Preek op 24-12-2013, Kerstnacht-Geboorte van de Heer, pastoor Frank Domen

Preek op 24-12-2013, Kerstnacht-Geboorte van de Heer, pastoor Frank Domen

openingswoord

Beste mensen, allemaal van harte welkom. Wij vieren Kerstmis. Een feest van verbroedering. Tussen God en mensen, en ook tussen mensen onderling. Wij vieren een nieuwe geboorte. Ook wij kunnen innerlijk opnieuw geboren worden, mensen worden met een nieuwe manier van denken.

Paus Franciscus heeft verklaard, dat Kerstmis een vreugdevol moment is – iedereen is blij en vertederd als er een babytje is geboren – en Kerstmis is ook een les in nederigheid. Want wij, gelovigen, worden opgeroepen het voorbeeld van God, die mens is geworden, na te volgen. God heeft Zichzelf klein gemaakt door tot ons te komen als een weerloze baby. God komt naast ons staan.

Willen wij echt Kerstmis vieren, zoals Jezus en Maria en Jozef hebben gedaan, laten wij dan proberen op Jezus te lijken: onszelf niet boven anderen plaatsen, ons bescheiden opstellen, dienstbaar aan anderen. De herders en de wijzen vonden een ongekende vreugde in het neerknielen, in het zich klein maken, bij het Kerstkind.

Julia van der Toorn, de nieuwe Voice of Holland, mag blij en dankbaar en trots zijn, dat zij heeft gewonnen. Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken heeft in een brief aan de Tweede Kamer laten weten, dat de meeste Nederlanders blij zullen zijn als zij in januari het eerste loonstrookje van het nieuwe jaar zullen zien. Ook daar mogen wij blij mee zijn.

Lieve medegelovigen, de grootste vreugde vinden wij in het geven, in het dienstbaar zijn aan anderen. Deze houding voerde Jezus van een kribbe in een stal naar de troon aan de rechterhand van God.

Ik hoop, dat wij allen – mede door dit heilige Kerstfeest – iets van de eenvoud van het Kerstkind willen overnemen. Proberen wij het en houden wij het een tijdje vol, zoals die kerels van Serious Request het van 18 december tot en met vanavond willen uithouden in het Glazen Huis in Leeuwarden. Doen ook wij onszelf een beetje geweld aan. Een leven van eenvoud geeft ons meer geluk dan alle geld van de wereld.

openingsgebed

Laat ons bidden. God, Gij hebt deze heilige nacht doen stralen door de luister van het ware licht. Wij bidden U: laat ons, die op aarde het mysterie hebben leren kennen van dit licht, ook de vreugde ervan genieten in de hemel. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon, die … . Amen.

preek

Kerstmis, een feest van vrede. Engelen zongen “Eer aan God in den hoge en op aarde vrede onder de mensen.” ‘Vrede onder de mensen’. Wij hebben nog veel te doen. Denken wij aan het Midden-Oosten en allerlei burgeroorlogen; en aan de onvrede, die er soms is in ons eigen hart.

Jezus is niet mens geworden om de wereld in een handomdraai te veranderen. Dat lukt niet zonder dwang. En Híj wil geen dictator zijn, die mensen hun vrijheid ontneemt. Nee, Hij vráágt netjes of je je actief wilt inzetten voor zijn Koninkrijk van Vrede.

De grote apostel Paulus zegt in zijn brief aan Titus het volgende: “De genade van God … is op aarde verschenen. Zij leert ons… bezonnen, rechtvaardig en vroom te leven”. Bezonnen wil zeggen, dat wij soms iets meer kunnen nadenken vóórdat wij iets zeggen of doen. Rechtvaardig… ja, maar volgens het idee van Christus. Altijd bereid bijvoorbeeld een ander te vergeven. Dan zijn wij medewerkers van zijn Koninkrijk van Vrede. En vroom wil zeggen, dat wij God in ons leven een vaste plaats geven. Er zijn van die energiedrankjes, waarvan één van mijn huisartsen ooit verklaarde, dat die drankjes werken… als je erin gelooft. Maar een vroom leven geeft goddelijke energie, die je helpt het leven aan te kunnen.

Beste mensen, kan een kerstboodschap je leven van alledag positief veranderen? De H. Franciscus van Assisi, die de kerststal heeft ‘uitgevonden’, vond van wel. En om de waarheid van Christus’ menswording dichter bij de mensen te brengen heeft hij als eerste een kerststal met levende figuren gebouwd.

Franciscus werd in 1182 in Assisi geboren. Zijn vader was een rijke koopman en Franciscus zou hem opvolgen. Hij was een vrolijke jongeling en wilde ridder worden. Twintig jaar oud trok hij ten strijde tegen de stad Perugia. Hij werd gevangen genomen en een jaar in een kerker gezet. Hier begon Franciscus na te denken. In San Damiano knielde hij in 1205 in het vervallen kerkje toen een stem hem riep: “Franciscus, bouw mijn vervallen huis weer op”. Toen hij opkeek zag hij alleen Jezus aan het kruis. Hij begon overal vervallen kerken op te bouwen… met geld uit de zaak van zijn vader. Deze onterfde hem, waarop Franciscus hem zijn kleren teruggaf om alleen God zijn Vader te kunnen noemen. In armoede wilde hij de liefde tot God beleven. Velen werden zijn volgelingen, onder andere de H. Clara.

