Preek op 19-02-2017, de 7e zondag door het jaar A, pastoor Frank Domen

creche

openingswoord

Broeders en zusters, welkom bij deze heilige Eucharistieviering.

Als wij naar een verjaardagsfeestje gaan, kunnen wij dat in vrijetijdskleding doen. Soms gaan mensen naar een officieel feest en dan wordt verwacht, dat men in galakleding komt. Wij passen ons aan de gelegenheid aan.

Vandaag verschijnen wij voor het aangezicht van God. Zeker nu mogen wij er dus best wel netjes uitzien. Maar van ons wordt vooral verwacht, dat wij ons innerlijk aanpassen.

Jezus Christus is niet deftig, maar wel een en al liefde. Hij is ook geen vlotte jongen, maar wel een en al barmhartigheid.

Er is een reclame voor onderwijs waarin gevraagd wordt hoe hoog wij de lat leggen. Wel, hoe hoog leggen wij de lat als het gaat om bijvoorbeeld liefde en barmhartigheid?

Wij doen het misschien beter dan sommige andere mensen, die stelen en moorden, maar laat dat niet de maatstaf zijn. Onze norm is Jezus Christus. Hij wil ons in deze viering meer gelijk maken aan zichzelf. Geven wij Hem alle ruimte. Het zal onszelf en mensen in onze omgeving ten goede komen.

OPENINGSGEBEDopeningsgebed

Laat ons bidden. God, omdat Gij ons aller Vader zijt, zijn wij ook broeders voor elkaar. Leer ons liefhebben, zoals Gij ons hebt liefgehad; breek alle scheidingsmuren af, die ons van elkaar vervreemden. Dat wij niet enkel onze vrienden liefhebben, maar ook bereid zijn te vergeven aan allen zonder onderscheid. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon … Amen.

kinderwoorddienst

preek

Het evangelie eindigt met de aansporing van Jezus, dat wij volmaakt moeten zijn, zoals onze Vader in de hemel volmaakt is. Wij moeten de lat in de hoogste stand leggen. Nu is het natuurlijk de vraag of dat voor ons – gewone katholieken – wel mogelijk is. Ik las laatst in een commentaar over heiligheid, dat er mensen zijn, die menen, dat heiligheid iets is voor mensen, die niet in vruchtwater geboren zijn, maar in wijwater. Laten we eens kijken naar wat Jezus Christus zegt.

Voordat Hij zijn oproep deed, bestond er al een gedragscode: “Oog om oog, tand om tand.” Deze code was bedoeld als een hulpmiddel om het vergelden van kwaad in te perken. Het toebrengen van een twee- of drievoudige schade was verboden. Als iemand van jou een kameel had gestolen, mocht je hem daarom niet vermoorden. Het enige wat jij mocht doen was ook bij die ander een kameel wegnemen. Dan was de stand weer gelijk. Maar Jezus Christus wilde iets beters dan deze aanpak van gelijke vergelding. Hij wilde, dat barmhartigheid de wet werd.

Deze nieuwe norm kan moeilijk lijken, zelfs oneerlijk, omdat je iemand ook je andere wang moet toekeren, nog een paar extra kilometers met hem moet meelopen, en dat je je vijanden moet liefhebben. Wij doen dit niet eens altijd ten opzichte van onze eigen familie. Hoe moeten wij dat dan doen tegenover mensen, die ons diep gekwetst hebben?

Als wij met iemand op gespannen voet leven is vergeving – of beter gezegd: het gebrek aan vergeving – meestal de belangrijkste oorzaak. Daarom roept Jezus Christus op om te vergeven. Natuurlijk verwacht Hij niet, dat wij voor iedereen dezelfde genegenheid voelen. Maar Hij vraagt wel, dat wij iedereen – ook zij die ons gekwetst hebben – behandelen zoals God dat doet: met barmhartigheid en geduld. Hij wil, dat wij voor deze mensen bidden en dat wij hen het allerbeste toewensen, zoals wij onszelf het beste gunnen.

Deze liefde geeft niet alleen genade aan de ander, maar ook aan onszelf. Psychologische studies tonen dit ook aan. Zij laten zien, dat het volharden in boosheid kan leiden tot depressies. Niet willen vergeven kan ons vullen met wrok, met verbittering, en dat kan zelfs onze lichamelijke gezondheid aantasten. Mensen, die barmhartig zijn, lijken gezonder te zijn en meer te genieten van een diepe, innerlijke vrede. Dus hoe meer wij Jezus’ leer in praktijk brengen, hoe meer voordeel wij er ook zelf van hebben.

