Uit de geschriften van de zalige priester Jan van Ruusbroec († 1381)

Geheime vrienden en verborgen kinderen van God

Men vindt nog een dieper en subtieler onderscheid tussen de geheime vrienden en de verborgen kinderen van God. Wel hebben beide groepen door vrome oefeningen een wakkere aandacht voor de tegenwoordigheid van God. Maar de vrienden bezitten hun innerlijk leven nog met een zekere eigenheid, omdat zij de minnelijke omgang met God beschouwen als het beste en het allerhoogste, waartoe zij kunnen of willen geraken. Derhalve kunnen zij zichzelf en hun werken niet overstijgen om zich volkomen leeg te maken voor Gods aanwezigheid. Zijzelf en hun werken vormen een middel en een beeld tussen hen en God. En al voelen zij in hun minnelijke omgang een zekere vereniging met God, toch voelen zij ook altijd onderscheid en anders-zijn in de vereniging van hun ziel met God.

Al bezitten zij een duidelijk begrip en onderscheid van alle redelijke deugden, het onverdeeld schouwen met open geest in de goddelijke klaarheid blijft hun verborgen. Ook al voelen zij zich naar God getrokken door sterke minnebrand, zij behouden hun eigenheid en worden niet verteerd noch volledig opgebrand in de enigheid der minne. Al willen zij God altijd dienen en Hem eeuwig behagen, toch willen zij in Hem niet alle eigenheid van geest opgeven noch een leven leiden dat met God eenvormig is. En al geven zij weinig om alle troost en om alle rust die van buiten komt, zij hechten groot belang aan Gods gaven, aan hun eigen inwendige werken en aan de troost en zoetheid die zij van binnen gevoelen. Op die manier rusten zij onderweg en sterven niet zo volledig dat zij de hoogste zege behalen door zelfvergeten overgave. En al beoefenden zij alle manieren van minne en al gingen zij al de inwendige opgaande wegen die men bewandelt voor de tegenwoordigheid van God, toch bleef hun verborgen en onbekend de volledige overgave en het rijke dolen in de goddelijke minne zelf, waaraan men nimmer einde noch begin kan vinden.