Preek op 27-12-2015, feest van de heilige Familie, pastoor Frank Domen, Dionysiusparochie, Heerhugowaard
preek
Vandaag is er niet sprake van een nationale feestdag als die van 14 juli in Frankrijk of als die van 4 juli in de Verenigde Staten van Amerika of als die van 5 mei, bevrijdingsdag, in ons eigen Nederland. Maar het zou wel zo’n belangrijke dag moeten zijn. Vandaag vieren wij het feest van de heilige Familie.
Wij zouden ons de heilige Familie misschien willen voorstellen als het volmaakte gezin, het perfecte voorbeeld, als een stel volmaakt gelukkige mensen, helemaal vrij van problemen, omdat zij altijd de wil van God volgen, maar wij weten maar al te goed, dat niemands leven op aarde over rozen gaat, juist niet dat van de heilige Familie. Hun leven is dat van een jonge vrouw die – volkomen ten onrechte natuurlijk – verdacht werd van overspel; van een man, die – helemaal van zijn stuk gebracht – van plan was om in stilte van zijn vrouw te scheiden; een gezin, dat gedwongen was naar een vreemd land te emigreren.
Het is het verhaal van een stel jonge ouders, die moesten leren omgaan met het toch wat ongebruikelijke gedrag van hun Zoon, waarover wij horen in het evangelie van vandaag. Het is ook het droevige verhaal van een vrouw, die eerst haar man verliest, terwijl hij waarschijnlijk helemaal nog niet zo oud was, en vervolgens moet zij ook nog aanzien hoe haar Zoon na een onrechtvaardig proces door de overheid op een wrede manier wordt geëxecuteerd.
Jawel, deze Familie was en is heilig. Maar zij is ook erg menselijk, heeft, net als wij, te maken met de dagelijkse, menselijke zaken. Dat betekent, dat ook zij alles weten van de ups and downs in het leven.
De heilige Ignatius van Loyola, de stichter van de orde van de jezuïeten, had de gewoonte om te bidden voor een schilderij van de heilige Familie. Hij hield ervan om zich voor te stellen, dat hij samen met Jozef en Maria en het Kind Jezus aan tafel zat te eten of dat hij samen met Jozef en Jezus in de timmerwinkel aan het werk was. En dan vroeg hij de heilige Geest om hem nieuwe inzichten te geven.
Dit is iets wat ook wij kunnen doen: voor een afbeelding van de H. Familie – en als wij die niet hebben, proberen wij Jozef en Maria en Jezus ons voor te stellen – bidden voor ons eigen gezin en voor de gezinnen van onze dierbaren en voor alle gezinnen, die het om welke reden dan ook heel moeilijk hebben.
Er zijn een paar zaken waaraan wij tijdens dat gebed mogen denken. Ten eerste, in de ogen van God is onze familie niet maar heel gewoontjes. Elke familie is voor Hem heel bijzonder. Elke familie kan van God bijzondere gunsten ontvangen.
Ten tweede, ook jouw familie kan in deze wereld een verschil maken. Proberen wij ons iets groots voor te stellen en doen wij dan wat wij kunnen voor het aanschijn van God. Als God een grote rol speelt in ons gezin, kunnen er grote dingen gebeuren.
Ten derde, het is werkelijk mogelijk om een heilige Familie te worden. Proberen wij gewoon te leven in de liefde van God en dan zal het gebeuren.
Lieve mensen, volgens het Leergezag van de Kerk is de familie, het gezin, de hoeksteen van de samenleving. Het is niet hoogmoedig om te denken: met de hulp van Gods genade kunnen wij een hoeksteen zijn voor de mensen om ons heen. Leven wij in de liefde van God. Vragen wij ons dikwijls af: Hoe zouden Jozef en Maria en Jezus dit aanpakken? Bidden wij om hun gezinsgeest. Dan zullen op den duur meer mensen zich bij ons heel thuis gaan voelen. En durven wij er dan ook van te getuigen hoe dit mogelijk is: Hier in huis wonen eigenlijk twee gezinnen, dat van Jozef en Maria en Jezus en ook ons huisgezin. Proberen wij ook als parochie één groot huisgezin te zijn. Amen.