Preek op 07-05-2017, 4e zondag van Pasen, jaar A, pastoor Frank Domen

Preek op 07-05-2017, 4e zondag van Pasen, jaar A, pastoor Frank Domen

CRÈCHE

openingswoord

Broeders en zusters, van harte welkom bij deze heilige Eucharistieviering.

Afgelopen maandagnacht zijn wij met zeven personen teruggekeerd van onze bedevaart naar Medjugorje in Bosnië-Herzegovina. Wij hadden een fijne groep, hadden het gezellig met elkaar en wij hebben ook veel gebeden: iedere dag de Eucharistie, één of meerdere rozenkransen en de kruisweg; wij hebben de verschijningsberg beklommen en ook de hoge Kruisberg via rotsachtige paden. En een centrum voor verslaafden bezocht, steengoed!

Zelf heb ik iedere dag de Mis gedaan met de Engelssprekende priesters. Er zijn dan voor de concelebrerende priesters twee rijen stoelen achter het altaar. Op een dag zat ik met een andere priester op de achterste rij. Een oudere priester vóór ons draaide zich om en vroeg waarom wij op de achterste rij zaten, terwijl er vooraan nog plaats was. Ik zei hem toen lachend, dat onze bank die voor de zondaars was. Waarop de oudere priester opstond en naast ons ging zitten.

Dat was grappig, maar vooral erg mooi. Woorden zijn er niet om ze alleen maar te horen, maar ze moeten ook invloed hebben op ons leven. Gods woorden moeten ons in beweging brengen. Die oudere priester liet zien, dat hij er zich van bewust is, dat ook hij een klein en zwak mens is.

Laten ook wij door het bidden van de schuldbelijdenis tegenover God en elkaar bekennen, dat wij klein zijn. Dan zal ook God in beweging komen, ons met grote stappen tegemoetkomen om ons hart te verheffen.

openingsgebed

Laat ons bidden. Almachtige eeuwige God, leid ons op de weg naar de eeuwige vreugde. Geef, dat de kleine kudde de herder daarheen mag volgen waar deze – machtig en groot – is voorgegaan. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon … Amen.

kinderwoorddienst

preek

Nadat wij in september 2016 op bedevaart naar Medjugorje waren geweest, vertelde ik over een wonder, dat kort na ons vertrek gebeurde. Darren, een 24-jarige jongen uit Ierland, was – na 10 jaar rolstoel – plotseling opgestaan en gaan lopen. In de weken daarna hebben meerdere parochianen mij gevraagd hoe het dan nu met de jongen gaat. Ik zei, dat ik dat niet wist, omdat ik geen contact meer met hem had. Maar nu heb ik hem en zijn moeder opnieuw ontmoet. Hij maakt het uitstekend en loopt heel goed.

Afgelopen zondag was het enorm druk in Medjugorje, mensen uit vele landen, maar er waren vooral veel Italianen, busladingen vol. Enorm veel kinderen en tieners en jongeren. Geknield op de rotsen baden zij samen de rozenkrans; sommigen gingen zelfs op blote voeten de bergen op. De Kerk puilde uit. Mensen, die niet in de kerk konden zitten, konden buiten op grote videoschermen de heilige Mis volgen. Grote rijen mensen, ook jong en oud, bij de biechtstoelen buiten, tot ’s avonds om 22:00 uur. Ikzelf heb ook nog even biechtgehoord in het Engels en in het Duits. Dat vond ik eerlijk gezegd wel een beetje spannend.

In Medjugorje zijn ook twee centra voor drank- en drugsverslaafden, één voor mannen en één voor vrouwen. Wij gingen er op goed geluk naar toe en troffen een jonge vrouw uit Liverpool in Engeland. Een uur lang vertelde zij, Rose, over de Cenacolo-gemeenschap – die naam komt van het woord ‘Cenakel’, dat was de zaal waarin Jezus met zijn apostelen het Laatste Avondmaal vierde – en over haar eigen dramatische leven. Al vanaf haar 6e jaar ging zij met verkeerde vrienden om en zij ging van kwaad tot erger. Overal hulp gezocht, iedere keer viel zij terug. Totdat zij zich op 31-jarige leeftijd aansloot bij de Cenacolo-gemeenschap.

Van bidden moest zij niet veel hebben, maar het werk in huis en op het land beviel haar goed, evenals de totale onafhankelijkheid, die werd opgelegd: niet alleen waren er geen drank en drugs in huis, maar er mocht ook niet gerookt worden, er was geen televisie en geen radio, geen krant, geen internet en geen eigen mobiele telefoon. Geen enkele mogelijkheid tot verslaving. Een zevental jonge vrouwen woont en werkt er samen als één gezin. Iedere avond evalueren zij samen de afgelopen dag.

Na verloop van tijd werd Rose gevraagd of zij niet toch eens minstens het kruisteken kon maken, maar dat wilde zij niet. Ze keerde terug naar Engeland … om vervolgens wéér terug te vallen in haar slechte gewoontes. En toen dacht zij: “Dan maar in Godsnaam een kruisteken maken!” Inmiddels is zij 38 jaar en gelooft zij met hart en ziel in Jezus Christus en zijn Kerk en gaat zij vrij en blij door het leven en wil over enige tijd misschien toch nog een eigen gezin beginnen.

