Preek op 08-02-2017, woensdag in de 5e week door het jaar I, pastoor Frank Domen
openingswoord
Vandaag viert de Kerk de gedachtenis van de heilige Josephina Bakhita.
Zij werd geboren in de streek Darfur in Sudan, nabij het dorp Jebel Agilere rond het jaar 1868. Ontvoerd toen ze nog een jong meisje was, werd ze verschillende keren op een slavenmarkt verkocht en had te lijden onder een wreed slavenbestaan. Uiteindelijk bevrijd, werd ze christen in Venetië en religieuze bij de Dochters van de Liefde Canossianessen. Zij bracht de rest van haar leven door in de stad Schio in de streek rond Vicenza (Italië). Daar leidde zij een leven van hulpvaardigheid jegens ieder en stierf zij in het jaar 1947.
preek
Jezus Christus zegt in het evangelie van vandaag, dat niets wat in de mens komt hem kan bezoedelen, maar wat uit de mens komt.
Misschien is de verwarring over voedsel al begonnen in het aards paradijs. Daar zei God immers tegen onze voorouders, dat zij van die ene boom niet mochten eten, anders zouden zij sterven (Gen. 2, 17). Dan moet ons geluk, ons heil – denken sommige mensen – toch wel samenhangen met wat wij eten, nietwaar? Dat betekent, dat de beste manier om God te behagen alles te maken heeft met wat onze mond binnengaat. Maar welk dieet moeten wij dan volgen? “Gij zult niet vet eten?” Of “Gij zult geen koolhydraten eten?” Of “Gij zult geen rood vlees eten?”
Jezus maakt ons vandaag duidelijk, dat het bij Hem niet om een nieuw dieet gaat. Een of ander dieet kan goed zijn als wij op zoek zijn naar een manier om wat gewicht kwijt te raken of als wij er een meer gezondere leefstijl op na willen houden. Maar Jezus vertelt de menigte, dat wat wij eten, in ons opnemen, dat dat ons niet kan verontreinigen.
Het is overeenkomstig de menselijke natuur om met een plan te komen of om iets moeilijks te vereenvoudigen tot een hanteerbaar niveau. Dat is waarom ook zelfhulpboeken en zelfverbeteringsprogramma’s tegenwoordig zo populair zijn. Maar Jezus vraagt ons onze aandacht te verleggen. Het belangrijkste is niet een lijst van wat wij wel of niet moeten doen. Het belangrijkste is of wij Gods liefde wel of niet de gelegenheid gegeven ons om te vormen.
De relatie is van belang, niet een of andere formule. Hoe beter wij Jezus leren kennen, hoe meer wij overtuigd raken van zijn liefde voor ons, en dat is wat ons innerlijk zal veranderen. En die innerlijke verandering zal invloed hebben op wat wij eten of zeggen, hoe wij onze tijd gebruiken en hoe wij omgaan met de mensen in onze omgeving.
Laten wij vandaag dus weer werken aan onze relatie! Dit is een mogelijke benadering: als wij vandaag bidden, laten wij dan niet alleen vragen stellen aan God. Laten wij ook een paar minuten naar bijvoorbeeld het kruis kijken. Maken wij ons niet alleen een voorstelling van de pijn, die Hij omwille van ons heeft geleden, maar stellen wij ons ook de liefde voor – de liefde voor ieder van ons persoonlijk – die Hem op dat kruis vasthield, want Hij had er natuurlijk af kunnen komen. Als wij ons gedurende die paar minuten hebben laten afleiden door zaken om ons heen, richten wij onze aandacht opnieuw op Hem. Denken wij eraan hoe belangrijk wij voor Hem zijn en hoeveel Hij voor ons gedaan heeft. Als die waarheden tot in ons hart doordringen, zullen wij merken, dat wat uit ons komt God meer en meer aangenaam zal zijn. Amen.