Overweging op 23/24-09-2017, 25e zondag door het jaar A, in de tehuizen, Jannie Ligthart
openingswoord
Beste medegelovigen. Welkom in deze woord en communieviering op de 25e zondag door het jaar. In de viering van vandaag laten we ons inspireren door een, voor ons menselijk denken, moeilijke parabel.
Het is de parabel van de werkers van het elfde uur.
De arbeiders die vlak voor zonsondergang maar één uurtje hebben gewerkt krijgen hetzelfde loon als degenen die vanaf s ’morgens vroeg, en op het heetst van de dag hebben gewerkt. De logica hiervan ontgaat ons, is niet te begrijpen.
God hanteert blijkbaar andere normen dan wij. En dat het zo is horen we in de eerste lezing uit de profeet Jesaja. Wij beseffen dat we nog veel te leren hebben, willen we Gods denken begrijpen en ons eigen maken. Toch is dit het streven van iedere christen, omdat Gods denken, vanuit zijn Liefde voor iedere mens, er mee te maken heeft.
Het leven vaan een christen is een leven van vallen en opstaan.
Wij zijn kwetsbare mensen.
Zonder verzoening met God en met elkaar kunnen wij er niet echt voor God en elkaar zijn.
Maken wij het daarom stil in onszelf en bidden we samen de schuldbelijdenis, om de Heilige Communie waardig te kunnen ontvangen.
overweging
Lieve medegelovigen, zowel in de lezing van Jesaja als in het evangelie volgens Mattheüs is er een groot verschil tussen de werkelijkheid van God en de werkelijkheid van onze wereld. Gods wegen en gedachten zijn zo anders, voor ons menselijk denken vaak niet te begrijpen.
In de lezing van Jesaja probeert God uit alle macht, de mensen ertoe te bewegen, zich tot Hem te keren. Hij wil zich laten vinden, Hij wil zich over hen ontfermen en dicht bij hen zijn.
In de gelijkenis in het evangelie, gaat de landeigenaar elk moment van de dag, zelf op zoek naar de mensen en roept hen, niemand wordt uitgesloten.
Op het einde van de dag kreeg elke werknemer hetzelfde loon. En als je de gelijkenis als een verhaal hoort, reageren we met een menselijk maatschappelijk denken. “Dat is toch niet eerlijk”? In ons werken in de wereld kan dat ook niet. Tegenover werken moet een redelijk salaris staan, het goede dat gedaan wordt, moet naar redelijkheid beloond worden en ook het kwaad moet naar evenredigheid gestraft worden. Zo hoort het in een geordende samenleving.
Maar Jezus wil ons in deze gelijkenis, duidelijk maken dat God andere maatstaven hanteert dan wij mensen.
God kijkt niet naar de zichtbare resultaten. Voor Hem is het niet doorslaggevend of je de hele dag gewerkt hebt of maar een halve. Of, anders gezegd, je vanaf je jeugd geprobeerd hebt om als christen te leven, of dat je daar pas later gehoor aan kon geven. Voor God kom je nooit te laat.
Het kan door vele factoren gekomen zijn, die een mens zelf niet in de hand heeft. Voor God is het belangrijk dat de mens zich tot Hem keert en bekeert. Of het nu vroeg of later is, als we Hem maar erkennen als onze Schepper en Vader. God wil aan alle mensen Zijn goedheid en barmhartigheid geven Zijn zegen en Zijn vergeving, zonder daarbij de meetlat te gebruiken, zonder alles op een weegschaal te leggen.
Voor God geldt niet de regel: voor wat hoort wat. Bij Hem komt het welzijn van de mens het eerst. En die sociale bewogenheid vraagt hij ook van ons: d.w.z. dat we het goede willen voor iedereen, zonder de meetlat te gebruiken, dat we onbaatzuchtig kunnen zijn, zonder jaloers te worden, dat onze eerste vraag niet steeds is: wat verdien ik ermee, wat krijg ik ervoor terug, maar wel : wat kan ik doen om een ander te helpen, te troosten, wat vreugde te brengen.
Als mensen, wereldwijd, in de omgang met elkaar zich wat meer zouden laten leiden door die sociale bewogenheid: dan zou er heel wat meer vrede in onze wereld zijn, vrede in het groot en vrede in het klein. In onze eigen omgeving kunnen we dat realiseren. Amen.