Uit een brief van de priester Edward Poppe († 1924)

Door de liefde en de geest van Jezus worden wij herschapen

‘Vuur ben Ik komen brengen’ (Lc. 12, 49). Mocht dat zoete, allesverslindende vuur van Jezus’ hart het onze winnen, het doen gloeien, het verteren! Mocht die goddelijke vlam al onze daden en gebeden in het licht en in de gloed van de liefde stellen! Mocht ‘liefde’ de naam en de kracht zijn van alles wat we verzinnen en beginnen! De liefde zij mijn ‘nieuwe naam’, en ook de uwe. ‘God is liefde’ (1 Joh. 4, 16). Wanneer zullen we dankbaar zijn en in blijde offergeest mogen nazeggen: waarlijk, ook ik ben liefde. Mijn leven is liefde, want ‘leven is voor mij Christus’ (Fil. 1, 21). Want Christus, de levende liefde, leeft en heerst in mij. Wij zijn kinderen van de liefde! Uit Gods liefde zijn we geboren, met Gods liefde gevoed, door Gods liefde verlicht en geleid, voor Gods liefde levend en strijdend. ‘De liefde van Christus laat ons geen rust’ (2 Kor. 5, 14), want die liefde is in ons hart uitgestort door zijn Geest die in ons woont (vgl. Rom. 5, 5).

Wanneer zal de geest van liefde, die geest van vuur in ons gezonden worden? Die geest van liefde, die het ‘nieuwe gebod’ heet en die enigszins de vervulling is van elke wet? Die geest van liefde, die ons zo innig verenigt met Jezus en Maria, dat wij als herschapen worden tot treffende Jezus-beelden? ‘Zendt Gij uw geest, dan worden zij herschapen’ (Ps. 104 (103), 30). Wanneer zullen we zo wezenlijk op Hem gelijken en zo inwendig vol zijn van Hem, dat zij die ons zien, zij die ons horen, Hem in ons herkennen en geraakt worden tot leven of dood; neen, niet tot de dood, maar tot het leven! Wanneer zal de liefde en de geest van Jezus ons zo herscheppen dat Hij in ons zal zijn als een krachtige, alom uitstralende vernieuwing van de ziel? ‘En het aanschijn van de aarde zult gij vernieuwen’ (Ps. 104 (103), 30).

Laten wij ons leven opvatten als het leven van de eerste apostelen. Kome over ons de volheid van Jezus’ geest, zoals in de eerste tijden over de apostelen.