Zijn manier van leven had Franciscus vrij en blij gemaakt en innerlijk sterk. Hij deed soms wonderen. Op een keer had Franciscus een oogziekte. Op advies ging hij naar een oogarts in Riëti. Veel mensen kwamen te weten, dat hij in de kerk van Riëti was en gingen er massaal heen. Tot diens verdriet werd de wijngaard van de pastoor platgetrapt. Twaalf vaten wijn zou zij hem hebben opgeleverd. Franciscus beloofde toen, dat de wijngaard twintig vaten zou opleveren. En zo gebeurde het. Wij mogen hierbij denken aan de bruiloft van Kana. Daar maakte Jezus Christus uit water zeshonderd liter van de beste wijn. Gods genade is altijd overvloedig.

Rond het stadje Gubbio huisde een bloeddorstige wolf. Niemand durfde ongewapend de stad te verlaten. Franciscus trad de wolf tegemoet en beval hem in Jezus´ Naam de mensen met rust te laten. Van hun kant moesten zij de wolf iedere dag te eten geven. De wolf liep iedere dag zo mak als een lammetje de huizen van de mensen binnen waar hij te eten kreeg. De mensen treurden toen de wolf stierf, want hij was een herinnering aan het bezonnen, rechtvaardige en vrome leven van Franciscus.

Op een nacht volgde een broeder Franciscus naar het bos. Hij zag een wonderlijk licht waarin Franciscus in gesprek was met Jezus en Maria en met Johannes de Doper, Johannes, de evangelist, en vele engelen.

Ook het evangelie vertelt over engelen, die in een licht aan herders verschenen. Wat in Jezus’ tijd kon, gebeurde ook ten tijde van Franciscus. En ook al zien wij ze niet, de engelen zijn ook bij ons. En… ook wij moeten voor elkaar zijn als engelen, als beschermers, als brengers van blijde boodschappen. Misschien kunnen wij elkaar wat vaker leuke en mooie dingen vertellen.

Door bezonnen, rechtvaardig en vroom te leven kunnen wij vrede brengen. Het lukte Franciscus. Het kan ook ons lukken. Jezus is op aarde gekomen, lieve mensen, om vrede te brengen. En Hij verwacht, dat wij de draad oppakken, dat wij onder zijn leiding de vrede verder uitdragen.

Franciscus was zo ijverig voor het geloof in Christus, dat hij met twaalf vrienden in het land van de Saracenen de sultan van Babylon bezocht. Saracenen waren een soort islamitische Arabieren, die behoorlijk agressief waren. Franciscus zei geen lelijke dingen over de sultan of over het islamitische geloof, nee, hij sprak zo mooi over het geloof in Christus, dat de sultan hem dikwijls liet komen. Ook kreeg hij een vrijgeleide om het geloof te kunnen verkondigen. De sultan was onder de indruk. Het liefste had hij zich tot het christendom bekeerd, maar durfde niet uit vrees voor de andere Saracenen. Als in onze tijd meer mensen agressors tegemoet zouden treden zoals Franciscus dat deed, zou er misschien minder angst voor hen hoeven te zijn.

Broeders en zusters, wij vieren kerstmis. Ik hoop, dat wij mooie en gezellige dagen hebben met elkaar. Maar kerstmis is ook een opdracht. De geest van Kerstmis moet uitgedragen blijven worden.

Dat kan met speciale acties. Afgelopen zaterdag verzamelden zich 10.000 mensen voor het huis van de stervende 8-jarige Laney Brown in West Reading, Pennsylvania, Amerika, om voor haar kerstliederen te zingen. Dat was één van haar laatste wensen.

Maar ook bij minder sfeervolle gelegenheden hebben wij de kerstgeest nodig. Christen-zijn betekent dat wij vriend en vijand met liefde tegemoet treden. Wij hoeven het niet in alles met iedereen eens te zijn, maar tonen wij respect, misschien niet altijd voor iemands woorden en daden, maar wel voor zijn persoon. Wij, christenen, moeten niet andere mensen tegen ons in het harnas jagen door even radicale uitspraken of daden, nee, wij moeten mensen voor ons zien te winnen.

Een lange weg? Zeker, en een moeizame. Geweld in woord en daad is de weg van de minste weerstand, is eigenlijk een teken van zwakte. Je kunt de ander niet overtuigen, dus sla je er op los. Zoals supporters van MVV deden met hun eigen coach. Niet alleen de wedstrijd was verloren, maar, veel erger, ook vriendschap.

Nu ervaren wij vrede, maar vrede moet blijven. Dat kan alleen op de manier van Jezus Christus. Wij hebben iedere dag veel te doen. Maar wat ook onze verplichtingen zijn… proberen wij ze vanuit ons geloof te doen, met liefde, vanuit een verlangen naar vrede. Zijn wij ?kerstmannen’ en ?kerstvrouwen’ en ‘kerstkinderen’, mensen van vrede, vandaag, morgen en alle dagen van het jaar. Dan behoren wij tot de mensen waarin God welbehagen vindt. Ik wens jullie van harte een Zalig Kerstfeest toe!

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments