Preek op 19-03-2017, de 3e zondag van de Vasten, pastoor Frank Domen

Preek op 19-03-2017, de 3e zondag van de Vasten, pastoor Frank Domen

openingswoord

Broeders en zusters, van harte welkom.

Wij zitten volop in de Veertigdagentijd. Een tijd van vasten en onthouding. Zo willen wij voorbereiden op Pasen, de Verrijzenis van Onze Heer Jezus Christus.

Zijn opstanding uit de dood is voor wereldse mensen – voor hen, die alleen binnen wereldse kaders denken – een onmogelijkheid. Wij geloven er wel in. Daarom zijn wij hier.

Maar de wereld met haar verleidingen trekt ook aan ons. Wij moeten erop letten, dat wij wel met het aardse omgaan, maar het mag voor ons geen einddoel worden. Anders zal ons leven net als al het aardse een roemloos einde kennen. Wie bereidt is te vasten, krijgt ruimte vrij voor goddelijke gaven.

Vragen wij God om de moed en de kracht om iets aan vasten en onthouding te doen, zodat God ons hart straks met zijn Paasvreugde kan vullen.

openingsgebed

Laat ons bidden. God, alle goedheid en barmhartigheid vindt haar oorsprong in U: Gij leert ons dat vasten, gebed en vrijgevigheid, middelen tegen de zonde zijn. Zie genadig naar ons, zwakke mensen, die onze schuld belijden; onder onze fouten gaan wij gebukt, maar wil ons in uw barmhartigheid telkens weer oprichten. Door … Amen.

preek

Beste medegelovigen, het kwaad dat mensen elkaar aandoen, is uiteindelijk altijd de vrije keuze van mensen, maar het is dikwijls wel de duivel, die mensen daartoe aanzet. Hij doet dat, omdat hij mensen het geluk misgunt, dat hijzelf niet meer kan bereiken, en omdat hij Gods heilsplannen zo veel mogelijk wil doorkruisen.

Het is niet moeilijk om tijd en geld te geven, om tegen anderen aardig te zijn of om iemand te helpen.

Maar vasten raakt ons in ons lichaam. Wij leunen op bepaalde zaken en als wij die onszelf een tijdlang ontzeggen, brengt het vasten ons als het ware aan het wankelen.

Door te vasten beginnen er in ons systeem rode lampjes te knipperen, die aangeven, dat wij enorme trek hebben: in koffie of sigaretten, in wijn of chocola.

In Medjugorje heeft Moeder Maria gezegd, dat het er niet om gaat, gehechtheden te ontdekken, maar dat zij ons vrijheid wil schenken, de vrijheid van de kinderen Gods.

Wij zijn zo gehecht – vastgebonden – aan bepaalde tijdstippen en gewoontes, maar die gehechtheden geven geen blijvende vreugde. Wie zich aan God vasthecht, kent een blijvende vreugde.

Dat zei Jezus Christus ook tegen de Samaritaanse vrouw, die Hij bij de put ontmoette: “Wie van het water drinkt, dat Ik hem zal geven … het zal in Hem een waterbron worden, opborrelend tot eeuwig leven.”

Zuster Emmanuel, die het prachtige boek ‘Het Verborgen Kind van Medjugorje’ heeft geschreven, vroeg ooit aan een Engelse vrouw, die een religieuze gemeenschap heeft gesticht, of Maria haar gemeenschap ook had gevraagd om te vasten. “Jazeker” antwoordde de vrouw, “Maria heeft ons gevraagd om elke dag te vasten.” “Elke dag?” riep zuster Emmanuel verbaasd uit, “maar dat is onmogelijk.” “Jawel, wij vasten elke dag van 16.00 tot 18.00 uur.” Toen barstte zuster Emmanuel in lachen uit, zo van: is dat nu zo moeilijk!? Maar de Engelse vrouw antwoordde: “Tussen 16.00 en 18.00 uur houden wij, Engelsen, Tea-time. Als je een Engels persoon zijn Tea-time ontneemt, dan houdt hij op Engels te zijn. Elk volk kent zijn eigen gewoonten.”

Ook de apostelen vastten. Als zij soms geen tijd hadden om te eten, was dat geen probleem. Zij gingen zo op in het werk voor God, dat andere zaken van minder belang waren.

Broeders en zusters, het vasten veroorzaakt een leegte in ons, een ruimte in ons lichaam en in onze ziel. Een ruimte, die door God met al zijn goede gaven kan worden ingenomen. God krijgt extra woonruimte, een werkkamer waarin Hij als goddelijke architect zijn plannen met ons kan verwerkelijken.

Een Mexicaanse moeder vertelde ooit, dat zij zich had toegelegd op het vasten, maar na verloop van tijd was zij ermee gestopt. Om enige tijd later er opnieuw mee te beginnen. Zij merkte namelijk, dat zij in de periode, dat zij niet had gevast haar eigen kinderen niet meer zo goed de juiste weg door het leven kon wijzen. Zij miste een stukje inspiratie. Toen zij met het vasten weer begon, wist zij de juiste woorden te vinden om de harten van haar kinderen te raken.

Vasten geeft ons kracht – geestelijke kracht in plaats van lichamelijke kracht – om de wil van God te kunnen volbrengen tot heil van onszelf en van de wereld waarin wij leven. Dat verklaarde Jezus ook tegenover de apostelen: “Mijn spijs is de wil te doen van Hem die Mij gezonden heeft en zijn werk te volbrengen.”

Zuster Emmanuel heeft ooit een franciscaanse priester ontmoet, die in de buurt van Medjugorje woonde. Bij zijn begrafenis waren duizenden mensen aanwezig. Als mensen bij hem kwamen, nam hij nauwelijks de tijd om bij hun problemen stil te staan; hij was zelfs een beetje lomp, maar vastte veel Hij had van God de gaven van genezing ontvangen en hij kon in de zielen van de mensen lezen. Hij hoefde mensen maar te zegenen om er velen te kunnen genezen.

Beste medegelovigen, laten wij – afhankelijk van onze leeftijd en gezondheid – allemaal iets doen aan vasten of onthouding. De zondagen tellen niet mee als vastendagen, maar op de andere dagen zouden wij iets kunnen minderen, de lekkere dingen achterwege kunnen laten.

Wat kunnen wij nog meer doen? Aanstaande woensdagavond komt onze hulpbisschop, Jan Hendriks, een voordracht houden over het lijden. Of wij zouden op vrijdag 31 maart kunnen deelnemen aan de parochiële bezinningsdag in Heiloo. In het begin van de Paastijd zouden wij kunnen meegaan met de bedevaart naar Medjugorje. Er zijn nog twee van de acht plaatsen over.

Laten wij allemaal iets extra’s doen. Dan doet God nog veel meer voor ons.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments