Preek op 22-03-2015, 5e zondag van de vastentijd, jaar B, pastoor Frank Domen
CRÈCHE
openingswoord
Beste medegelovigen, welkom op deze 5e zondag van de vasten.
In het evangelie spreekt Onze Heer Jezus Christus tot de mensen over wat de hemelse Vader van Hem wil. En op het einde richt Jezus zich in gebed tot diezelfde Vader én… er komt uit de hemel ook een antwoord. Echter… sommige mensen horen een stem. Anderen horen alleen maar gedonder.
Ik denk, dat wat wij horen, afhankelijk is van onze openheid. Komen wij in de kerk met een groot geloof of op z’n minst met vragen, voor mijn part met al onze twijfels, maar wij zijn in ieder geval bereid ze bij de Heer uit te spreken, dan zullen wij de stem van God horen, in ons hart. Komen wij alleen maar een uurtje uitzitten, dan horen wij alleen maar gedonder.
Ik hoop, dat wij allemaal in dit Godshuis aanwezig zijn in het besef, dat Hij echt iets voor ons kan doen… áls wij dat echt willen.
openingsgebed
Laat ons bidden. God, onze Vader, Schepper van alle leven, als Gij U afkeert, zijn wij verloren. Keer U tot ons en wek ons uit de dood tot het leven dat eeuwig duren zal. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon …
kinderwoorddienst
preek
Er zijn jongeren, die niet af en toe uitgaan, maar dikwijls. Er zijn ouderen, die niet één keertje gaan kaarten, maar vier of vijf keer per week. Uitgaan of kaarten is niet verkeerd. Integendeel, het kan een gezonde afleiding geven.
Maar willen wij iets van ons leven maken, dan zullen wij daar ook iets voor moeten doen, er iets voor moeten laten. En met iets van ons leven maken, bedoel ik uiteraard niet veel geld verdienen, en dus allerlei leuke dingen kunnen doen en kopen, maar dat wij iets bijdragen aan een betere wereld. Veel onenigheid in Kerk en Samenleving ontstaat als mensen niet voor God bezig zijn, niet voor de medemens, maar enkel voor zichzelf. Daar komt ‘gedonder’ van.
In het evangelie vertelt de Heer over de graankorrel. Als wij een graankorrel bewaren, hébben wij een graankorrel, inderdaad. Maar wat hebben wij nu aan één graankorrel? Wij moeten hem durven kwijtraken door hem in de aarde te stoppen. Dan krijgen wij er veel nieuwe graankorrels voor terug.
Zo dacht – én deed – Jezus Christus zelf ook. Hij dacht: Ik ben Kind van God. Als Ik mijn Leven, mijn Lichaam, toevertrouw aan het donker van de aarde, krijgt mijn hemelse Vader er vele nieuwe kinderen voor terug.
Jezus ging vrijwillig naar Jeruzalem, terwijl Hij wist, dat joodse priesters erop uit waren Hem te doden. Maar Hij wist ook, dat Hij zijn leven weer terug zou krijgen. Eerst leefde Hij als God volmaakt gelukkig in de hemel, met zijn Vader en de engelen. Nu leeft Hij in de hemel met zijn Vader en de engelen én… met talloos vele mensen.
Jezus dacht niet: Oh, dat doe Ik wel eventjes. Nee, in de Hof van Olijven was Hij er echt bang voor. Doodsbang, voor de pijn, de eenzaamheid, de bespotting. Maar Hij keek langs die duisternis als iemand, die even uit de rij stapt om te kijken wat er vooraan te zien is. En daar zag Hij Licht. Licht voor Hem en voor alle mensen van goede wil. En Hij dacht: Schitterend! Zo veel mensen bij God, mijn Vader. Dan maar even door de – heel erg – zure appel heen bijten.
Gelukkig hoeven de meeste mensen Onze Heer niet op zo’n radicale wijze na te volgen, maar wij moeten wel iets doen én laten.
Wat wij moeten – blijven – doen is bidden. En, lieve mensen, liefst niet alleen voor het eten, nee, daar mogen wij best – iedere dag – wat tijd voor vrijmaken. Daar zijn wij ook nu voor samengekomen: om God te eren en te danken, en ook om ons door het Woord van God de weg te laten wijzen naar een betere wereld; om kracht te krijgen om die goede weg te kunnen gaan.
Door sommige dingen te laten of te minderen kunnen wij ervoor zorgen, dat er ook tijd en energie overblijft voor de medemens. Er zijn mensen, die hun vreugde vinden, niet in allerlei leuke vormen van tijdverdrijf, maar in de dienst aan de naaste.
Beste medegelovigen, veel mensen zijn bang te verliezen wat ze hebben. Maar Jezus Christus waarschuwt ons, dat als wij ons aan iets te veel vasthouden – aan dingen of aan het leven – wij juist dan zullen verliezen. Wie zich aan één graankorrel vasthoudt, zal nooit kunnen leven. Die zal sterven van de honger.
Wij hebben allemaal iets wat wij óf op den duur los móéten laten óf nu al zouden kúnnen loslaten, vrijwillig, zoals Jezus Christus vrijwillig naar Jeruzalem ging. Als wij ouder worden, moeten de meeste mensen stapje voor stapje hun gezondheid loslaten. Wij hebben al onze baan moeten loslaten, onze kinderen, voor een deel, toen zij het huis uit gingen. Wij moeten familieleden loslaten. Uiteindelijk ons eigen leven.
Ook als je jonger bent, zou je een deel van je tijd en van je pleziertjes en je geld kunnen loslaten om die te gebruiken voor God en je medemens. En zijn wij niet bang, dat wij tekortkomen. Alles wat wij geven, krijgen wij van God op een andere wijze terug, 30, 60 of 100-voudig, in de vorm van blijdschap en vrede, sterkte in moeilijke tijden.
Een tijd geleden was ik met vier tieners naar de zusters van Moeder Teresa in Amsterdam. De zuster, die ons ontving, zei, dat de zusters ‘maar’ 4½ uurtjes per dag bidden. Dan zou je kunnen denken: Wat een tijdverlies! Maar de tieners zagen wel, dat alle zusters heel erg blij keken. Het is een goddelijke blijdschap, die de zusters ervaren, een voorproefje voor de eeuwigheid.
Vandaag is in het kader van de Actie voor de Vasten de volledige opbrengst van de collecte voor pater Jaap Borst. Wij willen ons nog even in zijn situatie verdiepen. Wij kijken nu naar een powerpoint over zijn werk.
1) Foto Pater Jaap Borst
Pater Jaap Borst, geboren in Ursem, is in onze parochie een bekende persoonlijkheid. Ook een BN-er en zelfs een bekende wereldburger. Kijken wij maar eens op internet. Hij wist het al heel jong: hij wilde missionaris worden. In 1957 werd Jaap Borst priester gewijd en in 1963 vertrok hij naar de Kashmir-vallei, 1700 meter hoog in het Himalayagebergte. Daar woont en werkt hij nog.
2) Kaart India – in het noorden Kashmir
Kashmir ligt in het noorden van India en grenst aan Pakistan en China. Zowel India als Pakistan én China maken aanspraak op de provincie. Pater Jaap schrijft in zijn brieven ook over de geregeld onveilige situaties vanwege politieke en godsdienstige conflicten. Omdat hij al sinds 1963 in Kashmir woont en werkt, is zijn informatie betrouwbaar- als van een insider!
3) Onderwijs
Pater Jaap Borst is 80-plus en nog steeds een gedreven onderwijsman. Kashmir is echter een overwegend Islamitische deelstaat. Hij wordt regelmatig tegengewerkt en bedreigd door radicale moslims. En de Sharia-rechtbank probeert hem al jaren uit te wijzen. Gelukkig wordt Pater Jaap nog steeds gesteund door hooggeplaatste regeringsfunctionarissen, die op zijn scholen hebben gestudeerd. Dezen konden echter niet voorkomen, dat fundamentalistische moslims brand stichtten in één van zijn twee Goede-Herder-scholen.
4) Vorig jaar
Het woon- en werkgebied van pater Jaap werd vorig jaar getroffen door extreme regelval. De rivieren veranderden in modderstromen. Wegen, bruggen, huizen, scholen, auto’s en alle bezittingen werden meedogenloos verwoest. De stad Srinagar, woonplaats van Pater Jaap, met één miljoen inwoners, werd rampgebied! Duizenden gebouwen, ook ziekenhuizen, stonden onder water, onbewoonbaar en onbruikbaar geworden. Het water bleef enkele weken staan.
5) September 2014
De ramp gebeurde in september 2014: dus een goed half jaar geleden … ! Het was voor de inwoners van Srinagar, en dus ook voor Pater Jaap, een slecht half jaar! Wat kun je doen zonder geld? Hoe kun je opbouwen zonder materiaal? Hoe voelt dat: helemaal afhankelijk zijn van overheidssteun en buitenlandse hulp?
6) Ergste overstroming in 50 jaar
Het was de ergste overstroming in vijftig jaar: honderden doden en meer dan 400.000 mensen werden dakloos. Ook Pater Jaap. Zijn werk – onderwijs geven en pastorale en maatschappelijk zorg verlenen – ook het werk van de zusters, die hem helpen – is niet mogelijk zonder geld, huisvesting en materiaal.
7) Persoonlijk leed
Waar gaan deze mensen naar toe? Hopelijk hebben zij familie of vrienden, bij wie zij welkom zijn. Maar dan…? Wanneer kunnen zij terug naar een eigen huis? Wanneer kunnen zij weer gaan werken? Hoe en waarmee bouwen zij weer een eigen bestaan op?
8) Wat neem je mee?
Waarom neemt deze vrouw, die voor haar veel te grote band mee? Bang voor de toekomst? Voor nog meer water? Of heeft ze geen andere bezittingen meer?
9) Alleen met een fiets?
Wat een verschil met onze kinderen!
10) Alleen met het water
Alle woorden schieten hier tekort.
11) Gered door het leger
De hulpverlening komt op gang!
12) Geen woorden meer…
Pater Jaap Borst heeft vanuit Kashmir een noodkreet laten horen. Stellen wij ons eens voor… honderdduizenden mensen: geen huis meer, geen schoon water, geen elektriciteit, geen infrastructuur, geen school, geen ziekenhuis, geen werk en geen bezittingen.
13) Maar daden …
Alles moet opnieuw opgebouwd worden. Maar waarmee?! Pater Jaap en de mensen in Kashmir hopen op onze steun. Dit weekend is de hele collecte bestemd voor dit hele goede doel. Bij Dionysius in Beeld, dat komende week verschijnt, is ook een enveloppe met folder en acceptgiro. Van harte aanbevolen en bij voorbaat veel dank namens Pater Jaap Borst en de mensen, die hem dierbaar zijn.