Preek op 10-11-2013, 32e zondag door het jaar C, diaken Eelke Ligthart

Preek op 10-11-2013, 32e zondag door het jaar C, diaken Eelke Ligthart

openingswoord

Allemaal van harte welkom bij de viering van de eucharistie op de 32e Zondag door het Jaar.
Het kerkelijk jaar loopt ten einde, volgende week nog de 33e Zondag d.h. Jaar en dan als afsluiting het Hoogfeest van Christus Koning van het Heelal.
We zijn in de donkere maanden van het jaar aangekomen en de lezingen lijken zich daarop aan te passen.
In de eerste lezing sterven zeven broers en hun moeder de marteldood omdat ze weigerden verboden varkensvlees te eten. De ergste scene, de dood van de eerste broer is weggelaten. Hoe standvastig kun je zijn in het geloof!!!
In het evangelie gaat het over een aantal broers die, nadat de een sterft, de vrouw trouwen van de gestorven broer om voor nageslacht te zorgen. Van wie van hen is zij nu bij de verrijzenis de vrouw? De Sadduceeën geloofden niet in een hiernamaals en probeerden op deze manier Jezus uitspraken te ontlokken.
Een moeilijk verhaal in een donkere tijd. De vraag is of er nog ruimte is om het Licht van Christus te laten schijnen.

preek

Dierbare medegelovigen, er worden zeven mensen doodgemarteld, omdat ze trouw willen blijven aan hun geloof, aan hun wet, aan hun levensbeginselen. Ze willen koste wat het kost trouw blijven aan God en aan zichzelf. Wat een moed en vertrouwen en zekerheid dat hun trouw aan God en zijn wet, er op kan rekenen dat hun leven door zal gaan over de grenzen van de dood heen. Hun leven heeft eeuwigheidswaarde, nu al, straks en altijd.
De Saducceen geloven niet in de verrijzenis en het leven na de dood, ze hebben er tenminste grote moeite mee. Door de eeuwen heen, tot op de dag van vandaag, hebben mensen moeite met het geloof in een leven na de dood.
De Saducceën proberen met een moeilijk verhaal Jezus uit de tent te lokken. Wie is nu de man van de vrouw na de verrijzenis ? Eigenlijk kan Jezus, naar menselijke maat gemeten alleen maar zeggen, Jullie hebben gelijk, het kan niet. Of hier weet ik geen antwoord op. Maar dat gebeurt niet. Als je het leven over de dood heen ziet als een verlengstuk van het aardse leven, dan kom je inderdaad in moeilijkheden. Jezus gaat er op een mooie manier mee om. De Saduceen krijgen niet de wind van voren. Hij laat hen de vergelijking zien tussen het aardse en een niveau verder, de andere wereld zoals wij dat noemen, een verrijzenis uit de doden. Op dat niveau hoef je je niet meer druk te maken over dat soort aardse kwesties, daar gaat het over iets veel diepers. Maar om daarvan ook maar een vermoeden te krijgen, moet je kunnen en vooral willen geloven.
Als je nu eens kijkt naar Mozes, zegt Jezus, jullie wetgever. Het verhaal van de brandende braamstruik. Daar noemt Jaweh zich de God van Abraham, Isaak en Jacob. Honderden jaren geleden gestorven, maar in leven bij God. Hij is immers een God van levenden, geen God van doden, want voor God zijn allen levend. Het leven van die aartsvaders is a.h.w. door God in zijn hand genomen en over de grens van de dood heen getild.
Wat wat betekent dit alles voor ons vandaag? Waar is onze Blijde Boodschap?
In gedachten zijn mensen regelmatig bezig met het leven na de dood. Als een dierbare is gestorven, of bij de viering van Allerzielen. Van tijd tot tijd komen vragen weer terug. Zien we elkaar ooit weer, waar dan, en hoe dan? Het zijn vragen en pogingen om het ongrijpbare dichterbij te brengen.
Toch blijft de uitdaging om te durven geloven in een God die ons leven, over de dood heen in handen neemt, zoals Hij over de Aaartsvaders vertelt. Het is de getuigenis van Jezus van een andere wereld, waar mensen levend blijven voor God.
Maar wat blijft er dan levend voor God? Het is je echte leven, dat wat je leven vult, waar je voor leeft, datgene wat je levensbeginsel is, wat je dierbaar is, waar je je aan vasthoudt , waaraan je trouw blijft. Het echte leven kan er dus nu al inzitten. Het echte leven kan nu al oplichten. Het gaat natuurlijk wel om de keuzes die je maakt: Kies je opbouw of afbraak, voor een hoopvol leven over een somber leven, kies je alleen voor jezelf of zijn anderen ook in beeld, kies je voor positief of negatief.
Natuurlijk is ons leven een mengeling van al die opgenoemde zaken. Het gaat om de rode draad in ons leven. Een positief beeld, samen iets opbouwen, de schouders eronder. Dan mag je verwachte en geloven dat God dat leven, ons leven over de dood heen zal tillen, dat Hij ons leven, net als dat van Abraham, Isaak en Jacob in zijn hand zal nemen. Ons gewone aardse leven krijgt daarmee eeuwigheidswaarde.
Daarom moeten we elkaar blijven bemoedigen, niet uit het veld laten slaan en schouder ophalend ons leven hier vervolgen. Maar tegen elkaar durven zeggen dat je goed bezig bent, wat fijn dat u allemaal hier weer naar toe bent gekomen. Daarmee roep je steeds weer het beste in elkaar wakker en scheppen we ruimte bij elkaar.
Ruimte opdat ons leven mag oplichten door het Licht van Christus, iedere dag opnieuw. Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments