Preek op 15-06-2014, feest van de H. Drie-eenheid, diaken Eelke Ligthart

openingswoord

Allemaal van harte welkom bij de viering van het hoogfeest van de H. Drie-Eenheid.
Vandaag lezen we in het boek Exodus, maar ook in het evangelie dat de begrippen liefde en oordeel hand in hand gaan. Mozes gaat de berg op en in de ontmoeting met de Heer vraagt hij vergeving voor het halsstarrige volk. In het evangelie legt Jezus aan Nikodémus uit dat God zijn zoon niet naar de wereld heeft gezonden om de wereld te oordelen, maar dat Hij is gekomen om de wereld te redden. Gaan wij op dat aanbod in of blijven we worstelen met de tien geboden. Vandaag op de zondag van de Drie-Eenheid wordt de nadruk op de onderlinge liefde gelegd. Vader, Zoon en Geest. Waar wij in liefde en vrede samenleven, daar is God aanwezig.

preek

Dierbare medegelovigen,
In de eerste lezing hoorden we over de klim van Mozes de berg op. Eigenlijk zouden we dit allemaal mee moeten maken. En zeg nu niet te gauw, dat is niks voor mij, want een Gods ontmoeting die wilt u toch niet missen. Ook al zijn je botten stram, of kun je misschien bijna niet meer lopen, of denkt u misschien, mijn lichaam kan zo’n gevaarlijke tocht niet meer aan, maak die tocht dan toch maar mee in uw geest. Een soort geestelijke excursie, want voor dat soort geestelijke excursies komen we toch vaak bij elkaar, hier op deze plaats.
Dus allemaal met Mozes de berg op. Mozes zal wel blij zijn met zoveel helpers. Om de beurt kunnen we de vracht, de last dragen. Om de beurt kunnen we de last van de twee stenen platen voelen. Twee stenen platen waar de tien geboden in gebeiteld kunnen worden. Tien levensvoorwaarden, die aan ons mensen gegeven zijn om het leven met elkaar leefbaar te maken.
Ik noem u er een paar op in wat andere bewoordingen dat we ze kennen, zoals:
-Dat je van niets of niemand een afgod mag maken; mobieltjes, PC, televisie etc.
-Dat je je niet kapot mag werken, maar op tijd vrij moet nemen, vrij moet geven.
-Dat je je ouders in ere moet houden, en dat je je niet hoeft te schamen voor je afkomst.
-Dat je trouw moet blijven aan de mensen van wie je houdt en die van jouw houden.

Toen Mozes de eerste maal de berg was opgegaan, had hij die leefregels op twee stenen platen mee naar beneden gebracht. Maar toen de mensen, beneden aan de voet van de berg, alles deden wat God verboden had, toen gooide Mozes van kwaadheid de stenen platen aan diggelen. Maar gelukkig krijgen Mozes en zijn volk een tweede kans. En wij met hen.
Want het geeft je toch een fijn gevoel als je een herkansing krijgt, als het leven, als de mensen, als je van God een nieuwe kans krijgt na een mislukking. Een ruzie die onoplosbaar lijkt, na een gestrand huwelijk, na een misdaad, een moord, waarbij je de kans krijgt, na je straf te hebben uitgezeten, om weer onder de mensen te mogen wonen. Nee er is bij God en hopelijk ook bij ons altijd vergeving. En dus klimmen we vol goede moed met Mozes uit het dal van de mislukking naar boven, de berg op voor een ontmoeting met God.
Maar we dragen wel die last mee die ik zojuist noemde. Want hoe zullen we in Gods naam die tien leefregels, die tien geboden toepassen in ons eigen leven. Hoe kunnen we ze opleggen aan onszelf, hoe kunnen we ze uitleggen aan mensen en volken die altijd met elkaar strijden?
Hoe kun je de tien geboden naleven als er in eigen land vergaande maatregelen genomen moeten worden voor een eerlijker verdeling van de lusten en de lasten? Velen hebben het gevoel dat ze in hun eentje met die lasten op hun rug lopen, en dan ook nog die berg op, want boven op die berg vindt de ontmoeting plaats met God.
In de eerste lezing staat: “De heer daalde neer in een wolk, kwam bij hem staan en riep de naam van de Heer uit. De Heer ging hem voorbij en riep; De Heer. De Heer is een barmhartige en medelijdende God, groot in liefde en trouw. De Heer staat dus even bij ons. Gods ontmoetingen duren meestal maar even. Soms in een flits ervaar je iets van zijn aanwezigheid. Hopelijk ervaren we dat hier in onze aanwezigheid in de H. Eucharistie, Gods aanwezigheid onder ons mensen. Misschien in de ontmoeting met andere mensen: een woord een gebaar. Daaruit putten wij toch steeds weer de kracht.
Zo verging het Mozes tenminste wel daar boven op die berg en waarom zou het ons niet zo vergaan. Zoals Mozes God ervaart, zo kunnen ook wij Hem ervaren.
Mozes valt op zijn knieën en vraagt God met hem mee te trekken door dalen en over bergen. “Ach Heer”, roepen we met Mozes mee: “Wees zo goed en trek met ons mee, want uw naam is toch, een barmhartige en medelijdende God, groot in liefde en trouw. Ondanks dat wij vaak een loopje nemen met uw geboden, trek met ons mee, blijf dicht bij ons en beschouw ons als uw eigen volk.
En daarmee dalen we de berg weer af, in de wetenschap dat er een barmhartige God is, groot in liefde en trouw.
Waarom vandaag deze geestelijke excursie? Omdat het vandaag gaat over de H. Drie-Eenheid, Vader, Zoon en H. Geest. De dag waarop we het geheim van het Goddelijk bestaan vieren.
In het evangelie ontmoeten we die andere Mozes, Jezus. Hij zegt ons vandaag: God heeft zijn zoon niet naar de wereld gezonden, om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered. Als we nadenken over het geheim van God zelf, dan gaat het dus niet op de eerste plaats om een oordeel of veroordeling van ons doen en laten, maar over de redding van de wereld. God is barmhartig en groot in liefde en trouw. Als het goed tot ons doordringt dat wij ondanks onze halsstarrigheid, toch barmhartigheid liefde en trouw ondervinden, dan kunnen we net als Mozes neerknielen in nederigheid. We zullen de geboden niet ervaren als een zware last, maar als leven gevende richtlijnen. Een leven waarin God met ons meetrekt, Vader, Zoon en H. Geest. AMEN.