Overweging op 06/07-05-2016, de 7e zondag van Pasen, Jaar C, in de tehuizen, Jannie Ligthart

openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in deze Woord- en Communieviering op de 7e zondag van Pasen. Het is het weekend tussen Hemelvaart en Pinksteren in.

Vanaf Hemelvaart is de aanwezigheid van Jezus alleen nog concreet en tastbaar in de sacramenten die we vieren. Niet langer lezen we in de H. Schrift over de 40 dagen na de verrijzenis. In deze 40 dagen verscheen Jezus meerdere malen aan zijn leerlingen, leerde hen nog veel en zegende hen op de dag van zijn Hemelvaart. Een nieuwe fase is begonnen.

Jezus, is naar zijn hemelse Vader gegaan, de heilige Geest moet nog komen. We leven in de Pinksternoveen waarin we bidden, dat de Heilige Geest ook ons mag vervullen en helpen om te leven zoals God dat bedoeld heeft.

In het Evangelie van vandaag, lezen we dat Jezus bidt. Jezus’ gebed gaat over eenheid en Hij bidt nadrukkelijk voor ons. Toen al was Hij zich al van ons bestaan bewust. Hij bad: “Heilige Vader, niet alleen voor hen (daarmee bedoelde Hij zijn apostelen) bid Ik, maar ook voor hen (ons dus) die door hun woord, de overlevering van de apostelen in de H. Schrift in Mij geloven, “ Jezus bidt om eenheid. De eenheid die Hij met zijn hemelse Vader heeft, wil hij ook met ons. Jezus, verlangt ernaar, dat wij op Hem gaan lijken, dat we in ons doen en laten Hem volgen.

Voor de keren dat Het ons niet is gelukt, te leven zoals Jezus het ons heeft voorgedaan, willen wij onze onmacht belijden om de H. Communie waardig te kunnen ontvangen door samen de schuldbelijdenis te bidden.

overweging

Dierbare medegelovigen, waar mensen zich echt verbonden voelen met elkaar, daar heerst een goede gemeenschapsgeest, en daarin kan de mens pas echt mens worden. Waar mensen totaal langs elkaar heen leven, daar wordt het een koude boel en komt de mens niet aan zijn trekken. Je verbonden weten met anderen is levensnoodzakelijk. In de sfeer van onderling vertrouwen, van zorg en aandacht voor elkaar, van warmte en geborgenheid, van delen met elkaar, groeit menselijkheid en menslievendheid.

De vreugde van de een is ook de vreugde van de ander. De pijn van de een wordt ook door de ander gevoeld. Maar pijn die gedeeld wordt, wordt daardoor minder erg. En vreugde die gedeeld wordt, wordt dubbel zo groot.

In elke gemeenschap, in elk gezin is wel eens onenigheid, overal waar mensen het leven delen, vallen wel eens woorden. Als dat nooit zou gebeuren, klopte er iets niet. Maar als er echte verbondenheid is, dan laat men elkaar niet vallen, dan worden er geen deuren dichtgesmeten. Het ergste wat dan kan gebeuren is dat die verbondenheid verstoord wordt, men van elkaar vervreemdt en elkaar niet meer verstaat.

In het evangelie hoorden we hoe Jezus bad om eenheid onder zijn volgelingen. Het zijn woorden die hij uitgesproken heeft op de laatste avond van zijn leven, een soort geestelijk testament. Eenheid wordt door Jezus erg belangrijk gevonden. Jezus, heeft in gebed de Vader gevraagd om ons, zijn leerlingen, te bewaren in eenheid.

Eenheid en verbondenheid tussen de mensen die Zijn weg willen gaan, was voor Jezus absoluut noodzakelijk voor de toekomst van zijn Blijde Boodschap. Je verbonden voelen met Hem en door Hem met de andere gelovigen, is een wezenlijke voorwaarde om samen de Kerk van Jezus te zijn.

De kerkgemeenschap, de parochie moet warmte uitstralen, moet een sfeer van onderling vertrouwen hebben, van zorg en aandacht voor elkaar. Het moet een plek zijn waar iedereen zich thuis voelen kan. Hieraan kunnen wij allemaal, op onze eigen manier, en eigen mogelijkheden meewerken.

Met elkaar, kunnen we, geïnspireerd door zijn Woord, gestalte geven aan die eenheid.

En dan zijn we nog alleen maar in onze eigen parochie bezig. Een prima begin. Maar Christus wil dat allen die in Hem geloven, en door Hem in de Vader één zijn. En helaas is het zo, dat er al verdeeldheid onder de christenen ontstond kort nadat Jezus verrezen is. En dit is zo de hele Kerkgeschiedenis doorgegaan.

Hoe komt dat toch die verdeeldheid. Op een of andere manier laten we toch heel snel de eenheid vallen omdat we zo overtuigd zijn van eigen gelijk. Door overtuigd te zijn van eigen gelijk, hebben we ons los gemaakt van onze eenheid met Jezus. De eenheid waarnaar Jezus zo verlangt, lijkt nog ver weg.

Verdeeldheid komt ook door gebrek aan vertrouwen, aan liefde en geduld. We moeten in respect naar elkaar blijven luisteren om de weg van de eenheid te kunnen gaan.

We moeten erop vertrouwen dat het God is die ons daarbij op de goede weg zet.

Jezus, was en is overtuigd van Zijn gelijk. Hij heeft niemand weggejaagd, bleef respectvol, en heeft ons vol gezag de waarheid voorgehouden. Als wij in onze eenheid blijven met Jezus, zoals we eigenlijk geschapen zijn, gelijkend op Hem, kunnen we verdeeldheid voorkomen en mogelijk herstellen. Het is nodig om naar die eenheid te werken om Gods Koninkrijk mee te realiseren. Als de Kerk niet één is, wordt Christus versluierd en wordt Hij minder zichtbaar. De verdeeldheid belemmert de verkondiging.

Jezus is ons voorbeeld van eenheid. Hij bidt tot de Vader opdat wij één zijn, zoals Jezus één is met de Vader, en zoals Jezus in ons kan zijn, zoals de Vader in Hem is. Hij geeft zich steeds weer in de tekenen van Brood, opdat wij één zijn zoals het Brood, zoals Christus, zoals God één is.

Laten we de komende week, in de voorbereiding op het Pinksterfeest, bidden dat de heilige Geest, zijn vuur in hart ons brandend houdt om de Weg te gaan, die Jezus Christus ons heeft voorgeleefd. Amen.