Dat “vrij en blij door het leven gaan” willen Jezus en Maria voor ons allen en zij willen daar graag bij helpen. Het belangrijkste waartoe Maria in Medjugorje oproept is dan ook vrede: allereerst vrede in het eigen hart, vrede in de gezinnen en vrede tussen alle volkeren. Vrede is niet, dat de wapens zwijgen, maar is liefde, liefde tussen God en de mensen, en tussen de mensen onderling. Dat soort vrede kunnen wij niet uit onszelf bewerken, maar is een gave van boven: “Vrede laat Ik u na, mijn vrede geef Ik u,” zei Jezus Christus tegen de apostelen (Joh. 14,27).

Die goddelijke gave kunnen wij krijgen door gebed – vooral door de Eucharistie en de rozenkrans – en door proberen te leven wat er in de heilige Schrift staat. Maria hamert erop, dat – op een serieuze manier! – de rozenkrans in de gezinnen wordt gebeden. Dat is gezonder dan alle sporten bij elkaar. Op een bepaald moment was er in de gezinnen van Medjugorje niet één echtscheiding meer, dat is de kracht van het oprechte gebed. En dat lezen in de Bijbel is zo belangrijk, lieve mensen, iedere dag een stukje, en er over nadenken: wat kan ik hiermee doen in mijn eigen leven? Hoe kan dit ons helpen komen tot een betere wereld?

Broeders en zusters, wij leven in een zeer spannende tijd. Wat gaat Noord-Korea doen? En wat gaat de Verenigde Staten doen? Toen paus Franciscus afgelopen week na zijn succesvolle bezoek aan Egypte naar Rome terugkeerde, verklaarde hij tegenover de in het vliegtuig aanwezige journalisten, dat hij vreesde, dat een militair conflict tussen Noord-Korea en de Verenigde Staten dit keer zou uitlopen op de ondergang van een groot deel van de mensheid. Dat is nogal een uitspraak!

Maar dat is precies waar onze hemelse Moeder Maria in Lourdes, in Fatima en in Medjugorje ons al jarenlang voor waarschuwt. Zij roept op tot gebed, tot bekering, opdat er echte vrede in de wereld kan komen.

Maria vroeg al in 1917 in Fatima om Rusland toe te wijden aan haar Onbevlekte Hart. In maart 1984 heeft Paus Johannes Paulus II dat gedaan. Inmiddels is er in Rusland sprake van een ware opleving van het geloof. Onder jonge mensen en onder de intelligentsia van Rusland is het helemaal in om christen te zijn. En in Rusland kijkt men met verbijstering hoe het Westen steeds meer haar christelijke normen en waarden te grabbel gooit.

Er is in de wereld een strijd om de macht gaande. Die strijd kennen wij al vanaf Adam en Eva, Kaïn en Abel. Maar in Medjugorje maant Maria ons aan om eens te kijken naar die achterliggende strijd, de strijd tussen God en de duivel: “Vijandschap sticht Ik (God) tussen u (duivel) en de vrouw (Maria), tussen uw kroost en het hare.” (Gen. 3,15). De duivel probeert mensen tegen God op te zetten; hijzelf heeft geen toegang meer tot het eeuwige leven en vanaf dat moment probeert hij op slinkse wijze te voorkomen, dat wij, mensen, de smalle, maar goede weg naar God vinden.

Moeder Maria geeft tips om tot innerlijke vrede te komen. Één uitstekend idee, dat zij aan zuster Maryam van Bethlehem gaf, een Libanese zuster, die zo’n 100 jaar geleden o.a. in Frankrijk en in Israël leefde, was het volgende: “Wees altijd tevreden!” Dus wat er ook in ons leven gebeurt aan goed of kwaad: “Wees altijd tevreden!” Het goede hoort bij het leven. God heeft ons zelfs bestemd voor het allerbeste. Maar op deze aardbol hoort het kwade er blijkbaar ook bij. Wie dat niet accepteert is hoogmoedig. Die eist, dat hij nu al, zonder enige verdienste, in de wereld van God mag leven. Wie het kwade niet accepteert, ervaart boosheid en opstandigheid, in ieder geval geen innerlijke vrede. Proberen wij zo te leven: “Wees altijd tevreden!” Wij zouden ook kunnen zeggen: Probeer zonder mopperen er het beste van te maken! Zo ongeveer begon ook de tweede lezing van vandaag: “Geduldig verdragen wat gij te lijden hebt om uw goede daden, dat is het wat God behaagt.”

Bij gelegenheid van de 100e verjaardag van de Mariaverschijningen in Fatima komen op zaterdag 14 mei aanstaande alle Nederlandse bisschoppen in de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek van Maastricht samen en dan zullen zij gezamenlijk heel de Nederlandse Kerk toewijden aan het Onbevlekte Hart van Maria. Zij zullen dat doen met een gebed, dat verspreid wordt door het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima. Uiteraard zullen wij ons daarbij aansluiten. Volgende weekend krijgen wij een prentje en op het einde van de heilige Mis zullen wij dan samen dat gebed uitspreken. Hopelijk gaat dan ook in Nederland het geloof opnieuw tot grote opbloei komen. Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments