Preek op 03-08-2014, 18e zondag door het jaar A, pastoor Frank Domen
Openingswoord
Broeders en zusters, allemaal van harte welkom. Als priester mag ik namens God zeggen, dat Hij het héél fijn vindt, dat jullie zijn gekomen.
In de loop van ons leven zijn er vele zaken, die wij voor onszelf of voor anderen nodig hebben. Maar nogal wat van die zaken zijn verborgen. Zij zijn er wel, maar wij moeten ernaar zoeken. Als je een bijzonder cadeautje zoekt vanwege de verjaardag van je beste vriend of vriendin, dan kun je soms uren dwalen van de ene naar de andere winkel. En opeens denk je: Dat daar! Dat is precies wat hij leuk vindt.
Enige tijd geleden zag ik op Discovery Channel een programma over uitvindingen in Israël. Eerst was het zo, dat er voor bepaalde botbreuken vele röntgenfoto’s werden gemaakt om te kijken of de twee bothelften wel goed op elkaar aansloten. Tijdens die operatie stonden de doktoren bloot aan straling en eigenlijk wisten zij nog niet zeker of de operatie gelukt was. Nu hadden zij iets moois uitgevonden: Als de doktoren de twee bothelften naar elkaar toe bewogen, konden zij op een computerscherm precies zien – driedimensionaal – of de twee bothelften goed zaten. En er hoefde geen enkele röntgenfoto meer gemaakt te worden. Die mogelijkheid is er natuurlijk altijd al geweest. Maar de mensen moesten er naar zoeken!
Vandaag gaat het evangelie over de wonderbare broodvermenigvuldiging. Het verhaal is een verwijzing naar de heilige Eucharistie. Laten wij goed kijken, goed zoeken naar de betekenis van dit bijzondere stukje brood. Wie zoekt, vindt meer dan wie niet zoekt.
Openingsgebed
Laat ons bidden. Heer onze God, behoeftigen schenkt Gij overvloed en voor wie honger heeft, breekt Gij het brood. Leer ons de zin verstaan van de eucharistie. Neem van ons weg al wat verhindert aan uw liefde te beantwoorden. Breng ons dichter bij U en bij elkaar. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon… .
Kinderwoorddienst
Preek
Ik zei het al in het openingswoord: veel zaken zijn voor ons verborgen, maar wie niet opgeeft en blijft zoeken, die kan veel vinden.
Dit geldt ook voor onze verhouding met God. Reeds de profeet Jesaja noemt God een verborgen God. God heeft wel sporen van zijn bestaan in de schepping achtergelaten. Wie goed zoekt, zal bij bepaalde vondsten moeten zeggen: Hé, dit is geen mensenwerk. Het lijkt er op, dat hier een hogere macht aan het werk is geweest.
God had zichzelf verborgen in zijn schepping, maar er kwam een dag, dat Hij zichzelf duidelijker wilde laten zien aan de mensheid, ja, dat Hij wilde wonen onder de mensen. Jezus Christus, Zoon van God, werd geboren uit zijn Moeder en Maagd Maria. Maar zijn godheid was verborgen in zijn mensheid. Buiten Maria en Jozef waren er slechts enkele mensen, die zijn godheid herkenden: bijvoorbeeld de herders, de wijzen, de profetes Anna en de grijsaard Simeon.
Deze laatste, Simeon, had eigenlijk heel zijn leven lang gewacht op de komst van de beloofde Redder. Zijn hele leven lang was zijn hart vol verwachting. Toen Maria en Jozef met hun acht dagen oude baby naar de Tempel kwamen – te midden van zo vele andere ouders – om het te laten besnijden, nam Simeon het dan ook even in zijn armen en zei uit het diepste van zijn hart: “Uw dienaar laat gij, Heer, nu naar uw woord in vrede gaan” (Lucas 2,29).
Je moet – om Jezus Christus te kunnen vinden – een goede instelling hebben. Je moet een bepaalde gave hebben, die je van God krijgt òf als Hij ziet dat je van goede wil bent, òf er zijn bepaalde mensen, die veel voor jou bidden. Heb je die gave van God niet, die gave van het geloof, dan zul je Jezus Christus nooit herkennen. Het belangrijkste wat wij voor onze familie en vrienden kunnen doen is bidden om de genade van het geloof.
Kijken wij naar Jezus Christus’ leven als volwassene. Toen Hij eenmaal met zijn verkondiging begon, ging Hij wonderen doen. Niet stiekem, verborgen in iemands kamer, nee, openlijk op straat of in het veld, recht onder de neus van iedereen, die het maar zien wilde. Vele mensen dachten toen zij al die wonderen zagen: Wat een bijzondere man is dat, die Jezus van Nazareth, maar zij herkenden niet zijn godheid!
Jezus verbergt zich graag. Misschien uit bescheidenheid. Goed voorbeeld doet volgen. Maar het is misschien vooral een kwestie van dat Hij wil weten of wij stil blijven staan bij de dingen van deze wereld, die snel voorbijgaan, of dat wij op zoek zijn naar wat blijvend is. Ook in de Hof van Olijven, waar Jezus doodsangst uitstond vanwege het naderend lijden, was zijn godheid helemaal verborgen. Evenzo aan het kruis. Slechts een enkeling, een Romeinse honderdman, riep uit, toen Jezus eenmaal was gestorven: “Waarlijk, deze mens was een Zoon van God” (Marcus 15,39).
Zelfs tijdens zijn verrijzenis verborg Hij voor de meeste mensen zijn godheid. Slechts enkele honderden uitverkorenen mochten Hem zien. Die moesten daarvan getuigen. De anderen zouden hun harten moeten openen voor de waarheid, zouden op zoek moeten gaan naar de verborgen schat in de akker.
Zo, beste medegelovigen, is het ook met de heilige Communie. In het evangelie legt Jezus Christus zijn goddelijke kracht in vijf broden en twee vissen en het wordt voldoende om er duizenden mensen mee te voeden. Hier in de kerk, het Huis van God op aarde, neemt de priester in Jezus’ Naam ook brood in zijn handen. Hij roept met de woorden van de consecratie Gods kracht, Gods heilige Geest, over het brood en het verandert in Jezus’ Lichaam, maar… verborgen. Zelfs méér dan vroeger. Hij verbergt niet alleen zijn godheid, maar ook zijn mensheid. Aan de heilige hostie kun je niet zien dat het om Jezus van Nazareth gaat.
Broeders en zusters, wij moeten zijn als wetenschappers. Zij proberen altijd weer dieper in de werkelijkheid door te dringen. Zo moeten wij ook op zoek zijn naar een grotere kennis van God. Wij zouden moeten proberen meer van de sacramenten te begrijpen. Het is goed om geregeld wat te lezen, een mooi geestelijk boek. Het is al helemaal mooi als wij God vragen, dat Hij ons verlangen naar Hem groter maakt. Wie een groot verlangen heeft, zoekt naar de waarheid.
Een boek, dat ik heel bijzonder zou willen aanbevelen is “Eucharistie, krachtbron voor Geestelijk Leven” van Nicolas Buttet. Ik ben pas op bladzijde 63, maar ik kan nu al zeggen, dat ik nog een zo mooi en verhelderend boek over de Eucharistie heb gelezen. Wie het wil bestellen, kan dat eventueel bij mijn zus Wiljan doen.
Proberen wij het diepere te zien. Wij zien in de dagkerk een koperkleurige kast, het tabernakel, maar het is Gods Woning onder de mensen. Wij zien een rond stukje brood, maar het is de Zoon van God. Wij zien gewone mensen om ons heen, maar het zijn koninklijke mensen, Gods eigen kinderen.
Bidden wij, dat wij steeds meer mogen vinden wat God voor onze ogen verborgen heeft. Vragen wij dat voor alle mensen om ons heen.
Ik zou tenslotte willen vragen om ook thuis een beetje extra voor de vrede in de wereld te willen bidden. Niet alleen voor Israël en de Palestijnen, maar ook voor ons eigen Europa. Oost en West spelen in Oekraïne met vuur. Op het journaal was de afgelopen dagen al te horen hoe een Europese Denktank waarschuwt voor de grootst mogelijke gevolgen voor als wij zo doorgaan. Ik hoop, dat wij zien wat er gaande is, ook in onze eigen Europese landen. Vrede is het kostbaarste, dat wij hebben, maar wij kunnen haar niet zelf bewerken. Uiteindelijk is vrede altijd een gave van God. Met de vijf broden en de twee vissen in handen richtte Jezus zijn blik omhoog, naar God in de hemel, en toen gebeurde het wonder. Vragen wij met heel ons hart, liefst iedere dag opnieuw, dat ook onze Europese politici leren om hun blik op God te richten. SLOTWOORD
Lieve mensen, ik wens jullie van harte “Zalige Communie”.
Ik weet niet of jullie het je al eens hebt gerealiseerd, maar het is dit jaar 100 jaar geleden, dat de Eerste Wereldoorlog is begonnen. Vrijdag 1 augustus heeft president Putin van Rusland bij een nieuw monument een toespraak gehouden ter nagedachtenis aan de helden van de Eerste Wereldoorlog. En hij verklaarde, dat als men in Brussel niet bij zinnen komt, er over enige tijd een derde monument kan worden gemaakt.
Mensen, dat willen wij niet. Daarom graag de komende tijd extra gebed gevraagd. Een beer – Rusland – moet je niet in een hoek drijven. Bidden wij meer dan anders voor de vrede. En proberen wij ook zelf in onze eigen omgeving als mensen van vrede te leven. Dat is goed voor onze eigen mensen en maakt tegelijk ons gebed oprechter en krachtiger. Amen