Preek op 06-04-2014, 5e zondag van de veertigdagentijd, pastoor Domen

openingswoord

Broeders en zusters, allemaal welkom op deze vijfde zondag van de veertigdagentijd.

Het evangelie gaat over de dood. Of beter gezegd: over het leven, want, zo leert Jezus ons: voor de mensen, die in Hem geloven bestaat er geen dood, alleen maar een soort slaap waaruit zij ontwaken om eindeloos te leven.

Met de dood worden wij iedere dag geconfronteerd. Er gaat geen dag voorbij of het journaal heeft wel een paar onheilsmeldingen. Omdat de dood soms zo gewelddadig is, zo plotseling, hebben wij er een afschuw van. Wij zien niet het geluk, dat mensen van goede wil uit Gods hand ontvangen, wij zien alleen maar relaties, die onverbiddelijk worden afgebroken.

Toch hoort de dood bij het leven. Wij moeten haar aanvaarden. Eens zal zij komen voor ieder van ons.

openingsgebed

Laat ons bidden. God, onze Vader, Schepper van alle leven, als Gij U afkeert, zijn wij verloren. Keer U tot ons en wek ons uit de dood tot het leven dat eeuwig duren zal. Door onze Heer Jezus Christus, uw… . Amen.

preek

Broeders en zusters, de lezingen beginnen met een belofte die wij misschien niet letterlijk moeten opvatten. Namens God zegt de profeet Ezechiël: “Ik ga uw graven openen; in massa’s zal Ik u uit uw graven wegvoeren en u brengen naar de grond van Israël.”

Niet dat God deze belofte niet zou kunnen waarmaken – wij horen in het evangelie hoe Jezus Lazarus opwekte – maar als de dag van het Laatste Oordeel aanbreekt, zullen de graven van de mensen, die jaren daarvoor hebben geleefd gewoon niet meer bestaan.

De formulering van deze belofte is een menselijke voorstelling van de toekomst: Door zijn Geest over ons uit te storten zal God ons met ziel èn lichaam in zijn eeuwig leven opnemen.

Nu is het mogelijk, dat niet alle mensen in de hemel komen. Wij doen wel alsof God een lieve, aardige oude man is, die zondige mensen altijd zal vergeven, maar dat is niet zo! God is oneindig barmhartig, maar ook oneindig rechtvaardig. De mensen, die geen spijt hebben van gedaan kwaad, kan Hij niet vergeven, omdat zij geen vergeving willen ontvangen.

Vorige maand richtte paus Franciscus zich tot de leden van de maffia tijdens een gebedswake voor slachtoffers van de maffia, en riep hen dringend op zich te bekeren, omdat zij anders naar de hel zouden gaan.

Lazarus is bij Jezus’ aankomst reeds gestorven. Jezus zegt: De ziekte van Lazarus voert niet tot de dood, maar is om Gods glorie. D.w.z., deze mens is gestorven, opdat Jezus kon laten zien, dat Hij de Heerser is over leven en dood. Jezus ziet de dood van mensen van goede wil als een slaap waaruit zij door Gods kracht weer zullen ontwaken.

Broeders en zusters, dit betekent niet, dat het vreemd is als wij tegen de dood opzien. Er staat in dit evangelie twee keer, dat Jezus een huivering voelde. Toen Hij het rotsgraf van Lazarus zag, dacht Hij ongetwijfeld aan zijn eigen graf. Ook Híj zou – net als Lazarus – uit het graf opstaan, maar pas na een pijnlijke lijdensweg. Ook Jezus zag tegen de dood op. Ook Jezus bad: Vader, als het kan, laat dit lijden aan Mij voorbijgaan, maar… niet mijn wil geschiede, maar uw wil.

Ook al is de dood sinds de kruisdood van Jezus de overgang naar een beter leven, de dood is een spelbreker. Want toen God de mensen schiep, was het niet de bedoeling, dat zij ooit weer zouden sterven. Nee, de dood is in de wereld gekomen door de zonde. En daarom doet de dood altijd pijn. Zien wij er tegen op. Wij weten wat wij bij ons sterven moeten achterlaten maar wat wij precies er voor terugkrijgen, heeft niemand gezien.

Jezus Christus zegt: “Ik ben de verrijzenis en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven, en ieder die leeft in geloof aan Mij, zal in eeuwigheid niet sterven.

Laten wij godsdienstige mensen zijn. Bidden wij iedere dag voor onze kinderen en kleinkinderen. God kan hun harten veranderen, zoals Hij Lazarus kan laten opstaan. Als wij zo leven, nu al, zal ook onze huidige wereld tot nieuw leven komen. Onze wereld zal een wereld worden waar plaats is voor iedereen.

Onzelfzuchtig leven mogen wij het hele jaar door doen, maar bijzonder in deze heilige vastentijd. Wij gaan nu naar een zes minuten durend filmpje kijken over Addis Ababa in Ethiopië. Vele mensen leven er aan de rand van de samenleving en het gevaar is reëel dat als zij niet gauw worden geholpen in de criminaliteit belanden. Dat is nog erger dan wat Lazarus overkwam.

Er zijn zusters werkzaam, de ‘The Daughters of Charity’, die aan arme mensen door middel van leningen goede kansen bieden om een eigen bestaan op te bouwen. Maar jullie begrijpen het: deze hardwerkende zusters kunnen niet zonder onze hulp voorkomen, dat deze arme mensen terechtkomen in een ten dode opgeschreven bestaan. Laten we samen gaan kijken. Laten we samen helpen, ieder naar vermogen. Amen.