Preek op 09-07-2017, de 14e zondag door het jaar A, pastoor Frank Domen
openingswoord
Broeders en zusters, wij allemaal hebben vast weleens mensen gezien, die zwaar beladen waren met boodschappentassen: twee tassen links en twee rechts. Wat een last. Zeker als het om een familielid of een kennis gaat, bieden wij aan om te helpen. “Vele handen maken licht werk.” Het werk blijft, maar de last wordt lichter.
Daarover gaat het evangelie van vandaag. Wij horen over mensen met zware lasten. Wat Jezus doet is niet de last helemaal overnemen, maar helpen. Samen met die mensen zet Hij zijn schouders onder die last. “Gedeelde smart is halve smart.”
Natuurlijk … Jezus is voor ons aan het Kruis gestorven. Zonder zijn lijden en dood en verrijzenis, was er voor ons geen eeuwig leven mogelijk. Dát heeft Hij helemaal alleen gedaan. Maar in het gewone, dagelijkse leven is Hij niet de grote probleemoplosser, die alles van ons overneemt, maar Hij wil, dat wij ons aan Hem toevertrouwen. Kom maar bij Mij, zegt Hij, wij doen het samen, neem je kruis op en volg Mij, dan zul je rust en verlichting vinden.
Mogen ook wij in deze heilige Eucharistieviering rust en verlichting vinden, voor onszelf, maar ook om anderen daarin te laten delen.
openingsgebed
Laat ons bidden. Heer, niet met macht en uiterlijk vertoon zijt Gij onder ons verschenen maar als een vorst van vrede, zachtmoedig en nederig van hart. Kom tot ons; dat wij uw juk op onze schouders nemen, zachtmoedig en nederig worden en uw vrede verkondigen aan alle mensen. Gij die leeft en heerst met God de Vader … Amen.
kinderwoorddienst
preek
Broeders en zusters, in een deel van Nederland is de zomervakantie alweer begonnen. Na een jaar van inspannende arbeid, na maanden van stress, zorgen en soms ook angsten, hebben veel mensen de behoefte om weer tot rust te komen. Rust is een ‘oerverlangen’ van de mens.
In het evangelie van vandaag zegt Jezus Christus, dat alle mensen, die uitgeput zijn en onder lasten gebukt gaan bij Hem mogen komen en dat Hij hen dan rust en verlichting zal schenken.
Natuurlijk doen wij deze tekst geweld aan als wij denken, dat Jezus ons allen met deze woorden een fijne vakantie toewenst. Vakantie is prima, maar zijn woorden zijn bedoeld om meer rust en kalmte te vinden in heel ons leven en niet alleen gedurende de vakantieperiode.
Wij mogen onszelf de vraag stellen wie Jezus bedoelt als Hij vandaag zegt, dat wij met onze lasten bij Hem mogen komen.
Dat zijn allereerst de mensen, die gebukt gaan onder de last van zonden en onmacht. Hij wil ons verlossen van onze zonden en Hij doet dat door onze zonden op zich te nemen, door te doen alsof het allemaal zijn schuld is. De goedheid van Jezus Christus is werkelijk grenzenloos. Mensen, die ervaren, dat hun zonden niet meer tellen, worden niet meer geplaagd door een knagend geweten, zij kunnen inderdaad rust en verlichting vinden
Wie ook bij Hem mogen komen, zijn alle mensen, die gebukt gaan onder de last van de wetten. De schriftgeleerden hadden de wet met zo veel geboden en verboden uitgebreid, dat het voor de gewone mensen eigenlijk niet meer mogelijk was overzicht te hebben op wat nu wel en wat nu niet mocht. Zij hadden voortdurend het gevoel tekort te schieten, voelden zich altijd zondaars. Jezus geeft de mensen slechts één gebod: het gebod van de liefde. Liefde tot God en liefde tot de medemens. En dat gebod mag geen juk zijn, maar moet licht te dragen zijn: “Mijn juk is zacht en mijn last is licht.”
Tenslotte bedoelt Jezus, dat ook tot Hem mogen komen alle mensen, die zich bedrukt voelen door lasten als ziekte, eenzaamheid, werkeloosheid en zo vele andere zaken, die het leven tot een drukkende last kunnen maken. Voor al die mensen wil Jezus Christus een teken van hoop zijn. Hij nodigt hen uit om bij Hem te komen, om zich aan Hem toe te vertrouwen en om bij Hem rust te vinden.
Lieve mensen, ook wij hebben allemaal onze lasten. Kleine lasten en soms ook heel grote. Wij zijn vandaag hier in de heilige Eucharistie gekomen om Hem te bedanken voor alle zegeningen, die wij afgelopen tijd mochten ervaren, misschien hebben wij toch enkele lichtpuntjes gezien in een schijnbaar uitzichtsloze situatie. Maar ook om troost en sterkte te vragen, voor onszelf en voor anderen, om het leven beter aan te kunnen.
Leggen wij al die lasten op het altaar neer. Zo aanstonds hef ik het brood omhoog en ook de beker met wijn. Wij bieden ze aan God aan. Hij laat zijn heilige Geest erover neerdalen. Brood wordt Lichaam van Christus en wijn wordt zijn Bloed. Wijzelf en alle mensen, die wij in de stilte van ons hart bij God aanbevelen, zullen diezelfde heilige Geest ontvangen om het leven weer goed aan te kunnen.
Enige tijd geleden was er een Italiaanse neurofysioloog, dokter ‘Marco Margenelli’ of zoiets, dat kon ik niet helemaal goed verstaan. Hij was een scepticus in hart en nieren. Een echte atheïst. Hij reisde door Europa om op allerlei plaatsen geestelijke verschijnselen te bestuderen en liefst om ze te ontkrachten.
Zo kwam hij op een dag in Medjugorje. Hij deed echter in zijn pelgrimsgroep verschillende ervaringen op, o.a. dat een vrouw op wonderbare wijze van leukemie werd genezen. Maar wat hem het meeste trof was de houding van … de vogels. Op de dag, dat hij buiten bij een verschijning aanwezig was, zaten er veel vogels in de bomen rondom. Zij zongen het hoogste lied. Maar op de seconde af, dat Moeder Maria verscheen en de zieners op hun knieën neervielen waren de vogels helemaal stil. Het deed mij denken aan het verhaal van Sint Franciscus en de dieren. Er waren op een dag geen mensen om naar zijn preek te luisteren, maar de dieren uit het bos verzamelden zich om hem heen en luisterden eerbiedig naar zijn woorden.
Dat maakte op hem als wetenschapper een diepe indruk. Een paar weken na zijn thuiskomst werd de atheïstische dokter Marco Margenelli een praktiserend katholiek. Hij had rust en verlichting gevonden.
Bevelen wij onszelf en al onze dierbaren heel bijzonder bij Jezus en Maria aan: dat ook wij allemaal rust en verlichting mogen vinden. Amen.