Preek tijdens de kerstvieringen in Hugo Oord en De Raatstede op 18/19-12-2015, pastoor Frank Domen

openingswoord

Lieve mensen, allemaal welkom. Fijn, dat jullie zijn gekomen. Het is bijna kerstmis. Een bijzonder woord van welkom ook voor het ritmisch koor van de H. Hartparochie uit Heerhugowaard-Noord.

Wij gaan de geboorte van een Kindje vieren. Het licht zal schijnen over Bethlehem. En – daar mogen wij op vertrouwen – het goddelijke licht schijnt ook over onze eigen woonplaats. Ook al zien wij het allemaal niet met onze lichamelijke ogen gebeuren, God geeft met kerstmis aan alle mensen een bijzondere zegen. Hij trekt ze een stukje dichter naar zich toe. Hij geeft ze een gevoel van vrede, van saamhorigheid. Hij laat ons ervaren hoe fijn het is in de nabijheid van het goddelijke Kindje te zijn en… dan hoopt Hij dat wij er echt van genieten, dat wij dat gevoel willen proberen vast te houden: zo wil ik altijd wel leven, in deze vrede en geborgenheid.

Vragen wij vergeving voor de keren, dat wij niet naar Gods genade hebben geluisterd en toch weer hebben gekozen voor onszelf.

openingsgebed (4e zondag van de advent)

Laat ons bidden. Heer, wij hebben door de boodschap van de engel de menswording van Christus, uw Zoon leren kennen. Wij bidden U: stort uw genade in onze harten, opdat wij door zijn lijden en kruis gebracht worden tot de heerlijkheid van de verrijzenis. Door onze Heer Jezus Christus, uw… Amen.

preek

In de heilige kerstnacht zongen de engelen “Eer aan God en vrede op aarde aan de mensen van goede wil”. Ook al is er veel in onze wereld dat misloopt, gelukkig zijn er toch nog veel mensen van goede wil. Als er ergens een of andere natuurramp gebeurt is dat natuurlijk heel erg. Van de andere kant is het dan fijn om te zien hoe mensen van verschillende landen de handen ineenslaan en zich tot het uiterste inspannen om zo veel mogelijk mensen te redden en te helpen. Of nu met die enorme vluchtelingenstroom… er zijn eerder te veel vrijwilligers dan te weinig.

En ook in deze kerstdagen zijn er altijd veel mensen op de been om ons te helpen. Het geeft ons een gevoel van verbondenheid, van vrede. Het is zo’n heerlijk ‘kerstgevoel’!

Is het gemakkelijk om die goede wil te bewaren? Soms heeft onze goede wil het zwaar te verduren. Probeer die maar eens te bewaren in het zicht van de vele spanningen in een mensenleven! Hier heerst nood en oorlog; daar valt een lege plek; hier treft een ernstige ziekte iemand, die zo heel andere plannen in het leven had. Er zijn zoveel gebeurtenissen, die onze goede wil kunnen torpederen als wij niet goed opletten, als wij het licht dat in ons schijnt niet proberen te blijven zien. Wij kunnen niet anders dan de pijn en het verdriet, die ons soms treffen, zien, aan den lijve voelen, en toch… wij zouden – eventueel met tranen in onze ogen – toch altijd moeten blijven opkijken naar dat goddelijke licht. Zo’n beetje in de zin van “Achter de wolken, schijnt altijd de zon… en die zon komt wel weer te voorschijn”.

Vandaag laden wij de accu op. Met Kerst laten wij ons omhoogtrekken uit zorgen en verdriet. Want in de loop van een jaar zakken wij altijd weer een beetje terug. Het is als bij een zieke, die op bed ligt. Regelmatig moet je het kussen weer even goed leggen, omdat het steeds de neiging heeft weg te glijden.

Wij denken er weer aan: Ons is een Kind geboren. Zoals ieder kindje, trekt ook dit Kind onze aandacht. Wij buigen ons met name over dit Kind heen en strekken onze handen ernaar uit. De glimlach van dit Kind maakt het beste, dat er in ons is, wakker. Of anders gezegd: Zijn glimlach geeft ons weer nieuwe moed. Het goddelijke Kind helpt ons om het leven weer aan te kunnen.

Waarom dit Kind wel heel in het bijzonder? Omdat onze Heer en God is mens geworden in dit Kind! Wie dit geheim in zijn hart overweegt, gaat begrijpen, dat een mens nooit hoeft te vertwijfelen. In dit Kind spreekt God zijn verbondenheid uit met mensen, die het niet altijd zien zitten. Hij is gekomen om mensen te verlichten: de last op hun schouders niet weg te nemen, maar lichter te maken, samen te dragen, en wat duister is te omstralen met een helder licht.

Wie dit Kind op zijn levensweg volgt en naar Hem luistert, gaat erkennen dat zonde en dood, schaduw en duisternis, niet het laatste woord hebben. Sinds God in Jezus ons mens-zijn is komen delen, mag iedere mens weten, dat hij een door God beminde is; dat Gods liefde sterker is dan het kwaad, dat ons treft of dat wij zelf veroorzaakt hebben; dat ook de dood ons niet van Hem kan scheiden.

Wie dit mag ‘zien’, met de ogen van het hart, zal, zoals de herders en de drie wijzen, met meer licht en vrede in het hart naar huis terugkeren, bevestigd in zijn goede wil en gesterkt om in eigen kring leed te verzachten en het goede te bevorderen. Bidden wij elkaar die genade toe: dat de glimlach van het Kind in de kribbe ons raken mag tot in onze ziel. Dan wordt het voor ons allen een ‘zalig’ Kerstfeest!