Preek op 11-06-2017, H. Drie-eenheid, jaar A, pastoor Frank Domen

Preek op 11-06-2017, H. Drie-eenheid, jaar A, pastoor Frank Domen

openingswoord

Broeders en zusters, welkom. Vandaag het onbegrijpelijke mysterie van de heilige Drievuldigheid of Drie-eenheid: Vader, Zoon en heilige Geest. Drie goddelijke Personen en toch maar één God.

Om onbegrijpelijke dingen tegen te komen hoeven wij niet alleen maar bij God te zijn. Als wij op al wat oudere leeftijd een nieuwe televisie kopen, krijgen wij die niet meer zo gemakkelijke aangesloten. Al die knopjes en vooral het instellen van al die kanalen. Maar wij schamen ons niet en vragen één van de kinderen of een buurman om hulp. Wat onbegrijpelijk is kan dan van grote waarde worden.

Zo is het ook met dit mysterie, dit geheim van ons geloof. Vragen wij God om een grotere kennis van ons geloof, van zijn liefde voor ons, opdat ook wij op onze beurt aan anderen meer liefde kunnen doorgeven.

Wij gaan weer de schuldbelijdenis bidden. Voor alle gebeden geldt – dus ook voor de schuldbelijdenis – dat wij ze zo aandachtig mogelijk moeten bidden.

Het belangrijkste is echter niet de concrete zonde, maar achterliggende houding. Wij waren ongeduldig, jammer, maar waarom waren wij ongeduldig? Was dat, omdat wij vinden, dat iedereen moet doen wat wij zeggen? Dan is de zonde eigenlijk niet zo zeer het ongeduld, maar dat wij onszelf de belangrijkste vinden. Wij zijn de norm. Iedereen zou zich aan ons moeten aanpassen.

Wij zijn een afspraak niet nagekomen. Jammer. Maar waarom niet? Omdat wij niet kunnen vergeven wat er de vorige keer is gezegd?

Keren wij even in onszelf om stil te staan bij wat afgelopen week niet goed ging en waarom niet. Vragen wij dan vergeving. En nog het allerbelangrijkste … beloven wij beterschap!

openingsgebed

Laat ons bidden. God onze Vader, Gij hebt het woord der waarheid en de Geest die heilig maakt in de wereld gezonden om aan de mensen het verheven mysterie van uw Godheid te openbaren. Geef dat wij het ware geloof belijden door de glorie van de eeuwige Drievuldigheid te erkennen en door haar Eenheid in macht en majesteit te aanbidden. Door … . Amen.

preek

Broeders en zusters, een aantal generaties terug was het geloof in God nog een vanzelfsprekende zaak. En misschien zijn we nog weleens een beetje jaloers op de zekerheid, de kracht en de eenheid van dat geloof. Want veel gelovigen heden ten dage weten het allemaal niet meer zo zeker. Ze weten geen raad met de verdeeldheid binnen Kerk en samenleving.

Het geloof van de joden in de tijd van Mozes had ook een behoorlijke deuk opgelopen. Ondanks de vele wonderen, die God voor hun ogen had verricht, hadden zij de ware, levende God laten vallen en verruild voor het beeld van een gouden kalf. Wij hoorden in de eerste lezing van vandaag hoe Jahweh God naderhand neerdaalt in een wolk, verhuld. De joden zagen Hem niet meer zo goed. Het was mistig voor hun ogen.

Gelukkig zijn er mensen, die kunnen leven met zo’n verborgen God. Er zijn heiligen geweest als de grote heilige Teresia van Avila en de heilige Johannes van het Kruis, die jaren lang een soort geestelijke duisternis moesten doormaken, en ook Moeder Teresa van Calcutta, maar die juist in die periode zich meer en meer losmaakten van de dingen van deze wereld – die alleen maar een valse, voorbijgaande troost kunnen bieden – om zich nog méér aan God te kunnen vasthouden.

