Preek op 09-08-2015, de 19e zondag door het jaar B, pastoor Frank Domen

Preek op 09-08-2015, de 19e zondag door het jaar B, pastoor Frank Domen

openingswoord

Broeders en zusters, allemaal welkom op deze heilige dag, deze (vooravond van de) Dag des Heren. De zondag waarop wij – overeenkomstig het derde van de Tien Geboden – niet hoeven te werken en geen boodschappen hoeven te doen. Zondag is een dag voor God en een dag voor het gezin, voor de familie. Vandaag werkt God voor ons. De boodschappen, die Hij al gedaan heeft tijdens het Paastriduüm, deelt Hij vandaag aan ons uit.

Fijn, dat jullie er zijn. Jammer, dat zo vele andere mensen, deze kans bij uitstek – om op aarde hemelse zaken te verkrijgen – laten liggen. Maar ze komen wel weer. Daar heb ik alle vertrouwen in. Vooral in Afrika en Azië is de Kerk zich explosief aan het ontwikkelen, maar ook komen er hier en daar uit Amerika goede berichten: dat het aantal priesterroepingen – ondanks alles wat er is gebeurd – weer flink aan het stijgen is. En ook in Europa zijn er al langer vele nieuwe initiatieven, die goede vruchten beginnen af te werpen. Onze beurt komt ook nog wel.

Net als vorige week zondag zegt Jezus Christus ons vandaag, dat Hij het Brood des Levens is. Hij, als God en als mens, is hier voor ons aanwezig. Brood is onmisbaar voor ieder mens op aarde. Zoals wij verlangen naar brood – en ander voedsel – zo hoopt Hij, dat wij inzien, dat wij Hem ook nodig hebben.

Vragen wij – en laten wij daar ook zelf ons best voor doen – dat ook in onze tijd en in onze omgeving weer meer mensen mogen gaan inzien, dat een wereld van vrede alleen maar mogelijk is met de hulp van boven, met de hulp van Jezus en Maria. De wereldproblemen groeien ons boven het hoofd. Laten wij dan ook naar boven kijken.

Broeders en zusters, belijden wij nu…

openingsgebed

Laat ons bidden. God, Vader in de hemel, Gij hebt uw Zoon in deze wereld gezonden als levend brood voor ons bestaan. Wij vragen U: vermeerder ons geloof en onze toewijding; dat wij Hem erkennen als Gids en Leidsman, die met ons gaat, en die ons voedt en sterkt op onze weg naar U. Hij die met U leeft en heerst… Amen.

kinderwoorddienst met Laura

preek

Broeders en zusters, de medische wetenschap heeft de laatste tientallen jaren geweldige vooruitgang geboekt. Allerlei ziektes zijn overwonnen of er zijn goede medicijnen voor. Maar een medicijn tegen de dood is nog niet gevonden en dat zal natuurlijk ook nooit gebeuren.

Mensen willen echter verder leven, langer en steeds gezonder. Je kunt weleens iets horen over medicijnen, die je jonger, krachtiger zouden maken en langer zouden doen leven, en toch… de dood zit ons in het bloed. Op de dag, dat wij worden geboren, weet God al wanneer onze laatste dag zal aanbreken. Ons leven is als een kaars, een prachtige sierkaars, die eenmaal aangestoken, verder en verder brandt, totdat de vlam, na wat laatste vlakkeringen, weer dooft.

Zo is ieder mensenleven een mysterie. Van de ene kant zijn wij geboren om te sterven, maar van de andere dragen wij ook de kiem van het eeuwige leven in ons. Wat wij zien en om ons heen ervaren, is een vergankelijk leven; wat wij geloven en hopen, is de kiem van het almaar groeiende eeuwige leven, dat van boven komt door de kracht van Gods heilige Geest, en dat eenmaal duidelijk aan het licht zal treden.

(Tussen haakjes, terroristen van IS hebben onlangs weer 19 meisjes omgebracht, omdat ze weigerden seks te hebben met enkele strijders van de terreurgroep. Dat zegt een Koerdische functionaris. Hij stelt dat de vrouwen gegijzeld werden in het Iraakse Mosul. Zouden die jonge vrouwen ook hun kracht putten uit hun geloof in het andere leven!?)

Voor de groei van die geloofskracht hebben wij goddelijke voedsel nodig. Wat het effect van dat voedsel kan zijn, hoorden wij ook in de eerste lezing. De profeet had een dag door de woestijn gereisd en was werkelijk helemaal op. Hij verlangde te sterven en legde zich neer onder een bremstruik. Maar een engel maakte hem tot twee keer toe wakker en gaf hem brood en water. En toen voelde hij zich zo sterk, dat hij veertig dagen en nachten liep tot hij de berg, de Horeb, bereikte, de berg waarop Mozes de stenen platen met de Tien Geboden had gekregen. Elia was gesterkt door voedsel uit de hemel.

Het voedsel, dat wij uit de hemel krijgen, is nóg veel sterker. Jezus Christus zegt inderdaad weer: “Ik ben het Brood des Levens. Wie van dit Brood eet, zal leven in eeuwigheid”.

Als wij gewoon brood eten, worden de voedingsstoffen ervan omgezet in ons lichaam. Het is geen brood meer, maar onderdeel van ons lichaam. Bij de heilige Communie gebeurt eigenlijk precies het omgekeerde: wij veranderen in wat wij ontvangen, het Lichaam van Christus. Wij gaan meer lijken op Jezus Christus, innerlijk. Wij kunnen meer en meer gaan spreken en denken en doen en laten in zijn geest.

Soms kunnen eenvoudige mensen grote dingen tot stand brengen. Een Turks bruidspaar vierde onlangs met zo’n 4000 Syrische vluchtelingen hun bruiloft. Staande achter de bar van een cateringwagen – met hun bruidskleding nog aan – gaven zij al die mensen te eten. Wat een prachtig gebaar! Om mensen, die al zo veel moeten missen, te willen laten delen in de vreugde van deze mooiste dag van je leven!

Broeders en zusters, het samenzijn van man en vrouw, van ouders en kinderen, is een van de mooiste en kostbaarste zaken in deze wereld. Maar zo wil ook God met ons samenzijn, ons heel nabij zijn, het leven met ons delen, vreugde en verdriet. Dat doet Hij niet door ons een mooie foto van Hem te geven, zo van: Dan kun je af en toe even naar Mij kijken en aan Mij denken. Nee, Hij is bij ons, zoals wij bij elkaar zijn, heel intens. Hij heeft ons zo gemaakt, omdat Hij zelf al zo was. God-zijn betekent: er in liefde ten volle zijn voor anderen. Wij kunnen en willen in liefde er zijn voor anderen, omdat God ons zo gemaakt heeft.

Over de liefde moet je niet discussiëren. Je moet haar ontvangen en doorgeven. In de heilige Eucharistie mogen wij Jezus’ liefde ontvangen, zijn nabijheid, voor onszelf, maar ook om weer door te geven, net als dat Turkse echtpaar.

In de heilige Eucharistie worden hemel en aarde met elkaar verbonden, God en mensen worden helemaal één. Tijdens de bereiding van de gaven worden wij daar iedere keer weer aan herinnerd als de priester enkele druppels water toevoegt aan de wijn met de woorden “Water en wijn worden één, Gij deelt ons mens-zijn en neemt ons op in uw goddelijk leven”. Wij, het water, worden opgenomen in het goddelijke leven, de wijn. Zo vindt ons leven zijn voltooiing in het goddelijke leven. Iedere dag opnieuw ontvangt de Kerk, de Kerkgemeenschap, nieuw, goddelijk leven uit handen van Christus.

De joden mopperden en vroegen zich af: “Hoe kan Hij ons zijn vlees te eten geven?” Zij konden er met hun verstand niet bij, net als wij, maar… laten wij geloven, dat wie dit Brood eet, met eerbied en aandacht, dat die eeuwig leven ontvangt. De Eucharistie is een wonder van goddelijke liefde, waaraan wij ons alleen maar kunnen toevertrouwen. De Eucharistie is geen kwestie van verstand, maar van liefde. Geloven wij, dat wij Hem ontvangen, zoals wij ook graag elkaar ontmoeten. Het geeft zo veel meer mogelijkheden. Het geeft Gods mogelijkheden.

Als wij strakjes de heilige Communie hebben ontvangen, laten wij dan even rustig gaan zitten – of knielen, wat wij het prettigste vinden – en proberen wij ons dan Jezus’ aanwezigheid in ons voor te stellen.

Wie moeite heeft om zich Jezus Christus voor te stellen, die kijkt maar even naar de kopie van dit mooie schilderij van Rembrandt.

En vraag dan een paar keer rustig “Heer, wilt U er zijn voor mij” of “Heer, zegen dat familielid met uw genade” of “Heer, zegen al die arme vluchtelingen”. Zien wij hoe Hij werkt voor ons, zoals wij werken voor elkaar. Geloven wij in zijn liefde voor ons. Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments