Preek op 09-11-2014, Kerkwijding Sint Jan van Lateranen, jaar A, diaken Eelke Ligthart,

openingswoord

Allemaal van harte welkom bij de viering van de H. Eucharistie op feest van de Kerkwijding van Sint Jan van Lateranen. Het is de aartsbasiliek van de aller Heiligste Verlosser, de zetel van de bisschop van Rome. Moeder en hoofd van alle kerken van de stad Rome en van de Wereld. De doopkapel in die kerk is toegewijd aan de H. Johannes de Doper en daarom wordt deze kerk de “Basiliek van Sint Jan van Lateranen “genoemd.
In het evangelie van vandaag is Jezus onderweg naar Jeruzalem en daar aangekomen bezoekt Hij de tempel. Het zou een huis van God moeten zijn, maar het is een markthal geworden. Kooplui met schapen en runderen, met duiven en geldwisselaars. De bestemming als Huis van God is blijkbaar veranderd.
Na de preek zal de voorzitter van de PCI, de Parochiële Caritas Instelling, ons vertellen over het diaconale weekend en wat dat voor ons betekent.

preek

Dierbare medegelovigen, de tempel waar het vandaag over gaat, was in de tijd van Jezus de plaats waar je het meest dicht bij God kon zijn. In de tempel bevond zich het Heilige der Heiligen, de plaats waar de ark van het verbond stond. Nu wordt er voor het aangezicht van God, zoals we lezen in het H. Evangelie, handel gedreven met waarschijnlijk allerlei vormen van bedrog. Vervalste gewichten, te hoge prijzen en berekeningen die in het voordeel van de verkopers uitvallen. Kortom een soort secundaire economie die riekt naar bedrog en corruptie. En dat in de tempel, het huis van God. Het is Jezus een doorn in het oog. Weg ermee, weg met louche geldwisselaars en te dure duiven verkopers. De tempel is geen rovershol, maar moet een plaats zijn van ontmoeting met God.
Net als de tempel in Jeruzalem, is onze kerk een gewoon gebouw van steen. Ze hadden toen echter nog geen zonnepanelen!! Wij mensen, vormen de geloofsgemeenschap. Wij komen hier samen rond Jezus en wij vormen het levende hart ervan.
Een geloofsgemeenschap kan uit het oog verliezen waar het echt om gaat. Ze kan verstarren, zich opsluiten in eigen meningen en gebruiken, misschien wel stenen voor brood aanzien. Er is dan weinig over van een levend hart, het hart functioneert nog wel, maar er gaat nauwelijks nog bezieling van uit.
Iedere mens is beelddrager van God. Onze ziel maakt ons lichaam tot een tempel van God. Een plek waar God in ons woont. Beste mensen denken we daar wel eens over na? Dat wij allemaal zoals we hier zitten, stuk voor stuk, een Heilige der Heiligen bevatten, nee een Heilige der Heiligen zijn?
Dat er een plaats, een bron is ons is die geneest, vrede sticht, vruchten voortbrengt en een levend geloof met zich mee draagt?

Jezus is het zich op die plaats heel erg bewust, Hij is een tempel van God. Zijn Vader heeft verblijf in Hem gekozen. Ps. 46 spreekt van: “God is onze toevlucht, onze kracht, onze burcht, ons behoud”. Paulus heeft het over een fundament dat in ons is neergelegd, een Heilige der Heiligen waarop je kunt bouwen.
Maar hoe maken wij ons hart weer to een echt Heilige der Heiligen?
We kunnen beginnen met schoon schip te maken. Belemmeringen uit ons bestaan verwijderen, slaafse dingen zonder nut gewoon niet meer doen!
Kom op ….de bezem er door, weg ermee. Jezus doet het ons vandaag voor. Niet te veel aarzelen of nadenken. Weg met die handel en wandel in ons die zich niet kan handhaven voor het aangezicht van God. Geen ge ja maar. Opgeruimd staat netjes.
Hierna kunnen we ons hart opnieuw toewijden aan God. Het wordt weer een levend en gelovig hart. Dat we samen een echt Heilige der Heiligen vormen.
Een geloofsgemeenschap, een kerk, die als een bron wordt, die leven aan de wereld schenkt. Een gemeenschap van gelovigen, waarvan gezegd kan worden, “daar in die kerk daar is men toegewijd, daar zijn de mensen geloofwaardig, daar is Gods aanwezigheid voelbaar en ervaarbaar daar krijgt Gods liefde handen en voeten in mensen met een leven hart voor de medemens (in de diaconie). Amen.