Overweging op 16/17-03-2018, 5e zondag van de veertigdagentijd, in de tehuizen, Jannie Ligthart
openingswoord
Beste medegelovigen. Welkom in deze Woord en Communieviering in het 5e weekend van de vasten. We hebben nog 2 weken te gaan om ons verder voor te bereiden op het hoogfeest van Pasen. Jezus gaat zijn kruisdood tegemoet. Hij gaat die weg, omdat het voor ons bevrijding en nieuw leven zal betekenen. Wij bereiden ons voor en gaan bij onszelf na in hoeverre het ons lukt de levenswijze van Jezus ter harte te nemen.
Dit weekend heb ik ervoor gekozen om de eerste en de tweede lezing, beiden te lezen.
In de eerste lezing verwijst de profeet Jeremia al naar het voltooien van het Oude Verbond. “Er komt een tijd dat Ik met Israël een Nieuw Verbond sluit.” In de tweede lezing zegt de H. apostel Paulus dat, hoewel Jezus Gods Zoon was, Hij in de school van het lijden gehoorzaamheid heeft geleerd”. Als volgeling van Jezus moeten wij dus ook in vreugde en lijden gehoorzaam zijn aan de wil van onze hemelse Vader.
In het H. Evangelie verwijst Jezus naar zijn lijden, sterven en verrijzenis, als de graankorrel die in de aarde sterft en veel vrucht voortbrengt, en Hij zo het Nieuw Verbond met ons sluit, de toekomst bij Hem, na ons aardse leven.
Om met een open hart, ontvankelijk te kunnen zijn voor Gods Woord, willen we aan Hem erkennen dat we in doen en laten tekort zijn geschoten. Daartoe bidden we samen de schuldbelijdenis.
overweging
Lieve medegelovigen. We lezen vandaag over het Oude en het Nieuwe Verbond.
Verbondenheid, is er iets belangrijkers? Alles in ons bestaan heeft met verbondenheid te maken. Zelfs onze lichaamscellen, elektronen en chemie hebben met verbondenheid te maken.
En meer dan dat, de liefde van man en vrouw, de band van de gezinnen en families, wij met elkaar en alle parochianen. Omdat verbondenheid zo belangrijk is, merken we ook dat het erg kwetsbaar is, en weten we dat we het moeten koesteren.
Jezus openbaring in de wereld, was het begin van een nieuwe wereld. Dat betekent tegelijk een sterven van de oude wereld. We zien niet zomaar die oude wereld sterven en veranderen in de nieuwe wereld. Daarvoor in de plaats sterft Christus Zelf. Zijn sterven bergt een mysterie in zich dat ons steeds opnieuw aan het denken zet.
Jezus heeft ons, door zijn lijden, sterven en verrijzenis een Nieuw Verbond nagelaten. De kracht van het Oude Verbond was de Wet. De verbondenheid met God en elkaar was door de Wet van Mozes geregeld.
Jezus geeft ons een Nieuw Verbond, met een nieuw gebod dat zich eveneens richt op verbondenheid met God en elkaar.
De kracht van die verbondenheid overstijgt het oude Verbond. De kracht van het Nieuwe Verbond is een nieuwe Liefde. De oude wet wordt een ondergrens, die in het Nieuwe Verbond met de Goddelijke Liefde wordt voltooid.
Ruim 600 jaar voor Christus, heeft Jeremia al gezegd: ““Er komt een tijd dat Ik met Israël een Nieuw Verbond sluit”. Jezus heeft deze woorden van Jeremia, deze belofte van God, tot vervulling gebracht. Maar om zover te komen heeft Jezus eerst de weg van de gehoorzaamheid moeten leren gaan. Dat hoorden we in de tweede lezing. Hoewel Hij Gods Zoon was heeft Hij in de school van het lijden gehoorzaamheid geleerd. Om het Oude Verbond met de Oude Wet af te kunnen schaffen, moest Hij eerst alles vervullen, en zo de beperkingen van de Oude Wet doorbreken, om daarna een Nieuw Verbond te kunnen sluiten dat niet meer op de Wet was gebaseerd, maar op dat waar elke wet en elk Verbond op moet steunen: de waarachtige liefde, de liefde waarbij een mens zijn leven geeft voor de ander.
Dat is het wat Jezus ons in het Evangelie voorhoudt. Als de graankorrel niet in de aarde valt blijft hij alleen; maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort. Dat woord is eerst van toepassing op Hem Zelf. Hij zal sterven als die graankorrel. Maar dit woord is ook voor ons bestemd. De liefde van het Nieuwe Verbond is een liefde waarmee je jezelf en je eigenbelang kunt overstijgen. Door die liefde worden we zelf andere mensen. Daarover zegt Jezus: “Wie zijn leven bemint, verliest het; maar wie zijn leven in deze wereld haat, zal het ten eeuwigen leven bewaren.”
In de veertigdagentijd stelt de Kerk ons deze lezingen voor ogen. Op weg naar Goede Vrijdag worden we uitgenodigd om onze liefde, de maat van onze liefde en de kwaliteit van onze liefde te onderzoeken. En als we tot de conclusie komen dat daar toch het een en ander aan ontbreekt, worden we meteen uitgenodigd om niet in een houding te vervallen waarin we berusten in onze zwakheid, maar om kracht te zoeken bij Jezus die de weg ten einde toe is gegaan.
Echte verbondenheid vraagt echte liefde. Zo alleen kan Gods Koninkrijk werkelijkheid worden, in het klein, in huwelijken, gezinnen, parochies en dorpen, maar ook in het groot, in landen en volken en in de Kerk. Amen.