Preek op 28-05-2017, de 7e zondag van Pasen, jaar A, pastoor Frank Domen
openingswoord
Broeders en zusters, van harte welkom.
Er zijn culturen waarin kinderen al op jonge leeftijd worden uitgehuwelijkt of in ieder geval voor elkaar worden bestemd. Als je 6 jaar oud bent, weet je al, met wie je over 10 jaar gaat trouwen. Wij vinden dat vreemd. Hoe kun je nu van iemand houden als je hem of haar nog nooit hebt gezien?
Toch verkeren wij, christenen, in zekere zin in dezelfde positie. Wij hebben God nog nooit gezien. Wij hebben veel over Hem gehoord. Wij hebben hopelijk iets van zijn aanwezigheid ervaren, misschien in de vorm van een gebedsverhoring. Maar staan blijft, dat wij God nog nooit hebben gezien.
Geloven in God is een bijzondere gave. Waarom ervaren wij de kracht van het geloof, en een ander niet?
Bidden wij, dat ons geloof mag groeien. Vragen wij, dat ook anderen tot geloof mogen komen, opdat ook zij die kracht ervaren, en ook … opdat de mensheid één grote familie mag worden.
openingsgebed
Laat ons bidden. God, heilige Vader, niemand heeft U ooit gezien, maar uw Zoon heeft ons uw liefde leren kennen. Hij is de Heiland van de wereld. Wij vragen U: bewaar ons in zijn Naam; dat wij één mogen zijn en U verheerlijken bij alles wat wij doen. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon …
preek
Als je op bezoek bent bij mensen van wie de vader of moeder is overleden en je bespreekt wie hij of zij was, wat voor hem of haar belangrijk was, dan hoor je vaker het gezegde, dat het bij elkaar blijven van de kinderen voor vader of moeder heel belangrijk was. Een hartenwens: “Als ik er niet meer ben, blijf dan bij elkaar komen!”
Deze zorg had Jezus Christus ook. Naarmate zijn einde nadert, horen wij Hem steeds vaker bidden, smeekt Hij God om de eenheid onder zijn volgelingen.
Want wij hebben weleens de neiging onszelf met anderen te vergelijken. Wij kijken tegen andere mensen op. Wij denken, dat zij meer presteren dan wij, dat zij het verder hebben gebracht dan wij. Hierdoor gaan mensen overdreven hun best doen, en als dat niet werkt, voelen zij zich minder dan die anderen. Zij krijgen een minderwaardigheidscomlex.
Andersom kan natuurlijk ook. Wij voelen ons beter dan de anderen. Door veel te kijken naar wat wij of anderen kunnen of niet kunnen, leggen wij onnodig nadruk op het verschil tussen mensen, verdelen wij mensen in groepen, en dat gaat ten koste van de liefde en de eenheid.
De leerlingen van Jezus hebben deze neiging ook. Sommigen denken, dat zij – wanneer Jezus er niet meer zal zijn – een leidinggevende positie zullen krijgen. Anderen zijn nu al boos of jaloers, omdat zij vrezen een mindere plaats te krijgen.
Jezus ziet de bui al hangen en daarom bidt Hij meer dan ooit om eenheid. En Hij wijst ook de weg om de eenheid te kunnen bewaren. Op een dag zet Hij een kind in de kring en legt de leerlingen uit, dat zij alle dikdoenerij uit hun midden moeten verwijderen. Hij verklaart, dat het eigenlijk niet belangrijk is wat wij doen, maar dat het er op aan komt hoe wij de dingen doen, met welke bedoeling. Het gaat erom of je de anderen dient in liefde.
Wie of wat je ook bent, je grootheid hoef je niet ver te zoeken. Je eigenwaarde ligt in de wijze waarop je je leven in dienst stelt van de anderen, die in feite even groot of klein zijn als jijzelf.
Veel onenigheid in gezinnen, verenigingen, in de samenleving, komt doordat er mensen zijn, die gediend willen worden in plaats van zelf te dienen.
Kijken wij eens naar Den Haag. Aan de Tweede Kamerverkiezingen deden 28 verschillende partijen mee. Wat een verdeeldheid. Wij zien ook de moeite, die men heeft om een nieuwe regering te vormen. Maar dat is eigenlijk niet vreemd. Hoe minder God in een samenleving wordt toegelaten, hoe minder de heilige Geest er kan werken, hoe verder men van de waarheid afstaat, hoe meer verdeeldheid.
Wij zien het ook in Europa. Men dwingt mensen hun portemonnee met elkaar te delen, terwijl er helemaal geen liefde is tussen de Europese volkeren, en dus ook geen eenheid. Daarom komt er steeds meer verzet.
De Kerk zou een voorbeeld moeten zijn van hoe het kan. Maar ook in de Kerk zien wij onenigheid. Er zijn mensen, ook pastoors, die het beter menen te weten en hun eigen gang gaan. Er zijn mensen, die het misschien inderdaad soms bij het rechte eind hebben, maar dat is nog geen reden om jezelf beter te voelen dan een ander.
Met Jezus Christus willen wij vandaag bidden, dat wij méér één mogen zijn; dat te midden van alle onenigheid de liefde in ieder geval bewaard mag worden, want de liefde is wat ons, mensen, het meeste aan elkaar bindt.
Wanneer in de Kerk van de eerste eeuw de weduwen achtergesteld dreigen te worden, wordt de diaken Stefanus aangesteld om voor hen te zorgen, maar het wordt hem niet door iedereen in dank afgenomen. Opkomen voor de armsten en de kleinsten – waardoor er méér eenheid, gelijkheid, zou moeten komen – was en is nog steeds een riskante zaak.
Laten wij ons echter van de mening van de mensen niets aantrekken. Bidden wij om eenheid. En proberen wij zelf méér eenheid te brengen.
Volgend weekend is het Pinksteren. Wanneer de heilige Geest komt, brengt Hij mensen bijeen, maakt ze één. Maar wij kunnen de heilige Geest a.h.w. ook uitnodigen door nu al te werken aan de eenheid, de liefde, onder alle mensen.
Onderzoeken wij onszelf in deze week vóór Pinksteren welke van onze ontmoetingen te weinig door de liefde worden gedragen. Proberen wij de eenheid met mensen met wie wij moeite hebben te versterken. Als wij echt werken aan de liefde, zoals wij aan een huis kunnen bouwen, zal God onze goede wil belonen en het vuur van zijn liefde in de wereld laten ontbranden. Amen.