Overweging op 14/15-04-2017, Paaswake, jaar A, in de tehuizen, Jannie Ligthart
openingswoord
Beste medegelovigen. Welkom bij deze viering van Pasen.
Voor ons, christenen, is Pasen het belangrijkste feest van het hele kerkelijk jaar. We vieren dat Jezus belofte is uitgekomen.
Jezus is verrezen, Hij heeft de dood waarlijk overwonnen.
God wil dat wij in vreugde dit geschenk van Zijn grote liefde vieren.
Wij mogen leven uit kracht van Jezus’ verrijzenis. Met ons verstand slagen we er niet in om dit mysterie te doorgronden. Pasen is het feest van het hart. Daar moet het gebeuren.
Daar wil Gods verrijzende kracht ons raken.
Wij kunnen in deze viering geen vuur ontsteken, en geen paarskaars aansteken. Dat is alleen voorbehouden aan de priester en een diaken. Maar omdat God, door zijn zoon Jezus Christus, ons Zijn licht heeft geschonken, Zijn vuur in ons hart heeft gelegd, kunnen wij steeds dit vuur brandend houden en aan laten wakkeren.
Door de lezingen brengen we ons in herinnering hoe God de wereld en ons mensen heeft geschapen, hoe Hij ons uit slavernij heeft bevrijd en hoe Hij onze dood naar een leven bij God heeft omgevormd. Uit al deze lezingen blijkt Zijn overgrote liefde voor ons.
Voor de keren dat we aan Zijn liefde geen aandacht schonken en we tekort schoten in ons doen en laten, willen we dit belijden aan God en elkaar, om de Heilige Communie waardig te kunnen ontvangen.
overweging
Lieve mensen. Het is weer Pasen!! Het Alleluja mag weer klinken.
Wij christenen geloven dat Jezus werkelijk is verrezen.
Omdat we dit geloven, kunnen we niet anders dan hiervoor blij en heel dankbaar zijn.
Alles wat aan deze verrijzenis is voorafgegaan, het leven, het lijden en het sterven van Jezus, stond in het teken van zijn onbaatzuchtige liefde voor ons.
Door deze liefdesdaad gaat ons leven, na onze lichamelijke dood, door bij onze hemelse Vader. Liefde blijft bestaan, gaat door de dood heen. Alleluja !
Na het sterven van Jezus, begeeft Maria Magdalena zich bij het krieken van de dag naar Zijn graf. “Het was nog donker”, voegt het evangelie er aan toe. Donker was ook Maria Magdalena ’s stemming. De dood van Jezus had in haar niet alleen een gapende leegte achtergelaten, maar had ook vertwijfeling en hulpeloze droefheid doen ontstaan. De steeds weerkerende vraag “waarom?” laat haar niet los.
Zo staat ze nu bij het graf en weent – juist zoals velen onder ons het bij het graf van een geliefd iemand ook al hebben gedaan. Het is voorbij. Het is onverdraaglijk dat die geliefde mens er niet meer is. Maar wat kan je er aan doen? Je kan alleen nog het graf bezoeken. Maar juist op die plaats word je steeds weer onverbiddelijk met de waarheid geconfronteerd: Wat zo mooi was, is verleden tijd!
Komende bij het graf, ziet Maria dat het leeg is. Ook Maria wordt met deze waarheid geconfronteerd. Het is voorbij. Ze blijft er radeloos en in droefheid verzonken staan. In haar verdriet merkt ze niet wat er om haar heen gebeurt. Ze bemerkt de Engel niet, ze bemerkt Jezus niet.
Tot ze haar naam hoort zeggen. Haar naam wordt genoemd door een voor haar bekende stem. Jezus heeft haar zo dikwijls met die naam aangesproken en ze voelt ook nu weer, zijn nabijheid en zijn genegenheid.
Ze beseft: ” Ja, Hij is het werkelijk, het is Jezus, waar ze zo vertrouwd mee was. Het is dezelfde Jezus die toch een heel andere is, die nu in Gods wereld, in Gods verborgenheid leeft. Het horen van haar naam, het gekend weten door haar geliefde, gaf haar nieuwe moed, gaf haar vertrouwen in de toekomst.
Zeker, Goede Vrijdag, kan niet ongedaan worden gemaakt. Maar voor een ogenblik kan Maria ervaren dat de dood niet het definitieve einde is, en dat Hij die ze dood waande, leeft en dat er momenten zijn dat zij Zijn nabijheid kan ervaren. Dat zijn kostbare momenten, zoals er hopelijk ook in ons leven zullen voorkomen. Ook in ons leven is Jezus steeds bij ons, maar in verdrietige momenten is het voor ons ook moeilijk zijn aanwezigheid te ervaren. Maar vergeet nooit, dat Hij ook steeds onze naam blijft roepen, net zolang tot we zijn roepstem weer herkennen.
In ons leven maken we ook lijden, het sterven van dierbaren en intens verdriet mee. Proberen we ons dan dit moment van Maria Magdalena te herinneren. Het moment dat ze besefte dat de dood niet het definitieve einde is.
Door Gods Liefde, zal ook onze liefde voor elkaar, door de dood heen blijven bestaan.
Door Zijn Liefde worden we door de lichamelijke dood, niet definitief van elkaar gescheiden.
Door Christus verrijzenis, is ons toekomstig leven, een leven in Zijn Liefde.
Alle reden om blij en dankbaar Pasen te vieren.
Zalig Pasen. Amen.