan hebben wat niet strookt met onze hedendaagse normen?

Komt iets dergelijks ook niet voor in onze geloofsgemeenschappen? Wij hebben maar al te vaak snel een vooroordeel over mensen klaar die zich anders gedragen en geven ze nagenoeg geen kans op een nieuwe start.

Paulus moet wel haast door een hel zijn gegaan. Hij zal begrepen hebben waarom het volk en de leerlingen hem niet vertrouwden; het contrast was veel te groot. Van vervolger van de christenen tot aanhanger en verkondiger van de leer van Jezus!!

Wat wilde die Paulus eigenlijk, eerst mensen in de boeien slaan en naar Jeruzalem voor het gerecht brengen en dan als een blad aan de boom omdraaien en hun Heer, ja het was toch hun Heer, loven en prijzen en van hem getuigen.

Toch waren het de apostelen , zijn broeders, die hem uit zijn benarde positie bevrijden en naar Caesarea brachten en hem naar Tarsus lieten vertrekken.

Het is fijn om te ontdekken dat iemand voor je in de bres springt en je verdedigd tegenover anderen die grote twijfels hebben over je veranderd gedrag.

Paulus had in zijn leven de Heer ervaren en dat gaf hem de kracht om tegen de stroom in van de Heer te getuigen.

Zouden we van Paulus niet mogen zeggen dat zijn verbondenheid met de Heer zo groot was, dat hij diezelfde, voor Paulus levend geworden, Heer hem in staat stelde om onvermoede dingen te doen?

Het Evangelie van vandaag spreekt niet voor niets over de wijnstok en de ranken.

“Ik ben de ware wijnstok” zegt Jezus, “en mijn Vader de wijnbouwer. Elke rank aan mij die geen vrucht draagt snijdt Hij; en elke die wel vrucht draagt af zuivert Hij, opdat zij meer vrucht mag dragen”.

Ik ben de wijnstok en gij zijt de ranken. De evangelist gebruikt het beeld van de wijnstok. Hij wijst ons vooral op de eenheid die er is tussen de wijnbouwer en de wijnstok.

Wij, de ranken, verbonden met de wijnstok, Christus, moeten er in ons leven voor zorgen, dat we niet als de ranken verdorren. We moeten elkaar ondersteunen om niet los te raken van de wijnstok, de Heer. Alleen dan kunnen we rijke vruchten zijn voor elkaar.

De liefde en de verbondenheid tot de Heer is de drijvende kracht van Paulus geweest om te doen wat hij deed: n.l. te getuigen van zijn “geraakt zijn” door de Heer. Hij was er zo vol van, dat hij het niet meer voor zich kon houden.

Zou die verbondenheid met de wijnstok, de Heer, ook ons niet tot veel dingen in staat stellen?

Jezus’ woord is het levenssap voor ons christenen. Hij onderstreept dit nog een als Hij zegt: “Wie in Mij blijft terwijl Ik blijf in hem, die draagt veel vrucht, want los van Mij kunt gij niets”.

Jezus als levengevend woord is onontbeerlijk, maar het blijft aan de mens, aan ons, om te kiezen voor dit leven gevend woord.

Wie daarvoor kiest kan……..vragen wat hij wil en hij zal het krijgen.

De verbondenheid van Jezus met zijn Vader, de wijnbouwer kwam in heel zijn leven tot uitdrukking, en die verbondenheid zou ook zichtbaar moeten zijn in allen die Hem willen volgen, die zeggen Christen te zijn. Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments