Overweging op 15/16-06-2018, 11e zondag door het jaar B, in de tehuizen, Jannie Ligthart

openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in deze Woord en Communieviering op de 11e zondag dhj.

De lezingen van vandaag vragen om geloof en geduld. Het geloof dat er iets groeit, ook al zie je niet hoe. Het geduld dat het tijd nodig heeft. Vandaag zaaien en morgen de vruchten plukken, dat kan niet. Moge het wonder van de natuur, onze ogen ook openen voor de mogelijkheid van Gods Koninkrijk op aarde.

In de lezingen horen we een prachtige beeldspraak:
uit het kleine twijgje dat God plant groeit een machtige ceder
en ook het mosterdzaadje in de parabel van de evangelist Marcus
groeit uit tot een overweldigende struik.

Uit iets kleins en onooglijks laat God onvermoed grote dingen groeien. Ook in ons, kleine, kwetsbare mensen, wil God grote dingen laten groeien. Van ons wordt hiervoor, geloof en geduld gevraagd. We mogen geloven dat we met Gods genade, onze gekregen talenten vruchtbaar kunnen maken. Laten we ons daarom, steeds geduldig, blijven inzetten voor Gods Rijk. Er op vertrouwend dat God, aan de talenten die wij van Hem hebben gekregen, groeikracht geeft.

De keren dat we zwak en niet standvastig waren, en ons niet toevertrouwden aan Gods leiding in ons leven, willen we aan God en elkaar erkennen en belijden, om de H. Communie waardig te kunnen ontvangen. We bidden samen de schuldbelijdenis.

overweging

Lieve mensen. Jezus houdt ons, als Hij over het Koninkrijk Gods spreekt, een geweldig ideaal voor. Jezus spreekt over het Rijk Gods als over iets dat heel dichtbij is, dat er eigenlijk al is. We hoeven er ons enkel van bewust te zijn. Het is het bewustzijn dat er in het groot en in het klein, veel goeds gebeurt.

Ook als we daar maar heel weinig van zien, bijvoorbeeld op een dag als alles lijkt tegen te zitten, en er veel berichten in het nieuws zijn die je wanhopig maken. Dan toch blijft het belangrijk te blijven vertrouwen op Gods belofte, dat Zijn Koninkrijk, in de Hemel en op aarde, verwezenlijkt zal worden

Zo spreekt Jezus er vandaag in het evangelie ook over. Jezus zegt dat het wachten op het Rijk Gods is, als het wachten van een boer op het ontkiemen, groeien en rijp worden van het zaad tot het graan. Met dit beeld van de boer nodigt Jezus ons uit te geloven dat het zaad van Gods Rijk in onze aarde is gezaaid, in deze wereld, in ons leven, en dat het dáár tot wasdom zal komen. Via het hart van iedere mens, waarin God zijn Liefde en zijn Visioen heeft geplant, zal Gods Rijk verwezenlijkt worden.

Maar, kunnen we dit geloven? Kunnen we nog geloven dat deze wereld, waarin zoveel chaos en ellende is, dat in ons leven, Gods visioen van mensen met elkaar in vrede, naar Gods Koninkrijk kan toegroeien? Als we in de wereld veraf en dichtbij om ons heen kijken, dan lijkt de verwezenlijking van Gods bedoeling met de mensheid, verder weg dan ooit.

In het evangelie van vandaag wil Jezus ons juist laten inzien, dat Gods Koninkrijk dichterbij is dan we vermoeden. God heeft in ons, zijn Rijk gezaaid, en wij hoeven er niet aan te twijfelen dat het zal komen. Het is slechts een kwestie van tijd. We moeten net als een boer na het zaaien, wachten en kijken en vertrouwen in de kiemkracht van het zaad.

Hoe worden wij de kiem- en groeikracht van Gods Rijk gewaar? Hoe kunnen wij zien dat het waar wordt? Volgens mij worden wij het alleen gewaar wanneer wij doen wat er in ons leven te doen valt. Precies zoals die boer. Die gaat niet zitten kijken naar het land dat hij heeft ingezaaid, maar hij gaat met allerlei andere dingen bezig die er op een boerderij nu eenmaal altijd te doen zijn.

Neen, een boer blijft niet zitten kijken of er al wat te zien is. maar hij zorgt dat het land goed en vruchtbaar blijft. Want dáár kan hij wat aan doen. Aan het groeien van het zaad kan niets gedaan worden.

Zo is er in ons leven ook altijd van alles te doen. Ook als er van Gods visioen, van mensen met elkaar in vrede, weinig of niets te zien is, moeten we met onze gewone dagelijkse bezigheden doorgaan , zoals Jezus ons heeft voorgeleefd. Op deze manier bewerken wij de grond van ons leven, van ons samen -leven.

Door het lezen van de Bijbel, kunnen we precies te weten komen hoe Jezus ons heeft voorgeleefd. Aan Zijn leerlingen heeft Hij veel uitgelegd en opdrachten hiervoor meegegeven. Ook lezen we in de evangeliën dat Jezus zich vaak in stilte terugtrok. Dit was niet omdat Hij de mensen om Hem heen even zat was, maar om in contact met zijn Hemelse Vader te blijven. Zo kon Hij zijn doen en laten afstemmen op de wil van de Vader.

Als wij nu ook door het lezen van de Bijbel en door het gebed contact houden met onze Hemelse Vader, zal ons hart, waarin God het zaad van Gods Rijk heeft gezaaid vruchtbare grond zijn. Dan zullen we ons er meer en meer van bewust van worden dat er, ook door ons eigen doen en laten, in het groot en in het klein heel veel goeds gebeurt. Dat het zaad voor de verwezenlijking van het rijk Gods ontkiemt. Amen.