Uit een preek van de heilige Johannes Chrysostomus, bisschop van Constantinopel († 407), over de brief aan de Hebreeën

Hoewel Hij God en Heer was, heeft Hij niet geweigerd het bestaan van een slaaf op zich te nemen

God sprak: ‘Er moet licht zijn’ (Gen. 1, 3). Maar – let wel – ook de Zoon treedt handelend op door zijn woord. Want er staat geschreven: ‘Hij draagt alles door zijn machtig woord.’ Dat wil zeggen: Hij bestuurt alles en houdt bijeen al wat dreigt uiteen te vallen. De instandhouding van de wereld is namelijk iets dat niet minder groots is dan haar schepping. Ja – het klinkt wonderlijk – het is zelfs grootser. Want scheppen is uit het niet voortbrengen, maar het geschapene, dat in het niet dreigt terug te vallen, in stand houden en onderling zeer verschillende dingen bijeenhouden is iets groots en wonderbaars, een teken van grote macht. Hij draagt, dat wil zeggen: Hij ondersteunt alles. Dit wijst erop dat Gods schepping bovendien van groot gewicht is, maar dat het de Zoon niet zwaar valt dit alles te dragen. Het kost Hem geen moeite: Hij draagt alles door zijn machtig woord. Terecht wordt er gezegd: ‘door zijn woord’, want het woord dat bij ons beperkt is en zwak, is in God verre van zwak en beperkt. Johannes zegt: ‘Het Woord was leven’ (Joh. 1, 4) en duidt aldus op zijn kracht en op zijn macht om alles in stand te houden, omdat dit Woord het leven van al het bestaande is. Zo zegt Paulus ook: ‘Hij draagt alles door zijn machtig woord.’ En hij voegt eraan toe: ‘Zelf heeft Hij de reiniging van de zonden voltrokken.’

Nadat Paulus heeft gesproken over deze wonderlijke en grootse dingen die alles overtreffen, weidt hij uit over de zorg van Gods Zoon voor de mensen. Het eerste: ‘Hij draagt alles’ is algemeen. Maar wat hierop volgt, is ook algemeen maar veel grootser: ‘Hij heeft allen gered.’ Zo ook zegt Johannes eerst: ‘Het Woord was leven’ en duidt aldus op zijn zorg voor het geschapene. En daarna: ‘Het Woord was licht’, dat wil zeggen: zelf, door eigen kracht, heeft Hij de reiniging van onze zonden voltrokken en zich vervolgens neergezet aan de rechterzijde van de majesteit in den hoge. Dit zijn de twee grootste bewijzen van zijn zorg voor ons. Hij heeft ons van zonden gereinigd en Hij heeft dit gedaan door eigen kracht.

Op vele plaatsen in zijn brieven roemt Paulus over dit alles: niet alleen over onze verzoening met God, maar ook over het feit dat dit geschied is door de Zoon. Want het is waar: een grote gave is nog groter geworden, omdat dit door de Zoon is geschied.

Daarom zegt Paulus eerst: ‘Na zelf door eigen kracht de reiniging van onze zonden te hebben voltrokken, heeft Hij zich neergezet aan de rechterzijde van de majesteit in den hoge.’ Aldus wordt de kruisdood in herinnering geroepen. Onmiddellijk hierna volgen zijn woorden over Christus’ verrijzenis en hemelvaart.

De kennis van dit alles mag voor ons geen reden zijn om ons te schamen of hoogmoedig te worden. Want indien Christus, hoewel Hij God was en Heer, niet heeft geweigerd het bestaan van een slaaf op zich te nemen, moeten wij des te meer bereid zijn tot alles, zelfs tot weinig begerenswaardige en nederige taken.