Maar er zijn ook mensen, die zich bijvoorbeeld vanwege een gebrekkige gezondheid in de steek gelaten voelen; er zijn er, die altijd maar pech hebben en die nog níet weten, dat en hoe zij bij God steun kunnen vinden. Het zijn mensen, die schreeuwen om duidelijkheid: Waar is God, waarom doet Hij niets? Waarom laat Hij dit allemaal gebeuren?

Met eenzelfde gevoel zaten Mozes en de joden in de woestijn. Het leven is er dor en droog. Zo voelden zij zich ook vanbinnen: uitzichtsloos. Enerzijds willen zij niet meer terug naar Egypte, anderzijds kunnen zij ook niet vooruit. Maar dan roept Jahweh-God – vanuit die duistere wolk – “Ik ben de Heer. De Heer is een barmhartige en medelijdende God”. Maar … God roept dat in het voorbijgaan of misschien zelfs pas nadat Hij Mozes is voorbijgegaan. Hij was er dus al op het moment van de nood, maar meldde zich pas wat later.

Wij kunnen levenslang studeren op de vraag: Wie is God? Hoe is zijn Naam? En waar is Hij te vinden? Wel, als Mozes tegenover de brandende braamstruik staat en naar de Naam van God vraagt, antwoordt Hij: “Ik ben die is”. Dit betekent: Ik ben Degene, die het meeste is, het sterkste bestaat. Jullie, mensen, hebben niet altijd bestaan. En wanneer jullie eenmaal bestaan, zijn jullie als een bloem in het veld: vandaag zijn jullie er nog, en morgen niet meer. Maar Ik, God, Ik ben. Ik was er gisteren al en in het verre verleden. Ik ben er vandaag, en ook morgen en in de verre toekomst. Ik ben er … altijd!

Beste medegelovigen, ook wij kunnen ons weleens verlaten voelen. Wij hebben vragen, maar God zit in een wolk. Het is mistig om ons heen. Maar … Hij die is … ís er, altijd, overal. Maar soms verstopt God zich in de hoop, dat wij naar Hem op zoek gaan om Hem beter te leren kennen.

Mozes kreeg van God opdracht om het volk te bevrijden. Het volk van God, dat het zwaar te verduren had gehad en het gevoel had in een moeras weggezonken te zijn. Redding was niet meer mogelijk, zo dachten zij. Maar God had hen al die tijd gezien. En op zíjn tijd en op zíjn manier bracht Hij uitkomst. Achteraf moest Mozes toegeven, dat God zijn Naam eer had gedaan. Hij was er. Hij is er nu. Kijk maar. Wij zijn bevrijd. En ook morgen zal Hij voor ons zorgen.

Geloven is altijd een kwestie geweest van … vertrekken, in het donker, om pas gaandeweg het een en ander van ons leven te begrijpen. Zo is het in de mensengeschiedenis opeens een stuk lichter geworden toen die – voor ons gevoel – zo verre God ons nabij kwam in zijn Zoon, Jezus Christus, die ons op zijn beurt weer de heilige Geest beloofde als Trooster en Helper. Vader, Zoon en heilige Geest. Een wolk van een mysterie met hier en daar een randje licht. Maar ook al is de volheid van het licht verborgen, het is er. Het schijnt vanuit zijn eigen verborgenheid in de verborgenheid van ons hart.

Broeders en zusters, blijven wij God aanspreken. Ook al is de drie-ene God voor ons een onbegrijpelijk mysterie, Hij is er, voor ons, alle dagen van ons leven.

Wij kunnen niet alles begrijpen wat een chirurg ons vertelt over een ingewikkelde operatie; laat staan, dat wij het zelf kunnen doen; daarom vertrouwen wij ons leven, onze gezondheid, aan hem of haar toe.

Vertrouwen wij op de liefde van de drie-ene God, Vader, Zoon en heilige Geest. Zij weten wat er in ons omgaat, wat ons nog te wachten staat. Zij helpen ons, misschien pas als er al veel leed is geschied, maar helpen zullen ze! Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments