Preek op 17-11-2013, de 33e zondag door het jaar C, pastoor Frank Domen

CRÈCHE

openingswoord

Goedenmorgen, lieve mensen, allemaal van harte welkom.

Omdat het einde van het jaar nadert, gaan de lezingen over het einde van de wereld of – het is net hoe wij het bekijken – over het einde van ons eigen leven.

De lezingen klinken dreigend. De eerste lezing bijvoorbeeld spreekt over een dag, die gaat komen en die zal branden als een oven.

Maar moeten wij bang zijn voor die dag? Nee, lieve mensen, het is een dag waarop het kwade en de kwade worden verteerd. Het zal echter een dag van triomf zijn voor Jezus Christus en voor alle mensen van goede wil.

Eens zal die dag komen. Morgen of misschien over duizend jaar. Maar onze persoonlijke ontmoeting met God zal níet zo lang op zich laten wachten. Eens zal ons lichaam het begeven. En dan zullen wij als geest voor God komen te staan.

Als wij van onszelf weten, dat wij mensen van goede wil zijn hoeven wij niets te vrezen. Integendeel, het zal een dag van vreugde zijn.

Proberen wij nu al zo veel mogelijk vreugde te geven aan God en aan elkaar.

Een bijzonder woord van welkom ook voor Gerard en An Botterhuis-ter Haar. Zij vieren samen met ons hun 50-jarige bruiloft. En Gerard is vandaag ook nog eens jarig: 78 jaar geworden. Van harte proficiat alvast met deze beide heuglijke feiten!

openingsgebed

Laat ons bidden. Eeuwige en almachtige God, al te snel loopt ons de dag ten einde en altijd onverwacht komt de dood ons leven kronen. Laat niet toe dat ongegronde vrees de hoop verduistert die Gij in ons hebt gewekt. Vervul ons van het oprechte geloof dat alles verwacht van uw voorzienigheid. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon … . Amen.

kinderwoorddienst

preek

Even een kwestie vooraf. Vrijdagavond riep iemand in Hugo Oord na de heilige Mis het volgende: “Pastoor, wij mogen geen ‘Stille Nacht’ meer zingen. Ik heb dat ontkend, en reeds vanmorgen stond op de website van het katholiek Nieuwsblad het volgende te lezen. Ik lees voor:

In tegenstelling tot wat verschillende media vandaag suggereerden, verbiedt de katholieke Kerk geen traditionele kerstliederen. Van een verbod is “geen sprake”, schrijft de Bredase bisschop Jan Liesen, bisschop-referent voor liturgie, in een verklaring.

De geruchten dat liederen als ‘Stille nacht’ en ‘De herdertjes lagen bij nachte’ uit de kerstliturgie geweerd zouden worden, “stemmen niet overeen met de feiten” aldus mgr. Liesen.

De indicatie voor de vermeende boycot zou zijn dat de teksten niet langer meer in de bekende missaaltjes van de Abdij van Berne mogen worden afgedrukt. Het is zo, schrijft mgr. Liesen, “dat een aantal traditionele liederen momenteel niet voorkomt op de lijst met goedgekeurde liederen voor de liturgie. Die lijst wordt gaandeweg aangevuld. Dit wil echter niet zeggen dat de traditionele vroomheidsliederen niet gebruikt mogen worden. Van een verbod om geliefde liederen te zingen, zoals het gerucht gaat, is dus geen sprake”.

In de kersttijd, zegt de bisschop, “worden al vele decennia traditionele vroomheidsliederen gezongen en dat kan ook zo blijven”. Hij verwijst naar Augustinus: “Wie zingt, bidt tweemaal. De liturgische gezangen zijn daarom een belangrijk onderdeel van de liturgie.” Tot zover.

Jammer, dat journalisten dit foutieve bericht in de wereld hebben gebracht. Laten wij niet alles wat er gedrukt staat vertrouwen.

Beste medegelovigen, in het evangelie vestigen mensen de aandacht op de prachtige tempel. Maar Jezus Christus zegt zonder blikken of blozen, dat er een tijd zal komen, dat die prachtige tempel zal worden verwoest.

Waarom? Een begrijpelijke vraag. En het antwoord is even begrijpelijk. Er zijn te veel mensen, die alleen maar op de buitenkant van het geloof letten. Mensen, die alleen maar trots zijn op de uiterlijke pracht en praal van de tempel, maar die de God, die in die tempel woont, vergeten. Zij dienen niet Hem, maar alleen hun eigen hebzucht en genotzucht. Er zijn ook te veel mensen, die alleen maar letten op alle regels en wetten van het geloof. Het zijn de Farizeeën, die oproepen tot een strikte naleving van de wet en… die onbarmhartig hard zijn voor de mensen, die dat niet kunnen of zelfs niet willen. Jezus Christus zegt, dat Hij liever barmhartigheid wil dan offerande.

Beste mensen, laten wij dit alles goed verstaan. Wij mogen mooie kerken hebben. Onze kerken zijn een verwijzing naar God. De glas-in-lood-ramen van een kerk kunnen ons helpen om beter aan God te denken. De muziek en zang kunnen ons helpen om in een devote stemming te komen, evenals de liturgische kleding van de priester en diaken en misdienaars. Maar het zijn en blijven hulpmiddelen. Het gaat om God, om de God, die mensen bijeenroept. Het gaat om Hem en ons.

Jezus is geen voorstander van het afschaffen van regels en wetten. Integendeel, Hij zegt, dat er van de wet geen jota of haaltje zal vergaan, voordat alles is geschied. Maar ook de wet is maar een hulpmiddel om het leven in Kerk en samenleving in goede banen te leiden. Het gaat om de wederzijdse liefde tussen God en mensen en om de liefde tussen mensen onderling.

Wet en liefde. Wij moeten het één doen, de regels en de wetten volgen, anders zouden wij ongemerkt weleens te veel onze eigen ideeën kunnen gaan verkondigen; de samenleving zou ontaarden in chaos, en wij moeten het andere – het beleven van de liefde – óók doen. Ja, de liefde staat eigenlijk zelfs voorop. De liefde van God, geschonken aan de mensen, bestond reeds vóórdat de wet bestond.

Jezus Christus spreekt met recht en reden dreigende taal tegenover de mensen van zijn tijd. Hoe zou Hij tegenover ons spreken? Ik denk, dat onze tijd en alle tijden niet veel verschillen van Jezus’ eigen tijd. Zowel wat de Kerk betreft als wat de samenleving betreft.

Ook nu zijn er mensen, die regels aan hun laars lappen. Ik zag ooit hoe een automobilist bijna een meisje op de fiets overhoop reed. Hij reed in de bocht gewoon aan de verkeerde kant van de straat. Zo zijn er mensen, die stelen, moorden, misbruik maken van voorzieningen, enz.

Er zijn mensen in de Kerk, die alleen maar aan de liefde denken en die de regels vergeten. Zo sprak ik ooit in een van mijn vorige parochies een schoolhoofd, die beweerde dat het allemaal niet uitmaakte hoe mensen hun huwelijk beleefden, als ze maar lief voor elkaar waren. En er zijn ook mensen, die alleen maar aan de regels denken, die onbarmhartig oordelen over mensen, die het anders doen.

Ergens is dat begrijpelijk. Als de ene groep mensen te veel naar links gaat, voelt een andere groep zich in de verdrukking komen en gaat te veel naar rechts. Als er te veel vervuiling komt, gaan actievoerders er soms extreme methodes op nahouden om die vervuiling tegen te gaan.

Broeders en zusters, vroeger hoorden wij weleens in de Kerk, dat er iemand door het leergezag werd veroordeeld wegens ketterij. Het woord ‘ketterij’ komt uit het Grieks en betekent ‘uitkiezen’. Iemand gaat bijvoorbeeld kiezen tussen de waarheden, dat Jezus enerzijds de Zoon van God is en dat Hij anderzijds de Zoon van mensen is. Nee, zegt de Kerk, niet uitkiezen! Jezus is èn God èn mens.

Zo, broeders en zusters, moeten wij in Kerk en samenleving evenmin kiezen. Er zijn regels waaraan wij ons moeten houden, en de eerste regel is die van de liefde. Regels moeten worden voorgehouden… in liefde en nooit zonder barmhartigheid.

Sommige mensen maken zich zorgen om bepaalde ontwikkelingen in Kerk en samenleving. Regels worden met voeten getreden. De liefde is soms ver te zoeken.

Maar Jezus Christus zegt, dat alle haren van ons hoofd zijn geteld. God weet alles van ons en van de andere mensen, zelfs wat niet zo heel belangrijk is. En… wij moeten zeggen, dat het uiteindelijk zíjn Kerk is, zíjn wereld. Wij hoeven ons dus eigenlijk geen zorgen te maken. Hij zorgt er wel voor, dat alles goed komt.

Het jaar loopt op een einde, maar wij hebben nog heel de eeuwigheid voor ons. Vertrouwen wij ons toe aan God, met al onze vreugde, met al ons verdriet.