Uit de pastorale constitutie over de kerk in de wereld van deze tijd van het Tweede Vaticaans Concilie

De heiligheid van huwelijk en gezin

Man en vrouw die door het huwelijksverbond ‘niet langer twee, maar één lichaam zijn’ (Mt. 19, 6), helpen en dienen elkaar in de innige verbondenheid van hun persoon en handelen. Zo ervaren zij de zin van hun eenheid en worden zich steeds meer daarvan bewust. Als wederzijdse gave van twee personen vraagt deze innige vereniging, evenals het welzijn van de kinderen, van de echtgenoten volledige trouw en vereist zij hun onverbrekelijke eenheid.

De echte huwelijksliefde wordt opgenomen in de goddelijke liefde. Zij wordt geleid en verrijkt door de verlossende kracht van Christus en de heiligende werkzaamheid van de kerk. Zo vinden de echtgenoten metterdaad de weg naar God, en ontvangen zij hulp en sterkte in hun verheven taak als vader en moeder. Daarom worden de christelijke echtgenoten door een bijzonder sacrament gesterkt en als het ware gewijd met het oog op de plichten en de waardigheid van hun levensstaat. Uit de kracht van dit sacrament vervullen zij in de geest van Christus, die hun hele leven doordringt van geloof, hoop en liefde, hun taak in huwelijk en gezin. Op deze wijze naderen zij steeds meer tot hun persoonlijke volmaaktheid en wederzijdse heiliging, en juist daardoor verheerlijken zij samen God.

Als de ouders nu in voorbeeld en gebed voorgaan, zullen de kinderen en al wie in de gezinskring vertoeven, gemakkelijker de weg naar menselijkheid, heil en heiligheid vinden. Wanneer aan de echtgenoten de waardigheid en de taak van het ouderschap ten deel vallen, moeten zij zich nauwgezet wijden aan hun opdracht als opvoeders; vooral de godsdienstige opvoeding die allereerst bij hen berust, dienen zij te behartigen.

Als levende leden van het gezin dragen de kinderen op hun wijze bij tot de heiliging van de ouders. Dankbaarheid, kinderlijke liefde en vertrouwen zal hun antwoord zijn op de goede zorgen van hun ouders. Zoals het kinderen past, zullen zij hen bijstaan in tegenspoed en in de eenzaamheid van de oude dag. Wanneer een van beiden weduwe of weduwnaar is geworden en deze staat, als verbonden aan de huwelijksroeping, moedig heeft aanvaard, behoort deze ook door allen geëerbiedigd te worden. Het gezin moet ook andere gezinnen edelmoedig laten delen in zijn eigen geestelijke rijkdom. Daar het christelijk gezin de vrucht is van het huwelijk, dat een concrete weergave is van het liefdeverbond tussen Christus en de kerk, moet het de levende aanwezigheid tonen van de Verlosser in de wereld en de eigen aard van de kerk voor allen zichtbaar maken. Dit geschiedt zowel door de liefde van de echtgenoten, hun edelmoedige vruchtbaarheid, eenheid en trouw, als door de hartelijke medewerking van alle gezinsleden.