Beste medegelovigen, als wij volmaakt willen zijn, hoeven wij niet allerlei ingewikkelde procedures te volgen, laten wij gewoon vergeven. Wie vergeeft, ontvangt zelf vrede en schenkt vrede.

Er zijn binnen de Kerk vele wegen naar God. Voor elk wat wils. Er is bijvoorbeeld nog het volgende.

Van 2008 tot 2010 was Ciudad Juárez in Noord-Mexico één van de meest gevaarlijke steden ter wereld ten gevolge van bendeoorlogen. Nu wordt de stad, door een ommekeer, veiliger beschouwd dan verschillende Amerikaanse steden. Vader Patrico Hileman gelooft, dat de verandering komt door Eucharistische aanbidding. Hij zegt: “Wanneer een stad God dag en nacht aanbidt, wordt die stad getransformeerd.” Zoals Jezus Christus van gedaante veranderde op de berg Thabor.

Jorge Gonzales Nicholas, een aanklager uit Ciudad Juárez zei: “Juárez heeft zoveel geleden en is door zoveel pijn gegaan. Maar de stad is aan het heropleven. Het is een symbool voor wat er kan veranderen. Er is geen andere plaats in de wereld, die erin geslaagd is zich zo snel om te vormen.”

Vader Hileman vertelde Radio Maria Argentina, dat missionarissen de eerste Permanente Aanbiddingskapel in Juárez openden in 2013. Op dat moment “stierven er per dag 40 mensen, omdat twee drugsbendes in de stad vochten om het monopolie op de export van drugs naar de VS.” Eén van de bendes werd geleid door Joaquín Guzmán Loera, meer bekend als El Chapo, onlangs nog op het journaal geweest, toen hij door Mexico werd uitgeleverd aan de VS. Vader Hileman herinnert zich, dat de parochies verklaarden, dat de oorlog niet stopte, omdat een groep soldaten bij de ene bende was aangesloten, en de politie bij de andere. Zij vermoordden mensen, brandden huizen plat, zodat zij zouden weggaan, zij vochten om de stad.

Het was net nadat de Aanbidding was begonnen, dat het moordcijfer begon af te nemen. Van 2010 tot 2015 viel het moordcijfer terug van 3766 naar slechts 256.

Vader Hileman vertelde over een voorval toen de stad onder staat van beleg stond. Een vrouw was op weg naar de kapel om haar Heilig Uur te houden om 03:00 uur, toen ze werd tegengehouden door een groep soldaten, die vroeg waar ze naartoe ging. De vrouw vertelde, dat ze naar de ‘kleine kapel’ ging. De mannen in uniform vroegen haar waar dat kon zijn, omdat op dat uur alles gesloten was. Toen stelde de vrouw voor, dat zij haar zouden vergezellen om het zelf te zien. Toen ze bij de kapel kwamen, troffen de soldaten daar zes vrouwen aan, die een Heilig Uur hielden, om drie uur in de morgen. De vrouw voegde eraan toe: “Denken jullie, dat jullie ons beschermen? Wij bidden voor jullie 24 uur per dag.” Eén van de soldaten viel voor het Heilig Sacrament neer met zijn geweer in zijn handen. De volgende dag om 03:00 uur in de morgen, zagen ze hem in burgerkledij een Heilig Uur houden.”

Dit toont aan hoe uitermate belangrijk en krachtig Eucharistische Aanbidding is. De heiligen begrepen steeds de grote waarde ervan. Zo verklaarde bijvoorbeeld de heilige Moeder Teresa van Calcutta het volgende: “De tijd, die je doorbrengt met Jezus in het Heilig Sacrament, is de beste tijd, die je zult doorbrengen op aarde. Elk moment, dat je doorbrengt met Jezus, zal je vereniging met Hem verdiepen en je ziel voor eeuwig glorievoller en mooier maken in de Hemel, en het zal helpen om altijddurende vrede op aarde te brengen.”

Broeders en zusters, wij kennen ook grote noden, in Kerk en samenleving, misschien in de familie of op het werk of op school. Misschien hebben veel mensen in geen jaren aan aanbidding gedaan. Ik zou zeggen: kom het eens proberen: iedere donderdagavond van 19:00 uur tot vrijdagavond 22:00 uur. Wie weet hoe ook hier en nu vele noden worden opgelost. Het is het proberen waard. Amen.