Uit het commentaar van een onbekend schrijver (4de eeuw) op de brief aan de Romeinen

Christus is voor de goddelozen gestorven

Waarom is Christus op de gestelde tijd voor de goddelozen gestorven, toen wijzelf nog geheel hulpeloos waren? Immers, niet licht zal iemand zijn leven geven voor een rechtvaardige, al zou misschien iemand de moed hebben te sterven voor een goed mens (vgl. Rom. 5, 6). Als Christus zich voor de ongelovigen en voor Gods vijanden op de gestelde tijd aan de dood heeft prijsgegeven, omdat Hij immers op de derde dag verrezen is, hoeveel te meer zal Hij ons dan met zijn hulp sterken, wanneer wij in Hem geloven? Hij is immers voor ons gestorven om voor ons niet alleen het leven maar ook de heerlijkheid te verwerven. Als Christus ook voor zijn vijanden gestorven is, dan moet men toch begrijpen hoeveel Hij wel zijn vrienden schenkt. Men heeft Hem onder de mensen – dat is in de tijd – zien sterven. Hij daalde immers in de onderwereld af voor het heil van de zielen en sprak het oordeel uit over de goddeloze en boosaardige geesten.

Tijd bestaat in deze wereld waar de zon opkomt en ondergaat, de maan wast en afneemt en dag en nacht elkaar afwisselen. Iets dat nu aan tijd en leeftijd onderhevig is, is altijd veranderlijk. Voor deze tijd is Christus gestorven, toen Hij uit zijn lichaam trad. Waar echter geen tijd en leeftijd bestaan, daar is Christus niet alleen levend aanwezig, maar daar blijkt Hij ook overwinnaar. Daarom wil Paulus de liefde van de Vader voor ons bewijzen, wanneer hij zegt: ‘Niet licht zal iemand zijn leven geven voor een rechtvaardige’ (Rom. 5, 7). Christus is echter voor de goddelozen gestorven. Als reeds niemand graag voor een rechtvaardige sterft, hoe kan het dan gebeuren dat iemand voor een goddeloze sterft? En als er iemand toevallig voor een goed mens durft te sterven, of misschien niet, omdat het betekent dat beide moeilijk zijn, hoe kan het dan waarschijnlijk zijn dat iemand voor de zonden van velen durft te sterven?

Immers, als iemand voor een rechtvaardige of een goed mens misschien durft te sterven, hetzij uit medelijden, hetzij uit bewondering voor zijn goede werken, dan ontbreekt in het geval van de goddelozen niet alleen een reden om zo iets te doen, maar is er zelfs in het geheel niets dat tranen opwekt. Christus is echter voor de zonden van het volk dat zelfs nog niet van Hem was, gestorven om datgene waarin de wereld niet geloofde, geloofwaardig te maken.